Gizemli Çocuk

47. Bölüm

"Vücudunun her tarafında yanıklar, kesikler ve morluklar var." Kalın bir erkek sesi duymam ile birlikte gözlerimi açtım. Bir yatakta yatıyordum. "Sizce bunları kendisine o yapmış olabilir mi?"

"Hayır! Benim kızım asla öyle bir şey yapmaz." Annemin sesini duymamla, başımı sesin geldiği yöne çevirdim.

Muhtemelen doktor olan beyaz önlüklü bir adamla konuşuyordu.

"O zaman, birilerinden şiddet görmüş olabilir. Bakın Bayan, şiddete uğramak, çok ciddi sorunlara neden olabilir. İsterseniz, polis ile iletişime geçebilirsiniz."

Polis mi? Bu her şeyi daha kötü bir hale getirirdi.

"Ne? Hayır, polise falan gerek yok!" Bağırmam ile, ikisi de bana doğru döndüler.

"Müsaade ederseniz, kızımla yalnız konuşabilir miyim?" Annem derin bir nefes aldıktan sonra doktora sordu.

"Tabii." Doktor odadan çıktı.

"Ben buraya nasıl geldim?" Dedim, kaşlarımı çatarak.

"Okulda kriz geçirmişsin. Öğretmenin beni aradı. Seni hastaneye getirdik."

"Getirdik derken?"

"Ross'ta geldi. Koridorda bekliyor." Annem rahatsız olduğunu belli ederek cevap verdi. "Bu çocuk hiç gözüme sinmiyor."

"Öyle deme. Aslında, çok iyi birisidir." Bana döndü ve mutsuz bir şekilde baktı. Ardından, yatağın ucuna oturup elimi tuttu.

"Ross sana hiç şiddet uyguladı mı?" Annemin sorduğu soru karşısında şaşkın bir yüz ifadesi ile donakalmıştım.

Ross böyle bir şeyi yapacak birisi değildi! Benim için ölmeyi bile göze alacağını biliyordum. Bana el kaldırmak, yapacağı en son şey olurdu.

"Hayır! O bana asla böyle bir şey yapmaz!"

"Peki vücudundaki bütün o yaralar nasıl oldu, Laura?! Başından beri o çocuğu gözüm tutmamıştı!" Annem sinirli bir şekilde bağırıyordu.

Ross'un böyle bir şey yapabilecek olduğunu düşündüğüne inanamıyordum.

Yataktan kalkıp annemin karşısına geçtim. Tam konuşmaya başlayacakken, kapı açıldı.

"Merhaba. Şey, ben doktordan Laura'nın uyandığını duydum da, iyi olup olmadığına bakmak istemiştim." Ross, anneme bakarak konuştu. Annem ise sadece gözlerini devirdi.

Ross'un yanına gidip, ona sarıldığımda kollarını belime sararak karşılık verdi.

Okulda ne olduğunu hatırlamıyordum. Tek aklımda kalan şey, Fen dersinde tavşan incelemek üzere olduğumuzdu. Ondan sonrasi sanki hafızamdan silinmişti.

"Çık dışarı."

"Ne?" Ross'tan ayrılıp anneme doğru baktım.

"Çık dışarı." Annem, Ross'tan gözlerini ayırmıyordu.

"Ben--"

"Çık dışarı!" Ross'un lafını yarıda böldü ve bağırdı.

"Anne, sen ne yaptığını sanıyorsun? Ross bana zarar vermedi!"

"Ross yapmadıysa başka kim olabilir?"

Ona doğruyu söylemeli miydim?

Eğer söylersem, ilk işi gidip polisleri aramak olurdu.

Derin bir nefes aldım ve annemin vereceği herhangi bir tepkiye karşı hazırlıklı olmaya çalıştım.

"Ben yaptım... Kendime zarar verdim."