Bu kez çalışma odam hiç olmadığı kadar kalabalıktı. Herkes buradaydı. Kadim kabile liderleri, Asher, Martin, Aleksev, Calista, Camila, Kavin, Helen, Marco, Jamar ve elbette Dominik....
Saya, Marcus ve babamla birlikte odaya girdiğimde herkesi merak ve endişeyle ayakta durmuş bizi beklerken bulmuştuk.
Aleksev, Marcus ona herkesi toplamasını söylediğinde bunu belli ki gerçekten ciddiye almıştı.
Olan bitenler ve söyleyeceklerim de düşünülürse sanırım tedirgin olmaları normaldi. Bir açıklama ve bundan sonrasında neler olacağıyla ilgili kararlarımı duymayı beklerken ister istemez gergin olmalarını anlayabiliyordum sanırım.
Ben de dahil kimse rahat değildi. Bu yüzden kimseye masaya geçelim ve konuşalım deme ihtiyacı hissetmiyordum.
Bu şekilde yüzleşmek çok daha kolaydı.
Saya ve babam hemen sol tarafımda otururken, Marcus sağ tarafımdaydı.
Tedirginliğimi üzerimden atmaya çalıştığım derin bir nefes aldım.
Dönüp Marcus'a baktığımda, beni sanki cesaret vermek ister gibi kafasını sallayarak onaylarken, Saya ve babam aynı şeyi gözleriyle yapıyorlardı.
Son kez bakışlarım herkesin üstünde gezinince, en kolayının yaranın üstünde ki bandajı hızla kaldırmak olduğunu düşündüm ve pat diye konuya girdim. "Ben artık hepinizin de bildiği gibi bir melezim ve babam Tohar."
Herkesin dikkatli bakışları üzerimdeydi onları buraya zaten bildikleri bir şeyi söylemek için toplamadığımızı biliyorlardı. "Ancak daha da önemlisi annem." deyip duraksayarak yine derin bir nefes aldım ve "Annem son Ahura olan Eva'ydı." deyiverdim.
Bir an kimse gözünü bile kırpmadan bana bakmaya devam etti. Sanki nefes bile almıyor ve donup kalmışlar gibi görünüyorlardı.
Üstünde ki şoku ilk atan tahmin ettiğim gibi Aleksev oldu ve "Hassiktir!" dedi.
Onun arkasındansa herkes silkelenir gibi kendine gelip, hep bir ağzından şaşkınlıklarını afallamış iç çekişlerle göstermeye bir süre daha devam etti.
Karşı çıkılmasını beklerken meydan okuyan bakışlarım üstlerindeydi.
"Benim adım, gerçek adım Aēva ve Ahurayım." derken sesim benim beklediğimden bile kendinden emin çıkmıştı.
Yine ilk tepki veren Aleksev oldu ve gururla ışıldayan gözlerini benden ayırmadan hemen karşıma gelip tek dizi üstüne çökerek, kafasını mahcup bir tavırla öne eğidi ve önümde diz çöktü.
Şaşkınlıkla irkilmemek için tüm irademi kullanmam gerekti ve ben tepkimi kontrol etmeye çalışırken odadaki herkes teker teker Aleksev'i takip etti...
Belli ki kimseden tek bir çatlak ses bile duyamayacaktım. Ancak elbette ben tam itiraz etmek için ağzımı açacaktım ki babamın uyaran, Saya'nın ise kınayan bakışlarıyla karşılaştım.
Gözlerim Marcus'a döndüğündeyse o da sanki müdahale etmememi söyler gibi sessiz bir ikazla bakıyordu gözlerime.
Aslında söylediklerimi deli saçması bulan birkaç kişi bekliyordum. Ancak kimse biraz bile söylediklerimden şüphe ediyor gibi görünmüyordu. Muhtemelen sebebi hemen yanımda oturan Tohar ve Marcus'du. Tabi tüm kadimlerin gözlerinde saygın bir yerde olmasına hala hayret edebildiğim Saya'nın etkisi de büyüktü.
Bakışlarım bu zamana kadar arkadaşım, dostum ve ailem olarak gördüğüm herkesin üzerinde gezindi...
Geçmişimizi düşündüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AĒVA +18 (Avesta Serisi 3. Kitap FİNAL)
FantasySöz konusu olan birini kaybetmek gibi ince bir ip olunca her an yıkıma hazır hale gelirdiniz. Kalbinizin bir parçasının daha kopup gittiği bir hiçliğe düşerdiniz ve orada sadece acı olurdu. Bir sevgiyi, bir güveni, düşündükçe sizi mutlu eden hatıral...
