TOKYO REVENGERS

~89~

Bölüme geçebilirsiniz..

°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°

Akemi Yoko

"Neden geri döndün?"

Diye sordu mikey.

"Gelecekte ki mikeye seni kurtaracağıma dair yemin ettim."

Ellerimi yumruk yaptım, hâlâ ayağa kalkamıyordum.

"Gelecekte ki sen beni öldürmeye çalıştın, sonra da kendi canına kıyarak her şeyi bitirmek istedin."

Şaşırmadım açıkçası, mikey şakasına bir şey dese bile bundan sonra ciddiye alırdım artık.
Ki bu savaştan sonra ne olur hiç bilmiyorum..

"Fakat daha sonra benden yardım istedin. Gerçek hislerine ilk kez orada şahit oldum, elini sıkmam burada son hamlemi yapmam için bir tetikleyici oldu."

Sanzu birden koşmaya başladığında daha ağzımı açmama vakit kalmadan katanayı taijuya doğru savurdu.
Taiju yere doğru devrilirken anın şokundan hiçbir şey yapamadım.

"Sanki sana yediririm de! Hanagaki takemichi! Kendine zaman sıçrayıcısı diyorsun da onun kaderinin önemini hâlâ kavrayamamışsın!"

"Kes lan piç!" Sanzu bana döndüğünde ona orta parmağımı uzattım. "Sen nasıl gebermedin hâlâ? Mal seni!" Gözlerini devirip önüne döndü.

"Kaderi çocukluğundan beri belliydi! Onun oluşan ceset yığınlarından başka yürüyecek yolu yok!"

Hanma da sanzunun yanına gittiğinde kaşlarımı daha çok çattım.

"Toman da senden başka harcanacak adam kalmamış."

Dedi hanma, haklıydı da. Herkesin pestili çıkmıştı ve hepimiz yerlerde sürünüyorduk adeta. Sonra yanımdan biri koşarak geçti.

"O tek başına değil!"

Diye bağırdı chifuyu. Sonra hanmadan yediği yumruk ile yere devrildi.
Kahretsin! Ayağa bile kalkamıyordum daha!

"Hey chifuyu! Sonunu getirebileceğimi düşünmüştüm!"

"Lan piç!" Dizlerime vurdum sinirle. Hanma bana dönüp göz kırptı ve tekrar chifuyuya döndü.
Chifuyu yavaşça ayağa kalktı.

"Takemichi, bir daha tek başına savaşmana izin vermem."

Dedi tamamen ayağa kalkarken.

"Draken öldüğünde bütün suçu sana atmıştım, mücadele ederken hep yapayalnızdın ne kadar acıklı.. takemichi, üzgünüm."

Ardından başını kaldırdı ve bağırdı.

"Bendeniz ikinci nesil Tokyo manjinin ikinci lideri chifuyu Matsuno! Hayatımı liderime adayacağım! Arkanı kolluyorum ortak!"

İkisi sırt sırta verdiğinde sırıttım. Mitsuya yanımda bağırdığında irkilip ona döndüm. Ayağa kalktı ve o da başını kaldırdı.

"Coşkuyu verdin chifuyu! Tomanın sonu daha gelmedi! Di mi arkadaşlar!?"

"Böyle söylediğine göre,"

"Öylece etrafta aylaklık edemeyiz."

Nahoya ve souyada ayağa kalkarken onlarla beraber tüm toman yavaş yavaş ayağa kalktılar. Taiju ve hakkai, tomanın bayrağını kaldırdıklarında ağlamamak için kendimi zor tutuyordum artık.

"Toman!"

"Toman!"

"Toman!"

"Toman!"

"Çok gürültülü."

Dedi mikey. Gözleri değişmeye başlarken aynı anda ellerimin titremesi arttı. Ardından takemichi, sonra chifuyu. İkisini de yere serdiğinde ağzım açık şekilde ona bakıyordum.

"Karanlık dürtüler işte ortaya çıktı! Bu zamanı bekliyordum mikey! Şu durumd-"

Mikey, sanzuyu da devirdiğinde onun peşinden hanmada diğer tarafa gitti.
Gözümün önünde tek tek her bir toman üyesini ve her bir kendi çetesinin üyesini yere devirirken geldi ve karşımda durdu, birkaç metre ötemde durmuş o gözleriyle bana bakıyordu ve ben ayağa bile kalkamıyordum. "Bana da mı vuracaksın?"

"Sen zaten bitmişsin yoko."

Haklıydı, dizlerimi hissetmiyordum ve başım dönüp duruyordu. Konuşmakta bile zorlanıyordum.
Gözlerim, arka tarafına kaydı. Takemichi ayağa kalkarken mikey de arkasına dönüp takemichiye baktı.

"O kadar kırığın üstüne neden ayağa kalkıyorsun? Bana karşı kazanabileceğini mi düşünüyorsun yoksa?"

"Gelecekte ki sana bir söz verdim, baji-kun'a bir söz verdim, draken-kun'a bir söz verdim! İşte bu yüzden, asla kaybetmeyeceğim!"

Savuracağı yumruk öylece kaldı ve mikeyin tekmesi onu savuran şey oldu.
Dişlerimi sıktım, bir şey yapamamak bok gibi hissettiriyordu.
Takemichi tekrar ayağa kalktı, tekrar saldırdı ve tekrar tekme yedi. "Takemichi.." sesim, beklediğimden kısık çıkmıştı.
Yine ayağa kalktı.

"Seni sadece ben kurtarabilirim!"

Yine devrildi. Ellerimi yine dizlerime vurdum ve alnımı yere yaslayıp bekledim. Bitsin istiyordum, hem psikolojik olarak çökmüştüm hem de fiziksel olarak. Bitsindi artık, savaş falan istemiyordum.

"Geri zekalı yoko! Bu savaşta yumruk yese ayağa kalkamaz lan!"

Güldüler ve güldüler. "Kırıcı oluyorsun ama."

"Haksız mıyım? Daha takemichiyi yenemiyorsun."

"Tamam abartma baji."

"Tamam belki biraz abartmış olabilirim ama öyle, savaşta yere düşersen kaybetmiş sayılmazsın, ne zaman kaybedersin yoko biliyor musun?"

Tek kaşımı kaldırıp bajiye baktığımda sırıtıp arkasına yaslandı.

"Ayağa kalkabiliyorken, pes edip kalkmadığında. İşte o zaman yenilgiyi kabul eder, oturduğun yerde ağlarsın sadece."

Bana dövüşmeyi öğrettikleri zamanlar aklıma geldiğinde tebessüm ettim. "Yenildiğimi kabul ediyorum." Takemichinin sesleri geldi, başımı yine kaldırmadım. "Kabul edersem savaş biter mi baji?" Başımı kaldırıp takemichiye baktığımda, mikeyin engellediği tekmesi ile dudaklarımı araladım.

"Ve takemichi bu yüzden hiç kaybetmiyor."

Dedi draken. Baji onu onayladı.

"Ağzı burnu sikilse bile yine ayağa kalkıyor, takemichi bu yüzden yenilmez."

Takemichi, kimsenin durduramadığı o tekmeyi durdurmuştu değil mi? Ben yanlış görmemiştim yani.

°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°

Bölüm nasıldı?

Görüşmek üzere..