ភរិយាកុងត្រារបស់សាតាន

២១~២២

   #ភរិយាកុងត្រារបស់សាតាន

EP:២១+២២

   អណ្តាត!ក្ដៅសើមរុលច្បិចខាំកំពូលចុងស្រួចតូចៗរបស់នាងក្រមុំធ្វើឲ្យនាងឈឺធ្លោយមាត់ជេនាយមិនប្រណីឡើយ។
តែអ្នកកម្លោះមិនខ្វល់ព្រោះពេលនេះឈាមពាសសាយពេញសសៃរត់ជ្រៀពេញប្រាណទៅហើយអារម្មណ៍ទទូចចង់បានលែងចង់លួងលោមអីអស់ហើយចង់តែត្របាក់បង្ខំនាងឥឡូវនេះទេ~

«ហេតុអីក៏គួរឲ្យខ្នាញ់យ៉ាងនេះ»
ថើបអូសកាត់ឆ្អឹងដងកាំបិតដែរផុសអណ្ដែតឡើងនោះទាំងងើបសសើរទឹកមុខញញឹមខ្ជឹប។បន្ទាប់នាយក្រោកវឹងស្រាតទាំងខោរជាប់ចង្កេះបង្ហើុយមិនទុកឡើយសូម្បីតែខោសឺមីរឹបនោះ។

មុនចាប់ផ្ដើមនាយឱនចុះមកថើបថ្ពាល់លិតគុម្ភត្រចៀកនាងម្ដងទៀតទុកជាការលួងលោម។
ការថើបប្រលោះកទៅមករហូតបង្កើតរបួសស្នាមជាប់ពេញទាំងកញ្ចឹងកឆ្វេងស្ដាំមិនទុកសូម្បីតែសាច់ភ្នំមួយគូរនោះគឺថានាយបោះត្រាខ្ចិចគ្មានចន្លោះឡើុយ

«អើស!!!!»ដៃចាប់កាន់ដុំសាច់មហិមាសាប់យកមួយទំហឹងរហូតបែកសសៃរីកមាឌឡើងឯដៃម្ខាងទៀតចាប់ទាញជើងនាងបន្តិចទាំងសម្លឹងមើលកុលាបក្រហមឆ្អិនឆ្អៅនោះ។

{គ្រោក!}
«អាស!កុំកុំធ្វើបែបនេះអីខ្ញុំៗហឹុក»
ដោយខ្នាញ់ទ្រាំលែងបាននាយឱនចូលចន្លោះភ្លៅនោះរួចញ៉ែកស្រទាប់ផ្កាទុនអណ្ដាតលិតយករស់ជាតិផ្អែកថែមទាំងពិនិត្យមើលឲ្យគាប់ចិត្តគាប់ភ្នែកថែមទៀត។

«អាស!អ្ហឹក!បានហើយលោកម្ចាស់កុំធ្វើបែបនេះអី?»
«ហៅឈ្មោះយើងទៅ!នាងនិងលែងពិបាកណាស់ ហៅទៅ»
«jk!ឈប់អាស!អាយអ្ហឹកៗ»
ទប់លែងជាប់ទឹកថ្លាសអន្ទាយហូរហៀរយ៉ាងច្រើនចេញមកពីល្អាងផ្កាកុលាបនោះធ្វើឲ្យអ្នកកម្លោះញញឹមលិតលេបអស់គ្មានសល់ហើយ។
បន្តនាយវាលឡើងមកទ្រោបឱនចុះបឺតមាត់នាងស្រាលៗឯកូនប្រុសក៏ចុះត្រដុសភាពទុនរបស់នាងចុះឡើងៗហាក់កំពុងតែបង្វក់នាងឲ្យលង់យ៉ាងចឹង។

«អាស!ឈឺៗទៀតហើយដកវាចេញទៅjk»
«អត់ទេ'ផ្លាប់'អើសតឹងណាស់នាងកុំរឹទ្ធវាខ្លាំងពេកបានទេ?»
«មិនបាន!តែនាងខ្ញុំឈឺហឹុកៗ!ឈប់ទៅឈឺណាស់»
«បន្តិចទៀតនាងលែងឈឺហើយមើលមុខមកសម្លឹងភ្នែកយើងមក»
«បោកអញទៀតហើយអាស!អាយ!ឈប់!»
«ឈ្លើយបែបនេះគួរតែត្រូវឲ្យខ្លាំង»

