TOKYO REVENGERS

~92~

Bölüme geçebilirsiniz...

'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'°'
1998

Akemi Yoko

Çantamın kollarını sıkıca tutarken karşımda, bir tane evin önünde durmuş kavga eden iki çocuğa bakıyordum.
Çocuklardan bir tanesi diğerine yumruk atmıştı, yumruk yiyen çocuk şimdi yerde oturuyordu ve bir şeyler konuşuyorlardı.
Yavaşça onların yanına gidip yerde oturan çocuğun başında dikildim. "İyi misin?" Çantamı tutmayı bırakarak bir elimi ona uzattım. "Çok acıyor mu?" Çocuk bana şaşkınca bakıyordu.

"Neden öyle bakıyorsun?" Bakışlarımı kaçırdım, biri neden beni dikkatlice izliyordu ki?

"Siz kimsiniz lan?! Ne işiniz var burada?!"

Yumruk atan çocuğa döndüğümde sinirli bir şekilde ikimize baktığını gördüm. "Ben sizi tanımıyorum, sen kimsin?"

"Sana ne?"

"Niye ona vurdun?" Hâlâ yerde oturan çocuğu işaret ettim. "Kavga etmek çok kötüdür."

"Nesin sen bebek falan mı?"

"1. Sınıfa gidiyorum ben!" Diye bağırdığımda çocuk bu sefer bana doğru gelmeye başladı.

"Hey Keisuke! Elalemin evinin önünde kavga etmesene!"

"Emma?"

Dedi hâlâ yerde oturan çocuk. "Emma mı?' sarışın kıza baktım.

"Pişt Keisuke."

Yanımıza uzun boylu bir çocuk yaklaşırken korkuyla bir adım grri gittim.

"Sabah sabah bu ne tantana? Tam bir baş belasısın."

Ardından başka bir tarafa baktı.

"Haruçhiyo! Bu aptalın yanında olup onu durdurmalıydın!"

"Bu can sıkıcı ve beni ilgilendirmez. Daha da önemlisi mikey nerede?"

"Manjiro ne zamandır uyuyorsun?"

Çocuğun elini tutarak onu yerden kaldırdığımda üzerini silkeledim ve tebessüm ederek elimi uzattım. "Merhaba ben akemi Yoko." Şaşkın bir şekilde saçlarını karıştırdı.

"Takemichi hanagaki."

"Biz burada ne yapıyoruz bunlar burada ne yapıyor!"

"Sen neden hep bağırıyorsun ya?!" O çocuğa döndüm yine. "Bağırarak sorunlar çözülmüyor!" İşaret parmağını bana uzattı.

"Seni döverim, kes sesini."

"Benimle böyle konuşamazsın."

"Nedenmiş o?"

"Çünkü çok üzücü." Bu çocuk neden böyle kabaydı ki?
O sırada yanımıza başka bir çocuk daha geldiğinde ona baktım bu sefer.

"Mikey!"

Dedi Takemichi, mikey dediği çocuk dudaklarını ve gözlerini aynı anda araladı.

"Takemichi!"

Birbirlerini tanıyorlar mıydı? Of..okula geç kalacaktım, ben niye buraya geldim ki? Gidesim de yok, hem eğlenceliler. Şu kaba çocuk o kadar eğlenceli değil ama olsun.

"Takemichi sen misin?"

"Beni o şekilde çağırdığına göre."

"Nasıl?"

"Ha.."

"Biz yoksa?!"

"Aynı anda mı zamanda sıçradık?!"