Gizemli Çocuk

51. Bölüm

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında, başımda hafif bir ağırı ile yumuşak bir yatakta yatıyordum. Başımı çevirmem ve yandaki koltukta telefonunda oyun oynayan Rocky'i farketmem pek uzun sürmemişti.

''Rocky?''

''Hı?'' Telefondan kafasını kaldırdı. ''Aa, uyanmışsın.'' Gözlerini yine telefon ekranına kilitledi.

''Bana ne oldu?'' Başımı tutarak sordum.

''Okul bahçesinde başında bir yara ile bulmuşlar. Ambulans falan çağırmışlar, seni hastaneye getirmişler, sonra da acil durumda aranacak kişiler listende ben olduğum için beni aradılar.''

''Hiçbir şey hatırlamıyorum.''

''Beni de mi?'' Kendisini işaret ederek, şaka yaptığını belli eden endişeli bir şekilde sordu. Ona bakıp gözlerimi devirmem ile birlikte güldü.

''Laura hala okulda mı? Tanrım, çok endişelenmiş olmalı.''

''Hayır, aslında hiç endişelenmedi.'' Rocky'nin dediği şey ile birlikte hızlıca ona döndüm.

''Ne?''

''Beyaz atlı prensi Adrian'ın koluna girdi ve onunla birlikte bu diyarlardan uzaklaştı.''

''Sence şu an şaka yapmak için iyi bir zaman mı?'' Sinirlendiğimi belli eden bir ses tonuyla konuştum.

''Üzgünüm.'' Hiç de üzgün olmadığını belli eden bir şekilde özür diledi.

''Cidden, Laura nerede?'' Tam sorumu sorarken, odanın kapısı açıldı ve içeri Laura ile Megan girdi.

''Ross? Senin için çok endişelendim!'' Laura hızlıca yanıma geldi ve elimi tuttu. ''Seni kanlar içinde yerde yatarken görmek... Öğretmenlerin ilk yardım yapma çabası ve siren sesleri aklımdan gitmiyor. Neredeyse bayılacaktım.'' Konuşurken ağlamaya başladı.

''Endişelenmene gerek yoktu, bana asla bir şey olmaz.'' Güven verircesine gülümsedim.

''Neler olduğunu hatırlıyor musun?'' Megan, yatağımın kenarına geldi ve duvara yaslandı.

John ile olan konuşmam hatırladığım son şeydi, ondan sonraki her şey sanki hafızamdan tamamen silinmişti. Başımı nasıl veya nerede yaraladığımı bile hatırlamıyordum.

''Bir arkadaşımla birlikte telefonda konuşuyordum. Tek hatırladığım bu. Ondan sonra olan hiçbir şeyi hatırlamıyorum.''

''Doktor, hatırlamamamın normal olacağını söyledi. Muhtemelen birkaç gün içinde hatırlamaya başlarmışsın.'' Laura, cevap verdi. ''Ayrıca birkaç hafta boyunca evde kalman söylendi. Okula gelemeyeceksin.''

''Şanslı.'' Megan, kollarını birbirine dolarken konuştu.

Megan'ın dediklerine göz devirdim. ''Eve gidebilir miyim peki?''

''Evet, pek ciddi bir şey olmadığını söylediler. Sadece ilaçlarını alman ve dinlenmen gerekmiş.'' Rocky, koltuktan kalktı ve montunu giydi. ''Hadi gidelim, arabam yanımda, hepinizi evlerinize bırakırım.''

''Ben Andres'i bulayım, en son kahve alıyordu.'' Megan, odadan çıktı.

Ayağa kalkmak için başımı yastıktan kaldırırken hissettiğim acıyı görmezden gelmeye çalıştım ve ayağa kalktım. Başımdaki bandajlar tuhaf hissettiriyordu. Rocky'nin az önce oturduğu koltukta duran ceketimi aldım ve üstüme giydim.

Laura, yardım etmek için koluma girdiğinde, teklifini nazikçe reddettim ve hastane odasından çıktık.

''Yardım istemediğinden emin misin?'' Laura, emin olmak için bir defa daha sordu.