Unicode
ခုဆိုရင်တော့ အိမ်တော်ကြီးတခုလုံးမှာ ရှောင်ကျန့်ဟာ စင်ဒရဲလားလေးပဲ...
အင်မတန်သနားစရာ အလိုလိုက်ခံလေးပေါ့....
မိထွေးမကြီးကတော့ ဝမ်ရီပေါ်ပါ
တခုခုဆိုတာနဲ့..ကျန့်ကျန့်လေးကိုမထိပါနဲ့ဆိုနဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့....
သူ့ညီစစ်ကျွေးက အဆိုးဆုံး...
ထစ်ခနဲရှိ မာမားကို ပြန်တိုင်လိုက်ရမလား ဆိုတာကြီးပဲ...
ခုလဲလူတကာအလယ်မှာ ဝမ်ရီပေါ်တို့ မိထွေးမကြီးလုပ်ရပြန်ပြီ....
"ဒီအသားကို ကုန်အောင်စားလေ..."
"မ.. စား...ချင်တော့ဘူး.."
"စားရမယ်...လူကအားမရှိတော့ဘူး...."
"ကိုလေးကလဲ မစားချင်တာကို အတင်းမကျွေးပါနဲ့..."
"ဟင့်.... အန်ချင်လာသလိုပဲ.. ."
"ကျန့်ကျန့်လေး ပြန်ဖျားနေတာလား...."
"အဲ့တာဆို ခေါက်ဆွဲပြုတ်လဲမစားနဲ့တော့လေ..."
"သခင်ကြီးကလဲ အားကျန့်ဒါလေးစားချင်လို့ပါ..."
"အင်းလေ သူစားချင်တာလေးစားပါစေ ..."
"ကျစ်.... အကုန်လုံးအပြင်ထွက်ကြတော့....
ရှောင်ကျန့် ပါးစပ်ဟ ငါကိုယ်တိုင်ခွံ့ပေးမယ်...."
"......"
"သွားကြလေ ကျတော်ခေါ်မှ ပြန်လာသိမ်း...."
အကုန်လုံးလဲထွက်သွားရော ချက်ချင်းကို အချိုးပြောင်းသွားရော....
"ရတယ် ရတယ် ဝမ်သခင်ကြီးလဲနားပါ .... အားကျန့်ကိုယ့်ဘာသာစားလိူက်ပါ့မယ်... ဟီး..."
"မရဘူး ဟ ပါးစပ်..."
"အများကြီးမခပ်နဲ့လေ ပူတယ်...."
"ရှောင်ကျန့်...."
"အွန်...."
"ဒါကုန်ရင် အရုပ်ဝယ်ပေးမယ်...."
"တကယ်.... အဲ့တာဆို တခြားဟာ တောင်းလို့ရောရလား..."
"ပြောကြည့်...."
"အားကျန့်ကို ပုတ်သိပ်ပေးပါလား မနေ့ကလိုလေ...."
"စားပြီးပြီးခြင်း မအိပ်နဲ့ဦးလေ...."
YOU ARE READING
Green Grass in Afternoon လိမ္မော်ရောင်မြက်ခင်းစိမ်းလေး
Fanfictionချစ်ခဲ့ဖူးပေမယ့်လည်း သူ့ကိုလိမ်ညာသွားခဲ့သူဟာ ... ကလေးသာသာ အတိတ်မေ့နေသူအဖြစ် သူ့ဆီပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်.... တချိန်ကတော့...ခများဟာ ကျတော့အတွက် သိပ်ကို လှပ အေးမြ ခဲ့တဲ့ ရွှေရောင်မြက်ခင်းပြင်လေးပါပဲ ဒါပေမယ့်... အခုတော့ ..... ခ်စ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္လည္း သူ႔ကိုလိမ္ည...
