TOKYO REVENGERS

~86~

Bölüm yazmam çok istendi ama şimdiden uyarımı yapayım sonra bir daha mangadan bölüm yayınlanana kadar bölüm istemezsiniz insallah hspwhxwphswlhxwozja

Mangaya bugün -salı- gelen bölüm çok kısa olduğu için bu bölümde kısa olabilir

Ayrıca kendi kafamdan bir şey fazla abartmadan yazmam çünkü diğer bölümde ne olacak bilmiyorum.

Normalde iki bölüm birden geldiğinde yazarım ve birbirleriyle bağdaştırırım ama artık haftadan haftaya okuyabildiğim için..

Neyse, bunu ek hediye olarak düşünün artık zbalxhaphxwpgx

Ablanizin yarın mavi var gecenin bu yarısı bölüm yaziyo

Bölüme geçebilirsiniz

~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~

Akemi yoko

Hayır. Hayır, hayır, hayır..

Kabul etmiyorum. Kabul etmek istemiyorum. Tek ayakta kalanın takemichi olduğunu düşünmek kalbimi sızlatıyor.
Kimilerimiz yerde baygın ve kimilerimiz öldü.
Bense yerde baygın yatan aileme bakıyorum.

Haraket edemiyorum, dizlerimi kendime çekmiş bir şekilde oturdum sadece onları izliyorum.
Pan-chin devrildiğinden beri kendimde değilim.
Krizi atlattım mı bilmiyorum.
Çok güçsüzleştim ama ondan eminim.

"Yoko sen iy-ah! İyi misin!?"

Takemichi mi? Takemichi bana mı sesleniyor? Yanlış mı duydum?
Başımı zar zor haraket ettirip dizlerime gömdüm ve gözlerimi kapattım.
Neden burada değilsiniz ki..neden ölmek zorundaydınız?
Neden takemichi onu kurtarmak zorundaydı? Her şey onun suçu. Şuan oturmuş tek ayakta kalan iki kişiyi izleyen kişinin suçu.

Mikey. Nefretim kalbimde gitgide büyüyor. Onu öldürme isteğim beynimin içinde yankılanıyor.
Sırıttım. Sırıtışım kahkahaya dönüştü.
Hayır hayır, denksiniz onu öldüremiyorsun.
Öldürebilirim. Çabalarsam yapabilirim.

"Onu öldürebilirim." Ayağa kalkamaya çalıştım ama bacaklarım haraket etmedi.
Öylece yerimde dururken mikey o yerden indi ve bana doğru yaklaşmaya başladı.
Savaş bitmiş miydi?

Kanto manji zaferi götürecekti.
Koko içinden geleni yaptığı için mağlup olacaktı. Umutları olan insanlar.. takemichi.

"Kaldır başını yoko."

Kafamda dikiliyordu.
Botlarıyla bakışıyordum. Kaldıramadım. Neden yapamadım bilmiyorum.
Çok güçsüz hissediyorum, mikey en ufak bir şekilde dokunsa parçalanacakmış gibi hissediyorum.
Boşlukta yuvarlanıyormuş gibiyim ama bir yandan takemichi beni çekiyormuş gibi.

"Her zaman omuzları geride ve başı dik bir şekilde yürüyen tomanın kraliçesine ne oldu?"

Yutkundum. Haklı, ben tomanın ikinci lideriyim ve rezalet haldeyim.
Baji ne düşünürdü?
İkisi benim hakkımda ne düşünürdü?
Gurur mu duyarlardı.. tebessüm etmeye çalıştım.
Hüsrandan başka bir şey verdim mi o ikisine.

Şuan bu savaşı durdurmak için her şeyi yapabilirdim ama mikeye yalvaracak kadar..zaten yalvarmıştım. Ailemi korumak için yine yapardım.
Binlerce kez, ölene kadar, sırf onlar için ben kisakiye bile yalvarabilirdim.

"Güçlü halini çok severdim biliyor musun? Şuan karşımda o kadar ezilmiş duruyorsun ki senden iğreniyorum."

Kuma çakılı olan omuzlarıma bir basınç daha geldi ve daha da dibe göçtüm.

"Yanıma seni nasıl yakıştırdım inanamıyoru-"

"Kes sesini." Fısıldadım. Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda sırıtmaya başladım. "Yanına yakışmadığımı ne zaman anladın?" Dedim sonunda yüksek ses ile konuşarak.
Gözlerini kıstı ama sonra sırıtıp dudaklarını ısırdı.

"Seni terk ettiğim gün."

Kahkaha attım. Karnım gülmekten ağrımaya başlarken gözümden yaş geliyordu ama umursamıyordum.
Son anda susup ciddi bir şekilde mikeye baktım. "Madem ki iki yıl önce çoktan karar vermiştin, yanına yakışmayan birini kendi rezil düzeyine indirerek tekrar yanına aldın." Ellerimi yere koyup ayyaş kalktım ve üzerimi silkeledim.

"Doğru söylüyorsun yanına yakışmıyorum, düzeyimde değilsin." Kaşlarını çatıp ayağa kalktığı sırada sırtıma bir sırt yaslandı. "Seninle hiç sırt sırta dövüşeceğimi düşünmezdim biliyor musun?" Kahkaha attı.

"Sende kişilik bozukluğu olduğunu düşünüyorum."

"Ağzın değil yumrukların konuşsun." Ve mikey ile üçüncü raundum böyle başladı.

~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~•~~~~

Umarım gelecek bölümü yazacak bir şey söylememişimdir.

Bölüm nasıldı?

Neyse, harni yarın maçım var benim uyumam lazim

Seviyorum sizi baaagggyyy

İyi geceler hepinize