Gizemli Çocuk

32. Bölüm

-----------------------------------------Laura'nın Ağzından-----------------------------------------

Saatlerdir gözlerimi Ross ve Jennifer'ın üzerinden ayıramıyordum. Birlikte dans bile etmişlerdi ve şimdi de gülüyorlardı.

Megan yanıma gelip tuhafça bana bakmaya başladığında, ona doğru döndüm.

"Noldu?" dediğimde 'ciddi misin?' dermiş gibi baktı.

"Geldiğimizden beri Ross ve Jennifer'a bakıyorsun, biraz daha buna devam edersen kıskançlıktan öleceksin."

"Kıskanmıyorum bir kere!" İnatçı bir tavırla söylediğim cümleme karşı, birkaç kişi bize bakmıştı. Ama onları umursamadım.

"Bak, sadece iyi olmanı istiyorum. Kafanı biraz dağıtmaya çalış, lütfen." Dediğinde kafamı olumlu anlamda salladım.

"Tamam." Dediğimde gülümsedi ve sandalyesine oturdu.

Boş geçen bir kaç dakikadan sonra birisinin bana seslendiğini duydum.

"Bu güzel bayan, benimle dans etmek ister mi acaba?" Kafamı çevirdiğimde gördüğüm kişi karşısında şok oldum.

Ardından kalktım ve ona sarıldım.

"Tabii ki de." Diyerek güldüğümde bana gülerek karşılık verdi ve dans pistine doğru yürüdük.

Dans etmeye başladığımızda konuşmaya başladım.

"Bulunduğum her yerde karşıma çıkman çok tuhaf, Finn." Dedim ve yine güldüm.

"İnan bana tesadüf, ama bundan şikayetçi de değilim." Dediğinde yanaklarımın kızardığını hissettim.

"Eee, peki seni buralara kadar sürükleyen ne?"

"Bu şirkette iş buldum. Üniversite için seçeceğim mesleğe hazırlanmak için."

"Bu harika! Peki, ne seçeceksin?"

"Açıkçası hala aklımda bir fikir yok. Biraz da fikir edinmek için buradayım."

"Hmm, peki seni görmek için gelebilir miyim?"

"Her zaman." Dediğinde gülümsedim.

Biraz daha dans ettikten sonra, sandalyelerimize oturup konuşmaya başladık.

Ross'a doğru baktım, ama Finn ve bana bakmıyordu. En azından kısa bir bakış atıp kıskanmasını isterdim.

Finn, yüzümde hayal kırıklığı ile baktığım tarafa, doğru baktı ve konuşmaya başladı.

"Bir dakika... Siz ayrıldınız mı?"

"Evet, daha doğrusu o benden ayrıldı."

"Neden?"

"Ona yalan söylemek zorunda kalmıştım. Öğrenince sinirlendi ve benden ayrıldı."

"Üzgünüm." Dediğinde başımı salladım ve gülümsemeye başladım.

"Boşver, zaten benim suçumdu." Diyerek konuyu kapattım.

Biraz daha konuştuk, ama yanına bir arkadaşı geldiğinde gitmek zorunda kaldı.

Hava almak için dışarıya doğru gitmeye başladığımda arkamdan birisinin gelmeye başladığını gördüm.

Kapıya geldiğimde, Jennifer kolumdan tuttu ve beni duvara sıkıştırdı.

"Ne istiyorsun?" Diyerek sakince sormaya çalıştım.

"Kazandığımı söylemek." Dedi ve şeytanice bir kahkaha attı.