  កម្លោះនិយាយហើយចាប់កម្រើមចង្កេះឡើងក្រលែងយកមួយទំហឹងធ្វើឲ្យស្រទាប់ផ្កាកុលាបដាច់រលាត់ឡើងមានឈាមហូរអន្ទាយប្រលាក់ទាំងកូនប្រុសរបស់នាយនោះមិនជាបញ្ហាព្រោះតែនាយដឹងនិងសម្លឹងមើលចំណុចផ្សាផ្ជាប់នោះទាំងពេញចិត្តចង្កេះបាវខ្សាច់នៅតែធ្វើចលនាញាប់ៗធ្វើឲ្យសាច់ខ្លុំមួយគូរបោកផ្ទប់ចុះឡើងដៃលូកប្របាច់ចុះឡើងឯចង្កេះនៅតែជ្រៀតរុលធ្វើឲ្យនាងក្រមុំយំហូរព្រោះតែទទួលយកកម្លាំងដែរនាយផ្ដល់ឲ្យមិនបានដៃចាប់ខ្ញាំខ្ញីទាំងខាំស្នាមធ្មេញទាំងស្និតជាប់ស្មានាយតែអារម្មណ៍ឈឺមិនមានឡើយព្រោះតែនាយកំពុងតែត្រេកត្រអាលជាមួយនិងរាងសិចសីុត្រគៀកសាយសាច់ខ្លុំណែនរបស់នាង។

«អាស!សឺត!'អាយអ្ហាយ!ហឹុក!'»
សម្លេងគ្រលួចស្រែកឡើងទាំងលែងខ្មាស់អៀនអីទៀតហើយព្រោះតែអ្នកកម្លោះសម្រុករហូតធ្វើឲ្យនាងបញ្ចេចចោលនៅសំណល់ហូរហៀរតាមចំណុចផ្សាភ្ជាប់នោះប្រលាក់អន្ទេអន្ទាក នាយសម្លឹងមើលពេញភ្នែកទាំងញោចស្នាមញញឹមឡើងពេញផ្ទៃមុខ។

មួយសន្ទុះធំនាយឈប់សម្ងំបន្តិចដោយដកដុំសាច់ដែររីកមាឌនោះចេញពីខ្លួនរាងតូចរួចលើកដៃមកជូតដំណក់ញើសចេញពីផ្ទៃមុខរបស់នាងផងទើបនិយាយចម្អន់បន្តិច។

«ឃើញទេ!ថាវាមិនឈឺដល់ស្លាប់ឡើយចុងក្រោយនាងស្រែករកតែឈ្មោះយើង»
«ហឹុក!ហឹុក!»
«អុញ៎!យំធ្វើអី?»
«កម្រើកខ្លួនមិនរួចឡើយនាងខ្ញុំពិការហើយទេដឹងឬក៏ស្លាប់ហើយ?»
«ក្រោកឬ?»
នាងក៏ងួកក្បាលជាសញ្ញាដៃមាំក៏លើកនាងឡើងដោយឱនទៅរកត្រចៀកនាងបន្តិច។
«យើងមិនទាន់ចង់ឈប់ទេ»
«អាយឈាម!ឈាមអីហឹុក!ស្លាប់ហើយ»
«នៅទេ!នេះយើងជាអ្នកធ្វើឲ្យមានឈាមតែនាងកុំខ្លាច»
«អាស!អត់ទេឈឺៗ!ឈឺៗណាស់ដាក់ចុះទៅ»

ដៃលើកខ្លួននាងឡើងឲ្យមកអង្គុយលើចង្កេះដោយភាពទុកជ្រាយស្រោបពីលើដុំសាច់មូលប្រវែង១៣សង់ទីម៉ែត្ររបស់នាយដៃនាងឱបកនាយ
រាងក្រាស់ក៏ចាប់សាច់ត្រគៀកនាងជាប់ចង្កេះរុលកម្រើកឡើងតិចៗម្ដងទៀត។

«អាយ!បែបនេះវាពិបាកណាស់»
«បញ្ចេញម្ដងទៀតទៅនាងនិងលែងពិបាក»
ផឹប!ផ្លាប់ៗ!

«អាស!'អើស'សឺតកុំយំណាសឈប់ហើយ»
នាយបញ្ចេញទឹកសខាប់អន្ទិលចេញមកម្ដងទៀតទើបលើកនាងចេញដៃអង្អែលក្បាលនាងតិចៗទាំងថើបលួង។
«ឈឺ!»
«អឹុម!ឈប់ហើយតើ!»

   🤔