Gizemli Çocuk

41. Bölüm

—————-1 Hafta Sonra———————

——————Ross'un Ağzından———————

Son bir haftadır gözümü Andres'in üzerinden ayırmıyordum, büyük ihtimalle benim onu öldürmek isteyen bir seri katil olduğumu düşünüyordu.

Ki, Laura'ya bu şekilde yakın davranmaya devam ederse yakında katil olabilirdim...

Beden dersinden çıktıktan sonra bahçede yürüyorken, Andres'in yanıma doğru geldiğini gördüm.

''Selam, Ross!'' Gülümseyerek arkadaş canlısı bir şekilde konuştuğunda, gözlerimi devirdim.

Tamam, Andres çok kibar ve nazik birisiydi. Ayrıca hemen de arkadaş olmuştuk, ama bu ondan şüphelenmediğim anlamına gelmiyordu.

''Selam, Andres.'' dediğimde çoktan yanıma gelmişti.

''Laura'yı gördün mü? Tarih ödevinin ne olduğunu soraca-'' Andres konuşurken birden sinirle bakmaya başladığımda yüzünü korkmuş gibi bir ifade aldı ve konuşmayı kesip benden bir adım uzaklaştı.

''Ne yapmaya çalıştığının farkında değil miyim sanıyorsun?'' Sakin bir şekilde konuşmaya çalıştığımda Andres, tek kaşını kaldırdı ve bana hiçbir şey anlamamış gibi bakmaya başladı.

''Ross, neden bahsettiğim hakkında hiçbir fikrim yok.'' dediğinde sinirden gülmeye başladım ve ona daha çok yaklaştım.

''Laura'yı benden almaya çalışıyorsun! Ama bunu yapamayacaksın!'' Bağırmaya başladığımda yüzünü şaşkın bir ifade aldı ve kafasını olumsuz anlamda sallamaya başladı.

''Hayır, hayır! Sen beni çok yanlış anlamışsın, benim hoşlandığım kişi Laura değil! Ben sadece Laura ile arkadaş olmaya çalışıyordum!'' dediğinde kaşlarımı çatmayı bıraktım ve şaşkın bir şekilde bakmaya başladım.

''Ne? Bir dakika, o zaman hoşlandığın kişi kim?'' dediğimde huzursuz şekilde derin bir nefes alıp verdi ardından da tekrar bana bakmaya başladı.

''Sır tutabilir misin?'' dediğinde kafamı evet anlamında salladım ve Andres konuşmaya başladı.

————————————————

Yüzümde şaşkın bir ifadeyle yemekhaneden içeri girerken Laura'nın yanıma gelip koluma girdiğini fark etmem uzun sürmüştü.

''Ross! Ross! Sana ne oldu böyle?'' Bir anda Laura'nın elini yüzümün önünde görmem ile birlikte gerçek dünyaya dönmüştüm.

''Andres'in sırrını biliyor muydun?'' dediğimde güldü.

''Evet, biliyordum. Çok şaşkın olduğuna göre sana da söylemiş olmalı.'' İkimizde gülmeye başladığımızda Laura'nın keyfinin biraz kaçık olduğunu fark ettim.

''Sana ne oldu? Mutsuz gibisin, sınavdan düşük falan mı aldın yoksa?''

''Hayır, başka bir şey var. Kendin görsen iyi olur.'' dedi ve telefonunu elime verdi.

Bence korkmaya başlamalısın. -A

Okuduğum mesaj ile birlikte kaşlarım çatarken Laura çok korkmuş görünüyordu. Gözlerimi telefondan çekip ona sarıldığımda ağlamaya başlamıştı.

''Laura, sakin ol. Bize hiçbir şey yapamaz.'' dediğimde kafasını yukarı kaldırdı ve ağladığı için kesik çıkan sesi ile konuşmaya başladı.

''Ross, evlerimizin adresini biliyor! Hatta daha önce benim evime bile geldi, hem de elinde silah vardı!'' Daha şiddetli bir şekilde ağlamaya başladığında, birkaç kişi bize bakmaya başlamıştı.