TOKYO REVENGERS

~27~

Ehm ehm

Nasılsınız bakalım?

Yavaş yavaş kendi kafamda kurduğum olaylara giriş yapacağız..

Çünkü neden olmasın yani dimi?

Bu kitaba başlamadan önce aklıma bir sürü yeni olaylar geliyordu ama ben okuyuculara yine mangayı verdim.

Mangaya sadece yokoyu kattım değişen pek bir şey yoktu.

İşte bu bölümde olmasa da ileriki bölümlerde kendi kafamdan atacağım.

Ha yine aynı karakterleri bulunduracağım sadecee farklı olaylarla

Ehm neyse çok konuştum

Bölüme geçebilirsiniz...

///////////////////////////////////////////////////////////

Akemi yoko..

Çocuklar masa da yemek yerken karnımın dolmymasıyla kalkmıştım ve şuan yürüyüş yapıyordum.

Yeni yıla gireli 1 saat falan olmustu ve biz yemek yeme kararı alarka bir restorana gitmiştik.
Şuan da hayvan gibi şiştiğim için dışarı çıkmıştım.

Kar yağıyordu, yerler yavaş yavaş tutmuştu..

Elbisenin üzerine yine bajinin ceketini giymiştim.
Onsuz bir yeni yıl geçirmek..
Güldüm.
Oda böyle olmasını isterdi.

Ani kararla yolumu mezarlığa doğru çevirirken daha hızlı yürümeye başladım.
Her zaman gideceğime söz vermiştim ve olan olaylardan dolayı gidememiştim.

Elbisemi yukarı kaldırıp koşmaya başlarken bir yandan da gülüyordum.
Sebepsiz gülüşüm daha da büyürken nefes nefese mezarlığın önünde durdum.

Keisuke baji.

(RUHUNA EL FAATİHA HDKEKWGFKWGDKWGR ŞİMDİ OKUMAK ZORUNDAYIM AW Bİ DAKİKA)

kar taneleri mezar taşının üzerinde belli belirsiz duruyordu.
"Baş belan geldi koca oğlan."
Güldüm.
"Seninle hiç yeni yıl kutlayamadım, geçen sene yoktum ve bu sene de sen yoksun."
Yutkundum.
Gözlerim dolu olsa da gülüyordum.
"Mutlu yıllar at kuyruğu."

Dolu gözlerimde ki yaşlar yanaklarıma düşerken dizlerimin üzerine çöktüm.

Hıçkıra hıçkıra şuan bajinin karşısında ağlıyordum.
"Sebepsiz bir şekilde dayanamıyorum!"
Sert sesimle karları sıkmaya başladım.

"Olmuyor! Bir şeyler yapıyorum ama sonucu kötü oluyor! Sana ihtiyacım var baji!"
Bir hıçkırık daha kaçtı ağzımdan.
"Lütfen gel"
İç çekişlere döndü.
"Sana hiç olmadığı kadar ihtiyacım var koca oğlan, lütfen. Tanrım lütfen! Ben yapamasam da bir çıkış yolu lütfen!"

Karları sıkan ellerim gevşerken gülmeye başladım.
"Şuan burada olsan bu halime kahkaha atar sonra kafama kar fırlatırdın.."
Oturur pozisyona geçtim.
"Kafama kar fırlatmana çok ihtiyacım var baji"
Üzerimi silkeleyerek ayağa kalktım.
"Tekrardan mutlu yıllar koca oğlan.."

Arkamı dönüp mezarlıktan çıkarken karanlık yolda ilerlemeye başladım.
Az önce yaşadığım neydi bilmiyordum ama patlamıştım.

Bajiyi gerçekten çok özledim..

"Yüzün hâlâ berbat halde"

Gelen tanıdık ses ile başımı kaldırdım ve yine onunla karşılaştım
İlk seferde de bu durumdaydım.