ဝွစ္။
တိတ္ဆိတ္မႈကို ထိုးေဖာက္လာတဲ့ အသံတစ္ခုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြ ပြင့္လာတယ္။
"ဘာလဲဟ?"
မီးပုံကို ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္းလိုက္ၿပီး သုံးေယာက္သား အေမွာင္ထဲမွာ အသက္ေအာင့္ရင္း တိတ္တိတ္ေနလိုက္ၾကတယ္။
ဘန္း! ဘန္း! ဘန္း! အသံက က်ယ္ၿပီးရင္း က်ယ္လာတယ္။
ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းက ေရွ႕ကို တစ္လွမ္းေလာက္ တိုးလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ေနရာယူလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္က အပူေငြ႕ကိုေတာင္ သူ႕ကိုယ္ေနာက္မွာ ဝွက္ထားေစခ်င္တဲ့အလားပဲ။
"ငါတို႔ေျပးသင့္တယ္ မဟုတ္လား?"
"ဘယ္ကိုလဲ?"
သစ္ေတာ္တစ္ခုလုံးက ေမွာင္မည္းေနတာမို႔ ဘာမွမရွိတဲ့ ဟင္းလင္းျပင္လိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ လက္ေတြ႕မွာ မ်က္ကန္းေတြလို ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အေျခအေနနဲ႕ အသံၾကားလို႔ဆိုၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ေနာက္ထပ္ ျပဳတ္က်တာတို႔၊ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ အေျခအေနေတြထဲ ေရာက္သြားတာတို႔ဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?
ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကို ႀကဳံရတာ ပထမဆုံးပဲမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ဖိဳ႕ရာ ခက္ခဲတယ္။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ဒရယ္ႀကီးတစ္ေကာင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရွ႕မွာ ေပၚလာတယ္။
"Ahh!"
ဒရယ္အုပ္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွိရာဆီ ေျပးလာၿပီး ေရကမ္းစပ္ဆီကို ဆက္ေျပးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေထာင့္တစ္ခုမွာ ပုန္းလိုက္ရင္း ဒရယ္ေတြဆီက လြတ္သြားတယ္။
"- အခ်ိန္တစ္ခုစာေလာက္ပဲ"
သူတို႔ကို ဘယ္အရာက လိုက္ေနတာမ်ားလဲ? ဒရယ္ေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ႀကီးေနၿပီးသားကို သူတို႔ကို ေျပးေအာင္လုပ္နိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္အရာက သူတို႔ေနာက္ လိုက္ေနတာလဲ?
"ငါတို႔လည္း ေျပးသင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္"
ဒီစကားေတြကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဘယ္သူကမွ သေဘာမတူဘူးဆိုတဲ့အေနနဲ႕ ေခါင္းမယမ္းၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနာက္မွာ ရွိေနတဲ့အရာက ေသေစနိုင္ေလာက္တယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ရေနၾကၿပီးသားေလ။
YOU ARE READING
လူ႕အမွိုက္ရဲ႕ ရွင္သန္ရန္ ႀကိဳးစားမႈမ်ား : Myanmar Translation (Zawgyi)
Acción#Author(s) -Bism #English Translator -IceCherry #Language -Korean #Associated Names -망나니는 살고 싶다 #Status in COO -85 Chapters (Ongoing) I got permission from English translator - IceCherry to translate this novel.
