TOKYO REVENGERS

~49~

Çok uzun bir süredir tokyo revengers kitabına bölüm yazmadığımı fark edince kolları sıvadım ve bir bölüm yazmaya karar verdim.

Nurcuğum harıl harıl baji/ reader kitabını yazarken dört kitapla birden ilgilendiğim -birde derslerime çalıştığım- için bu kitabı azıcık unutmuş olabilirim.

İzana- chifuyu - shinichiro

Kitaplarına bir kaç bölüm yazdım ama yayınlamadım çünkü tüm bölümleri yazıp öyle yayınlamak istiyorum ki dört kitaba birden uçmak zor olur.

Her neyse canım çok uzattım sanırım

Ehehe

Bölüme geçebilirsiniz

/////////////////////////////////////////////////////////////////

1 hafta sonra

Akemi yoko

Yorgunum.

Tek diyeceğim şey bu çünkü şu bir hafta da fazlasıyla yorulmuştum.
Ne mi yapmıştım?
Hiç bir şey. İnsan yatarak da yorulabilirdi sonuçta.
Bir haftadır yatıyordum ve şuan kalkmış bizimkileri arıyorum.

Bu bir hafta içinde tomandan kimseyi görmemiştim.
Drakeni bile..
Mikey de sadece uyumak için eve geliyordu ve ben o saatte uyuduğum için onu göremiyordum.
Sabahları da ben uyanmadan önce evden çıkıyordu.

İlk iki gün boyunca hasta olduğum için bir şey yapamasam da şuan gayet dinçtim ve dışarı çıkıp onları arıyordum.
*Akemi yoko sanki evcil hayvanını kaybetti de sokakta onu arıyor.* Ah evet on beş dakika önce falan hanmayla karşılaşmıştım ve bana bunu demişti.

Bir hafta sonunda yüzünü görmek isteyeceğim kişiler bizim çocuklar iken ben gidip şerefsiz hanmanın yüzünü gördüm!
"Orospu çocuğu!" Kısık sitemimi sokakta ki kimse duymazken gördüğüm toman üniformaları ile kaşlarımı çattım.

Bir kaç kişi önümden o üniformaları giymiş geçerken kafamda ki tilkiler cirit atmaya başlamıştı.

Zaten onlardan birini arıyordum fakat kaşlarımı çatmamın sebebi gördüğüm kişileri daha önce tomanda görmemiş oluyor olmamdı.
"Hey!" Bağırmam ile beraber hepsinin bana dönmesiyle güldüm.

Kesinlikle onları daha önce görmemiştim.

Ve bunu şuan kanıtlayabilirdim.

"Nereye böyle?" Sorduğum soruya karşılık gülmeleri sinirlenmeme sebep oldu.

"Sana hesap mı vereceğiz bücür."

Tamam artık kızları boydan vurmayı bırakmaları gerekiyordu.

Ayrıca toman üyeleri bırak bana bücür demeyi adımı dahi söylerken çekiniyorlardı.
Mikeye ilk başta bundan dolayı fazlasıyla kızsam da şu durumda işime yaramıştı.
"Kiminle konuştuğunu biliyor musun sen?" Beni muhtemelen tanıyorlardı ama bu çeteler arasında fazlasıyla abartılan tomanın kraliçesini küçük bir kız olarak nitelendirmemiş olsalar gerek.

"Asıl sen kiminle konuştuğunu biliyor musun?"

"Kimle konuşuyor muşum?" Dedim ve kollarımı göğsümde birleştirip alayla güldüm.

"Biz tokyo manji çetesindeniz!"

Diğer adamın dedikleri kahkaha atmama neden olurken başımı olumlu anlamda salladım.
"Ya ya ne güzel!" Dedim ve daha çok güldüm.

"Deli misin?"

"Siktirip gidebilirsin şimdi!"

Onlar arkasını dönüp giderken koştum ve önlerinde durdum.
"Ama bana kim olduğumu sormadınız?"

"Orospunun biri?"

