TOKYO REVENGERS

~64~

Survivor izliyom

Şimdi ben barış murat yağcı'ya ilk kamera karşısına geçtiği zamandan beri aşığım ve az önce çok kötü düştü bi içim acımadı değil hani

Eheh neyse

Bölüme geçebilirsiniz

/////////////////////////////////////////////////////////////////

Akemi yoko

Draken öleli daha bir kaç saat bile olmamışken hemen savaş mı başlamıştı?
Cidden mi?
Takemichi bir yanımda senju bir yanımda diğer iki çeteye bakıyorduk.

Takemichinin deyimi ile üç büyükler.

Tam olarak bana şöyle anlatılmıştı.

"Birisi minato kökenli deli sayıda insan gücüne sahip rokuhara  tandai'in terano south'u!"

"Birisi shinjuku kökenli serserilik ilkesinden sapmış ve pis işler yapan brahmanın kawagari senju'su!"

"Sonuncusu ise shibuya kökenli yenilmez kanto manji çetesinin manjiro sano'su!"

Üç büyükler bana tam olarak böyle tanıtılmıştı.
Bu durumda kendimi savaşa hazır hissetmiyordum.
ayrıca mikey bu şekilde herkese öldürcekmiş gibi bakarken de sinirleniyordum.

Hayır yani senin en yakın arkadaşın ölmüş sen savaş peşindesin.

Gözlerimi devirdim ve takemichiye döndüm.
"Ben bu işte yokum."
Senju bana döndü.

"Ama ben..ben ilk defa seni dövüşürken görmek istiyordum!"

Güldüm. O kadar abartılan senju cidden benim hayranım mıydı?

"Bu kapışma draken için!"

Diye bağırdı brahmadan tanımadığım biri, kaşlarım anında çatılırken ona döndüm.
"Gerizekalı! Şimdi dövüşmek zorundayım!" Draken içinse gerçekten ölüme bile giderdim.

Ki şuan mikey ölümün ta kendisiydi.

"Üç tanrının savaşına başlayalım artık!"

"Cidden mi ya!?" Diye bağırdım ve hepsinin ortasına doğru ilerledim.
Ellerimi cebime koydum ve her çeteye tek tek baktım.
"Daha yeni bir kişi öldü! Abim öldü sizi gerizekalılar! Cidden savaşacak mısınız!?"

"Vay vay vay bu tomanın kraliçesi akemi yoko değil mi?"

"Unuttun mu south, toman tarih oldu."

"Siz ikinize ne oldu ayrıldınız mı yoksa?"

"Mikey gözünden sakındığı sevgilisine karşı mı savaşacak? Yazık."

Gülüşmeler gülüşmeler.
"Kesin lan sesinizi göt kafalı herifler!" Gerizekalılar.

"Arkanda ne toman nede mikey var artık kraliçe, kendine güvenin biraz fazla değil mi?"

Güldüm, gülmeyi geç kahkaha attım ve mikeyo gösterdim.
"Siz cidden şunun yüzünden mi kendime güvendiğimi düşündünüz!?" Diye bağırdım ve daha çok güldüm.

Gülüşüm yavaş yavaş solarken soğuk bir ifade takındım.
"Eğer ona güvenseydim çoktan ölmüştüm." Belki biraz sert konuşuyordum ama beni terk etmesinin acısını çıkartmak istiyordum.

"Biraz fazla uzadı sanki."

"Başlayalım artık şu kanlı balayına!"

"Öldüresiye dövüşün!"