A Deal Of Love

Chapter 41

VICKY

Kanina pa nangungulit si Gabriel. Ang dami-dami pa naman niyang pinapagawa sa akin. Kung hindi mangingiliti, manghahalik nalang bigla. Katulad ng ginagawa niya ngayon, hinihipan niya batok ko. Pasulpot-sulpot sa ginagawa ko. Hindi tuloy ako makapag-concentrate.

"Riel please! One more time or I'll throw these papers to you." Bulyaw ko sa kanya.

Effective. Bumalik sa upuan niya. Para siyang bata these past days. Another side of him. Kelan kaya mauubusan ng mga unexpected behaviors 'tong sutil na to. O sadyang kabilugan lang ng buwan. Ay ewan.

Nilingon ko yung table niya para malaman kung ano na ang ginagawa niya. He's typing something in his laptop and the suddenly I remembered something.

"Don't get me wrong if I said that Gabriel is a good player."

"He will just treat you as a game in the end. Trust me."

"Vicky Marcial, didn't you know that he is also a good actor. He can act different roles. I'm truly speaking."

Hindi dapat ako maniwala.

I shook my head to erase the memory pero nanatili pa rin ito sa isip ko.

Hindi ko na pinatulan ang mga kakatwang messages niya.

Gusto niya lang kaming paghiwalayin ni Gabriel.

Pero bakit gusto niya?

Sino nga ba ang nasa likod ng lahat ng ito.

Inisip ko lahat ng maaaring gumawa nito.

Hindi maaaring si Lorraine.

At hindi rin si Alfred.

O si alex.

Kung si John, how did he knew Gabriel e noon nga lang niya nakilala sa office.

Si...

Hindi kaya...

Si Amelia?

Pero bakit siya bumabalik?

Paano niya ako nakilala?

Akala ko ba...

Hindi na niya gusto si Gabriel.

Baka ayaw niya lang akong matulad sa kanya..

O dahil mahal pa rin niya si Gabriel.

AMELIA

Hindi ko titigilan si Vicky.

Babaliwin ko siya sa mga sasabihin ko

Lahat gagawin ko para bumalik sa akin si Gabriel.

Inaamin ko na malaki ang kasalanan ko kay Gabriel dahil iniwan ko siya ng wala man lang siyang kaalam-alam. Pero ginawa ko iyon ng may mabigat na rason, para sa kabutihan ng karamihan. Ayokong masira ang mga pangarap sa akin ng mga magulang ko, pero ngayon na kaya ko nang tumayo sa sarili kong paa, ibabalik ko ang dati.

Hindi ko alam kung anong nakita niya sa Vicky na iyon, isa lang naman siyang simpleng babae na kung tutuusin mukhang empleyado sa isang mall. Saleslady specifically. At isa pa, nakakaintimidate ang itsura niya. Nakakaawa. I stalked her social media accounts. And I gathered a lot of info about her. Mas marami, mas madaling i-wash out sa paningin.

Gusto ko siyang kausapin in a friendly way, that's it. Kailangang makuha ko ang loob niya para lumayo na siya ng tuluyan kay Gabriel.

My lips draw a grin. An evil smile.

Then, kapag nakauwi na ako ng Pilipinas at nalaman na ni Gabriel ang katotohan, wala na siyang magagawa kundi ang tumunganga at maghalupasay na parang isang basura na iniwan nalang at itinapon.

Hahahahahaha.

I grinned with that thought.

I will make sure na mauubos ang lahat ng tubig sa katawan niya kakaiyak habang kami ni Gabriel magiging masaya na at makakabuo ng isang pamilya.

Poor Vicky.

Iyan ang problema sa mga taong walang kaalam-alam kundi ang pumatol lang na parang aso.

I can't wait to see her crying in pain.

Broken Hearted.

Hopeless.

And desperate.

I close the tab where the picture of Vicky and Gabriel appeared.

Tumayo ako at lumakad papunta sa bintana. I can see how beautiful Los Angeles is. I love to watch the gleaming lightsnof the buildings.

I smiled evilish in the darkest part of the window.

----------

Author's Note

Short Update! Inuunti-unti lang naming ilabas si Amelia. By the way, kapag bumalik na siya sa Pinas, ididisplay namin yung picture niya sa multimedia.

Ano kayang rason niya? Any guess? Ang makahula, ifofollow namin sa Twitter at Instagram just send us your details.

Thanks for reading. Wait our update until 9pm later. Or baka mas maaga pa lung sinipag-sipag.