A/N : Thank you for reading HTLAB! I would miss Cyfer.
See you on 'Revenge Of A Bitter Man.'
-
Epilogue
ANNE POV
I watched him silently. He was so engross mixing the paint. Nakakunot ang kanyang noo habang ginagawa niya 'yon. Most of the time, he's serious. Madalang ngumiti. But when he does, he could light our home. Habang tinitignan ko siya ng matagal, nakikita ko sa kanya ang nag-iisang lalaking minahal ko buong buhay ko.
"Cyrus." Mula sa pagpapaint ay nag-angat ng tingin ang anak ko. Lumapit ako sa kanya at marahan pinunasan ang pinturang kumapit sa kanyang pisngi. His eyes darted into mine. So very like his father's. Even his little proud nose, pinkish thin-lips and the curves of his face. Cyfer's little version.
"Why, Mommy?" Sagot niya gamit ang maliit na boses. He rarely talks, too. Sasagot lang siya kapag kinakausap. Sometimes, he looked cold but the truth is he can be the sweetest child a mother could have.
"Hindi ka pa tapos, baby?" Tinignan ko ang painting niya. He had this gifted talent on abstract expressionism. He express himself through his works. At the age of 7, six of his paintings were bid in various young painter's exhibit.
Ngumuso ito at tumingin sa painting. "Not yet."
"Mommy is done cooking. Eat na tayo?"
Agad na sumunod ang anak ko. "I'm gonna wash my hands first." Tumakbo siya sa kusina para maghugas ng kamay. Napangiti ako.
Inayos ko ang mesa. Napaigtad ako nang may yumakap sa aking likuran. Nang maamoy ko ang pamilyar na pabango ay napangiti ako. Mas hinapit ako nito sa kanyang dibdib at marahan akong natawa.
"Cy. . ."
Hinalikan niya ang aking leeg bago ako pinakawalan. Nakangiti siya nang humarap ako sa kanya. I couldn't help but smile back.
"Where's Cyrus?" Tanong niya.
Mula sa kusina ay lumitaw sa dining area ang anak namin. Walang kaemo-emosyon at tahimik na umupo sa kanyang pwesto habang hinihintay kaming dalawa.
"He's so stiff." Pabulong na sabi ni Cy. Natawa ako.
"I wonder where he got his traits." Pasaring ko sa kanya habang tumatawa.
"I wasn't like that when I was on his age." Napapailing niyang sabi.
"It's not about the age. It's about the genes." Bulong ko.
"Mom, Dad, I'm hungry. Let's eat." Sabi ng anak ko sa tonong parang naiinip na at naiinis. Napairap naman ang kanyang ama.
