-
Crying in joy, groaning in pain
-
"I'll go first." Inayos ko ang patch na nakatago sa aking kwelyo. Tinignan ko si Xandrei na nakahalukipkip at tinititigan ako ng may pag-aalala sa mukha.
"A decoy, huh?" Napailing si Xandrei. "Sigurado ka ba? This is going to be tricky, not to mention your life is on stake. It will only take a blink for anyone to shoot you. Hindi magagaling madali 'to." Nilingon niya ang mga pulis. "Can we think of a better plan? At first, it sounds very convincing but seeing my brother as a bait seems stupid."
"We don't have much time, Sir." Sagot ng isang pulis. "And the kid might be in danger if ever he's inside the house. Kung susugod tayo kaagad, baka hindi pa tayo nakakapasok ay napahamak na ang bata. Kung magdi-declare tayo ngayon ng warrant of arrest at nasa loob ang suspect at ang biktima, malaki ang posibilidad na mauwi 'to sa hostage taking."
"I know what to do, brother." Sabi ko para mapanatag ng kahit saglit ang loob ng kapatid ko. I'm worried, too. Aaminin kong may bahagyang takot na nararamdaman ngunit pinanghuli ko na ang sarili ko. Gustong-gusto ko na masiguro ang kaligtasan ni Kris, kung sakali mang nasa loob nga siya ng townhouse.
Tinignan ko ang apat na magkakadikit na bahay gamit ang binoculars. Magkahiwa-hiwalay ang mga pulis at iba-iba ng suot. Hindi nahahalatang pulis sila at parang kaswal na tao lang na nakatira rito sa subdivision. Iba rin ang lokasyon namin at may kalayuan sa mismong bahay. Nasa loob kami ng kotse ko. May kasama kami ni Xandrei na dalawang pulis. Ang isa ay katabi ko rito sa passenger seat. Ang isa naman ay katabi ng kapatid ko sa backseat.
Mag-iisang oras na nang makaalis kami sa bahay. Hinihintay lang namin pumwesto ang lahat saka ako lalabas.
I'm aware how risky it is. Ngunit walang ibang pwedeng pumalit sa pwesto ko. Hindi ko rin ata maipapabuya sa iba ang paggawa nito. Masmabuting ako na lang. Mas gusto kong ako mismo ang kakausap kay Morris. Mas gusto kong ako ang makakatiyak ng kalagayan ni Kris.
Napalingon ako sa katabi kong pulis nang tumunog ang linya sa patch. Nagsalita ito at tumingin sa akin.
"Get ready. They are in position."
Napatingin ako sa kapatid ko nang sumenyas ang pulis na pwede na akong bumaba. Tumango ako at nagsalita si Xandrei.
"Be careful."
Huminga ako ng malalim at bumaba ng kotse. Habang tinatahak ko ang daan patungo sa townhouse ay tahimik akong nagdasal na sana'y magawa ko ito ng tama at umayon sana ang pagkakataon sa amin.
Sana rin ay ligtas ang bata. Kung hawak man siya ni Morris, hinihiling ko na sana'y hindi pa gano'n kadesperado ang kapatid ko para gawan ng masama ang sarili niyang anak.
Nang nasa tapat na ako ay may nakita akong nakasilip sa bintana ng kabilang bahay. Namataan ko rin ang kabilaang CCTV. Napatiim ang aking bagang. Tama nga ang kutob kong pinag-isipang mabuti 'to at baka mahirapan kaming isakatuparan ang plano kung magkakamali ako.
Alam kong may nagmamasid sa akin pero binalewala ko 'yon. Nagdoorbell ako at ilang sandali ay bumukas 'yon. Tumambad sa akin ang isang lalaking medyo malaki ang pangangatawan.
"Ano ang kailangan mo?" Sabi nito sa tonong walang emosyon at tila hindi na nangangailangan ng sakit. Alam na ng taong ito kung sino ang sadya ko.
"I know my brother is here." Malumanay kong sagot. "Let me in."
Binuksan niya ng maluwag ang pinto ngunit wala pa ring kaemo-emosyon ang kanyang mukha. Hindi ko maiwasang tapunan siya ng matalim na tingin. Pumasok ako sa gate. Nang malapat pasara ang pinto ay naramdaman ko ang malamig na bagay na dumiin sa leeg ko. Sigurado akong dulo 'yon ng baril.
