TOKYO REVENGERS

~67~

Şu 15 tatilde çok bölüm yazasım geldi hadi yine iyisiniz

Bölüme geçebilirsiniz

/////////////////////////////////////////////////////////////////

Akemi yoko

Dün olan olaydan sonra odadan çıkmama kararı almıştım.
Üstüne üstlük tüm gün de odadan çıkmamıştım.
Mikeyi görmek istemiyordum.
Zaten oda bugün evde değildi.
Sadece sabah gelip günaydın demisti ve ondan sonra da başıma sanzuyu dikmişti.

Saat akşam dokuz falandı ve sanzu kapımın önünde oturmuş bir şeyler diyordu.
"Git artık." Saatlerdir kapının önünde oturuyordu.

"Sonunda konuşmayı seçtin ha!? "

Gözlerimi devirdim ve yastığı daha çok karnıma bastırdım.
Karnım çok ağrıyordu.

"O seni gerçekten seviyor biliyorsun değil mi?"

Tekrar gözlerimi devirdim.
"Seven insan haber vermeden gitmezdi, hadi diyelim gitti iki yıl ortadan kaybolmazdı en azından iki yıl içinde bir haber gönderebilirdi." Açıkçası mikey beni hâlâ eskisi gibi seviyor mu bilmiyorum ama bu olaylar olmasaydı ve mikey bana yine benimle gel deseydi kabul ederdim.

Çok özlemiştim.
Sarılmak istiyordum ama kendime de yediremiyordum.
Konuşmak istiyordum olmuyordu.

Merak ediyorum da..drakenin ölümüne üzüldü mü?
Cenazesi.

Görüşüm bulanıklaşmaya başlarken havaya baktım.
Ağlamamam gerekiyordu.

"Mikey..senin hep yanındaydı."

Ne?
Güldüm.
Mikey yanımda mıydı?
Daha komik bir şey söylese bu kadar gülmezdim.

"Sürekli seni takip etti, işi varken bana takip ettirdi. Her hareketinden haberdardı. Doğum günlerini, doğum günlerinizi kaçırmadı. Yanınızda değildi ama size en yakın kişiydi de."

Cidden mi?
Ama bu..
Bu daha kötüydü.
"Git artık." Mikey hakkında bir şey dahi duymak istemiyorum.
Açıkçası dün beni boğmuştu ve bunu kolay kolay unutacağımı düşünmüyordu herhalde?
İzi hâlâ orada dururken ben onu unutamazdım.

"Gidebilirsin sanzu."

"Tamamdır."

Gelmişti işte. Olmayışına alışmıştım varlığı şimdi çok farklıydı.

"Odadan dışarı çıkmamışsın, bir şey de yememişsin."

Çok umrundaydı sanki.

"Benimle konuşmamaya devam mı edeceksin?"

Yani evet bir süre daha konuşmamayı planlıyorum ama kesinlikle konuşacağımı da biliyorum.
Karnım ağrıyordu ayrıca ilaç falan içsem fena olmazdı.
"Ağrı kesici verir misin?" Boğazım acıyor.

"Neden!? İyi misin!? Bir şey mi oldu!? Yoko!"

Bağırma bağırma..
Başım ağrıyor zaten bağırma.
"Karnım ağrıyor." Her şey bugüne denk gelir zaten.

"Bebeğim lütfen kapıyı açar mısın!? Lütfen aç!"

"Sadece ilaç getir mikey."

"Yoko yalvarırım aç kapıyı."

Manjiro sano. Bana yalvarıyor.
Gülmeyeyim de başıma gelmesin.

(MANJİRO SANO YAZINCA Bİ OKUYUCUMUN SANJİRO MANO DİYE ANLADIĞI AKLIMA GELDİ GEBERCEM GÜLMEKTEN CWJXNKECGWKUCWYCTWJDWCWKCCGAKGC)

"Gitmeni istiyorum." Yüzünü görürsem dayanamamaktan korkuyorum.

"Yoko kapının arkasından çekil."

Ne!? Saçmalama mikey kapıyı mı kıracaksın lan!?
"Aklımdakini yapmıyorsun de-" atılan tekme ile hızla ayağa kalktım ve kilidi açıp kapıyı da açtım.
"Kafayı mı yedin sen!? Kapıyı kırmak n"
Hızla beni kendine çekip sarılması ile bir süre durdum.
Bırak.. bırak beni bırak.
Ağlayacağım yoksa bırak.

"Özür dilerim..iki yıl boyunca seninle haberleşmediğim için özür dilerim, ortadan kaybolduğum için özür dilerim. "

Yapma.. lütfen yapma.
Affedemem lütfen yapma.

"Kendimden nefret ettirdiğim için özür dilerim.."

Senden nefret etmiyorum.
"Senden nefret etmiyorum manjiro sano." Seni hâlâ o kadar çok seviyorum ki..nefret etsem bile sevgim nefretimi geride bırakırdı.
"Seni seviyorum." Ağzımdan kaçırmıştım ama şuanlık umrumda değildi.

"Bende seni seviyorum yoko.. hâlâ o zaman olduğu kadar çok seviyorum. Daha da çok seviyorum."

Bundan sonra ne olurdu pek bir bilgim yok ama bu kız bu çocuğu asla kalbinden silemeyecek onu çok iyi biliyorum.

/////////////////////////////////////////////////////////////////

Of ne zaman bitecek şu manga ya xgwkakgdw

Sevmediğimden değil yanlış anlaşılmasın ama yazmaya aşırı useniriyom

Ay neyse neyse

Bölüm nasıldı?