“ဒါဘယ္လိုဟာေလးတုန္း…?”
ကြတ္ကီးေလးက ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္နားမွာ ပြတ္သပ္ေနတာကို ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းက ကြတ္ကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကြတ္ကီးကို ေကာက္ေပြ႕လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ကြတ္ကီးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္း အၾကည့္ေတြက ပိုပိုၿပီး စူးရွလာတယ္။
အဲဒီ့ေန႕က ကြတ္ကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ခဏေလးပဲ ေတြ႕လိုက္ရေပမဲ့ ခင္တြယ္သြားလို႔ ထင္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို လွ်ာေလးထုတ္ၿပီး လ်က္ဖို႔ ျပင္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႕ ေဝးေနေတာ့ သူလွ်ာေလးက ေလထဲမွာပဲ တန္းလန္းေလး ျဖစ္သြားတယ္။
“ဒီေကာင္ကေတာ့…!”
“မင္း ေခြးကိုေတာင္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနရတာလဲ?”
မ်က္လုံးကေန ေလဆာေတြ ပစ္ေနသလို ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္း အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ကြတ္ကီးေလးကို ကာကြယ္ဖို႔ ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းကို ေက်ာေပးၿပီး တစ္ဖက္လွည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာကို ပူေလာင္တဲ့ အၾကည့္ေတြ ေရာက္လာတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခံစားလိုက္ရတယ္။
ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းရဲ႕ ထိုးေဖာက္မတတ္ အၾကည့္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး အိမ္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဝင္သြားလိုက္တယ္။
“နည္းနည္းေလးေတာ့ က်ဥ္းတယ္ေနာ္၊” ဂ်န္အြန္ေယာလ္က တံခါးကို ေသာ့ဖြင့္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေျပာလာတယ္။
သူ႕ရဲ႕အိမ္က ေနရာနည္းနည္းပဲ ပါတဲ့ တစ္ေယာက္ခန္း၊ လက္တစ္ဖဝါးစာ မီးဖိုေခ်ာင္နဲ႕ တစ္ဖက္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးတို႔ပဲ ရွိတယ္။
ေသးသလိုပဲ… ေဆာင္းဝန္းက စာသင္ခန္းေတြထက္ေတာင္ ေသးတယ္၊ လူသုံးေယာက္အတြက္ဆိုရင္ နည္းနည္း ျပည့္ေနတာေပါ့။
အိမ္ဖြဲ႕စည္းပုံက ကြၽန္ေတာ္ ဒီကိုယ္ထဲ မေရာက္လာခင္က ျမင္ဖူးတာနဲ႕ ဆင္တူတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အနံ႕နဲ႕ ေနရာခ်ပဳံေတြေတာ့ ကြာျခားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ႀကီးနဲ႕ အခန္းပတ္ပတ္လည္ လိုက္ၾကည့္ရင္း မွတ္ဉာဏ္ေတြထဲ ေမ်ာေနတာကို ဂ်န္အြန္ေယာလ္က တစ္ခုခု အထင္လြဲသြားပုံ ရၿပီး မ်က္ႏွာႀကီး ရဲတက္လာတယ္။
YOU ARE READING
လူ႕အမွိုက္ရဲ႕ ရွင္သန္ရန္ ႀကိဳးစားမႈမ်ား : Myanmar Translation (Zawgyi)
Action#Author(s) -Bism #English Translator -IceCherry #Language -Korean #Associated Names -망나니는 살고 싶다 #Status in COO -85 Chapters (Ongoing) I got permission from English translator - IceCherry to translate this novel.
