TOKYO REVENGERS

~59~

Eheheh bölüme boğcam sizi

Ehe

Neyse

Bölüme geçebilirsiniz

/////////////////////////////////////////////////////////////////

12 yıl sonra

Akemi yoko

Takemichi ile görüşeli bir kaç gün geçmişti ve o günden sonra mikey sanzuyu peşime takmıştı. Alışverişe giderken bile gelmişti. hâlâ peşimden gelmesiyle beraber gözlerimi devirdim ve ona döndüm.
"Tamam artık gelmene gerek yok."

"Mikeyin yanına gidene kadar geleceğim, ne zaman kaçacağın belli olmuyor da."

Dedi ve güldü.
Güldüm.
"Mikeyin yanında da benimle bu şekilde konuşsana sanzu."

"Konuşacağımı bilirsin."

"Kesinlikle!" Dedim ve ellerimi bajinjn ceketinin cebine koydum.
12 yıl önce bol gelen ceket şimdi yine bol geliyordu fakat dizlerime gelmiyordu da o önemliydi.

Şimdi kalçamın biraz daha aşağısındaydı.

Spor ayakkabımın bağcıgına basıp tökezlememle beraber sanzu güldü.
Ona gözlerimi devirdim ve bağlamayı es geçip üst kata doğru çıkmaya başladım.

"Brahmanın kraliçesi bağcıklarını bağlamayı bilmiyor mu yoksa?"

Toman. Demek istedim. Ben hâlâ tomanın kraliçesiyim. Demek istedim.
"Sence de çok konuşmuyor musum sanzu? Ağzında ki çiziklere bir kaç tane daha eklememi ister misin?"
Cevap vermedi.

Mikeyin odasının önüne geldiğimizde ona döndüm.
"Gidebilirsin." Bana sinir bozucu bir şekilde gülüp uzaklaşmasıyla beraber derin bir nefes aldım ve içeri girdim.

Elinde ki silahla uğraşıyordu.

"Ben geldim." Dedim ve ceketi çıkarıp yatağın üzerine koydum.

"Görebiliyorum."

Biraz fazla..izanaydı.
"Sanzuyu peşime takmayı ne zaman bırakacaksın?" Silahı bıraktı ve bana döndü.

"Kaçmayı ne zaman bırakacaksan."

"Kaçmıyorum."

"Benden habersiz gidiyorsun."

Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum.
"Hiç bir zaman senden izin almadım."
Güldü.

"Bebeğim..benden izin almanı söylemiyorum sadece haber vermelisin."

Bacağımı sallamaya başladığımda bir süre duraksadı.
Sinirliyken, stresliyken veya gerkinken bacağımı salladığımı biliyordu ve ben şuan fazlasıyla geriliyordum.

"Sadece senin için endişeleniyorum. Brahmanın ne kadar düşmanı oldu-"

"26 yaşındayım başımın çaresine bakabilirim!"
Tamam sakin ol kızım sakin ol..

Kaşlarını çattı ve ayağa kalkıp tam karşıma geçip diz çöktü ve alttan bana bakmaya başladı.

"Hey hey.. öyle demek istememiştim, sadece en savunmasız anında başına bir şey gelebilir yoko."

Cevap vermedim.
Konuşması o kadar soğuktu ki..
Yıllar önce bana bakınca gözleri parlayan çocukla aynı kişi değil gibiydi.
Kendimi mikeyin kuklasıyla sevgiliymiş gibi hissediyordum.

"Bebeğim özür dilerim, konuyu kapatalım mı?"

Başımı onaylar anlamda salladım.
Oysa ayağa kalktı ve bana döndü.