"Annenden eğitim alsam muhtemelen dediğin doğru olurdu." Dedim ve şirince sırıtmaya çalıştım.
"Ben akemi yoko beyler! Tomanın kraliçesi!" Bakışlarının anında değişmesiyle beraber benim kahkaham sokakta duyulurken karnım ağrımaya başlamıştı bile.

Ah tomanın kraliçesi dediğimde değişen bakışları ve benim şaha kalkan egom..

"Özür dileriz!"

"Şimdi ben sizi nasıl bırakayım ki!? Hangi çetedensiniz?" Sorduğum soruya karşılık hepsi birbirine bakarken önümdekinin karnına tekmeyi geçirdim.
"Soru sordum!"

"TENJİKU!"

hepsinin bir ağızdan bağırmasıyla yüzümü buruştururken daha önce böyle bir çete duymadığım aklıma geldi.
"Tenjiku mu?"

"Evet efendim, lütfen bizi öldürmeyin!"

Hop hop ben kimseyi öldürmezdim bi kere!
"Lideriniz kim?"
Tekrar birbirlerine baktılar.
"İlla dayak mı yemek istiyorsunuz söylesenize!"

"İzana kurokawa!"

O kim amına koyayım!?
"Pekâlâ siz şimdi o üniformaları çıkarın bakalım daha fazla leşiniz sinmesin."
Dediğim anda üstlerini çıkarmaları ile gözlerimi devirdim.
"Ve ve liderinize bir mesajım olacak." O sikim her kimse.

"Tabi efendim!"

Tenjikunun adamları ne kadar korkak lan!
Gülüşüme engel olamazken karşımda ki adamın dizine tekmemi geçirdim ve eğilmesini sağladım.
"Askerlerini bu kadar korkak yetiştirmesin."
Dedim ve ardından ekledim.
"Bücür."

Geri çekilip boynumu kütlettim ve diğerlerine baktım.
"Sizi böyle eli boş göndermek olmaz ki ama." Dedim ve gülüşümü genişlettim.

-----

Sonunda takemichinin evinin önünde durduğumda kapıyı çaldım.
Takemichinin evinde toplanmışlardı ve ben bunu hina sayesinde biliyordum.
Ayrıca o adamları da bir güzel benzetmiştim.
Sırada bu göt heriflere tenjikuyu ve izana kurokawayı soracaktım.
Bir hafta da en fazla ne saklayabilirler ki?

Kapı açılırken takemichi beni gördüğü gibi gözleri kocaman oldu.
Ona gülüp içeri geçtim ve salona doğru ilerlemeye başladım.
Kısa bir sürede yanıma gelirken bana baktı.

"Bu halin ne!?"

Yüzüme yumruk yemiştim ve saçlarım çekilmişti bu kadar.
Ha birde burnum kanamıştı ve kan orada kurumuştu.
"Birazcık bir şeyler oldu." Dedim ve salondan içeri girdim.

Beni gören kişiler takemichinin verdiği tepkiyi verirken gittim ve chifuyunun yanına oturup bağdaş kurdum.

"Ne oldu?"

"Kimden dayak yedin lan!?"

"Hâle bak boka dönmüş."

"Susun lan!" Dedim ve derin bir nefes aldım.
"Siz şimdi bana tenjiku ne bok söylüyorsunuz?"

"Sen ne-"

"Söylüyorsunuz dedim nereden öğrendiğimi boş ver." Draken dediklerime karşı gözlerini devirirken bende ona karşı aynı tepkiyi verdim.

"Bir çete işte o kadar önemli değil."

"Pekâlâ, izana kurokawa kim?" Hepsinin birden susmasıyla beraber kaşlarım çatılırken mitsuyaya döndüm.
"Kim?"

"Abim."

Mikeyin cevabıyla beraber yerimde donup kalırken ne tepki vereceğimi bilemedim.

Abim? Abim demişti değil mi?
Madem abisi vardı benim niye haberim yoktu amına koyayım!?

/////////////////////////////////////////////////////////////////

Bi boktan haberin olsa şaşarım zaten gerizekalı insan karakterimsi şey

BCLDCHLWCHWLCHWLCH

ah her neyse

Bölüm nasıldı?

Baaayyyy