A Deal Of Love

Chapter 71: Skepticism

Orayt! Nakapag-update rin kami! Huwag kalimutan mag-vote at magcomment, mga bebes ng Pabebe Love Team!

--

Chapter 71

Hindi kaila sa atin na masakit tanggapim ang katotohanan pero mas nangingibabaw pa rin ang prinsipyong malaman ang katotohanan kaysa sa anumang dulot na sakit nito sa atin. Ano naman kung malaman natin ang totoo? Ngunit, hundi maiiwasan na may masaktang damdamin dahil sa pagtatago nito.

Lahat ng bagay ay hindi kailangang ipagkait at lalong hindi kayang itago magpakailanman.

May dalawang tai sa mundo; ang mga ito ay ang nakakaintindi at ang makasarili. Tulad na lamang sa pagkakalantad ng katotohanan. Ang taong nakakaintindi ay mauunawaan kung bakit ito itinago at ang rason kung bakit hindi ito sinabi agad. Habang ang taong makasarili ay mas uunahin ang nararamdaman dahil sa paglilihim ng katotohanan.

Si Nicholo..

Si Alfred..

Si Alex..

Si Gabriel..

At si Lorey..

Sino kaya sila sa dalawa?

--

THIRD PERSON

Two days after the beach escapade...

Pinalampas ni Amelia ang mga araw pagkatapos ng mga pangyayari at hindi niya ito sinabi kay Nicholo. Maging si Teo ay sinabihan niya na magpahinga muna at bumuo ng isang mas mabuting plano. She spent the days with Nichilo. Nagpaka-hands on mom siya dito na parang six years old pa lang ito.

They're currently at the dining table. She cooked his favorite food for their lunch.

Amelia served him some rice and ulam. Pero si Nicholo ay kanina pa ginugulo ng kanyang katanungan na noon pa man ay nakatimo na sa kanyang ulo.

He cleared his throat before he speak. Napakatahimik ng atmosphere sa pagitan nilang dalawa. Kahit na sabihin nating mag-ina sila ay hindi niya magawang itanong ito sa kanya at dahil sa mga nangyayari ngayin ay sa oras na ito ang tamang timing para magtanong.

"Uhmm.. Mom." He finally spoke.

"Hmm?"

"Since I was a child- noong wala pa si dad sa buhay natin, I wondered that he was not my real father." pagsisimula niya.

"Napag-usapan na natin yan dati, Nicholo. He is your real father. Sino pa ba?"

"Because I feel like he wasn't." The spoon and fork fell from his hands. "I heard you cry before and that was because of him. I heard you yelling his name every night. You always look pale, sleepless and swollen every morning we wake up. And every time I ask who is he, you always say that he was my father. But when he came back.. When he hugged me, I felt nothing." He looked down when he finished saying what's inside him.