Part - {43}

102 22 0
                                    

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။"

"ဟမ္? ဘာကိုလဲ?"

"ႏြားက... မင္းရဲ႕ႏြားေလ၊ ဒါေပမဲ့ ငါက အေပးအယူ သြားလုပ္လိုက္တယ္၊ ‌မေမးဘဲနဲ႕ လုပ္ခ်က္တာ လုပ္မိသြားတယ္။"

"ရပါတယ္။ ယြန္းဂ်ယ္ မင္းအတြက္ အကူအညီ ျဖစ္ရင္ေလ..."

"အိုး မင္းလိုခ်င္တာ တစ္ခုခု ရွိလား? ဒီလို ေမးဖို႔က ေနာက္က်ေနေပမဲ့ မင္းလိုအပ္တာ တစ္ခုခုရွိရင္ ငါ့ကို ေျပာေနာ္။"

ပိုက္ဆံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ ေပးနိုင္သမွ် ေပးဖို႔ ဆႏၵရွိပါတယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ္ မရွာေပးနိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုခု လိုခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ တာနီရွာဆီ ေမးေပးလို႔ ရတယ္ေလ...။

ကြၽန္ေတာ့္ေမးခြန္းေၾကာင့္ ဂ်န္အြန္ေယာလ္က အနည္းငယ္ အေတြးမ်ားသြားတဲ့ ပုံပဲ။

"ငါလိုခ်င္တာလား?"

"ဟုတ္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။"

"ငါ ဘာပဲေတာင္းေတာင္း မင္းေပးနိုင္တာလား?"

"အင္း? ဟို... ငါ့အတြက္ ေပးလိုက္ဖို႔ရာ မခက္ခဲတဲ့ အရာျဖစ္ေနသ၍ေပါ့..."

ဂ်က္ေလယာဥ္တစ္စင္း ဒါမွမဟုတ္ တင့္ကားတစ္စီးဆိုၿပီး ႐ုတ္တရက္ႀကီး မေတာင္းရင္ေပါ့...။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဂ်န္အြန္ေယာလ္က တခစ္ခစ္နဲ႕ ရယ္ေနတယ္။

"မဟုတ္ဘူး ယြန္းဂ်ယ္။ မင္း ငါ့ကို ေပးနိုင္တဲ့ အရာပဲ။"

"ဒါဆို... ဟမ္ ဘယ္ဟာလဲ?"

"အမ္... ငါေနာက္မွ ေျပာျပမယ္"

ဂ်န္အြန္ေယာလ္က သူမသိေသးဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ သူ ဘာလိုခ်င္ေနလဲ မသိေသးလို႔ စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္လိုတယ္တဲ့။

"ဟုတ္သားပဲ၊ ငါ ႏြားကို သုေတသီေတြ အနားကပ္မခံဖို႔ အမိန႔္ေပးထားတာ။ အမိန႔္ကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္ရမလား?"

"အိုး မင္းအဲဒီ့လို လုပ္ထားတာလား?"

"အင္း၊ သူတို႔ေတြ အကုန္လုံးက နိုင္ငံျခား‌သားေတြပဲဆိုေတာ့ မင္းနဲ႕ မပတ္သက္ေလာက္ဘူးလို႔ ေတြးမိၿပီး အမိန႔္ေပးထားတာ။"

အာဟား၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အနားကပ္သြားေတာ့ ဘာမွ မတုံ႕ျပန္ဘဲ သုေတသီေတြ အနားကပ္ရင္ ေသာင္းၾကမ္းတာကိုး။ အဲဒီ့ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ေတာ့တယ္။

လူ႕အမွိုက္ရဲ႕ ရွင္သန္ရန္ ႀကိဳးစားမႈမ်ား : Myanmar Translation (Zawgyi)Where stories live. Discover now