فلش بک
فقط 3 هفته از ورودشون به عمارت و قبول پیشنهاد اون مرد گذشته بود و از 15 روز قبل تمریناتشون شروع شده بود. روز به روز تمریناتشون سخت تر و طاقت فرسا تر میشد و هیچکدومشون دیگه توانایی ادامه نداشتن. هرسه مشغول مشت زدن به کیسه بوکس های رو به روشون بودن که صدای کریس باعث شد از حرکت بایستن.
کریس: من واقعا خسته شدم دست هام درد گرفته
تائو با خنده ای که برای عوض کردن جو خسته کننده بینشون بود گفت:
تائو: گه فکر نمیکنی ماها که کوچکتریم باید غر بزنیم نه تو؟
کریس: خب شما هیچی نمیگید از سنگید؟
ژان سری به نشونه تاسف برای کل کل های همیشگی اون دوتا تکون داد.
+ خیلی خب مهم نیست کی داره غر میزنه انقدر به همدیگه نپرید
کریس: ببینم تو خسته نیستی؟
+ چرا خستم، دستام درد میکنه ولی مگه چاره ای داریم؟
کریس: آره استراحت کنیم
تائو: کریس گه دیوونه شدی؟ میدونی اگه رییس بفهمه بیچاره میشیم
کریس: لوس نشو تائو چند دقیقه
+ خیلی خب چند دقیقه
هرسه تاشون روی زمین نشستن تا خستگیشون در بیاد، هنوز چند دقیقه از نشستنشون نگذشته بود که صدای رییس که داشت وارد سالن تمرین میشد رو شنیدن.
هر سه تاشون سریع از جاشون بلند شدن و مرتب ایستادن
رییس: یادم نمیاد اجازه داده باشم استراحت کنید
هرسه تاشون از ترس آب دهنشون رو قورت دادن. ولی قبل از اینکه رییس حرفش رو ادامه بده یا کریس و تائو چیزی بگن ژان به حرف اومد.
+ متاسفم رییس من بهشون گفتم استراحت کنیم
کریس خواست چیزی بگه که ژان با ضربه ای که به پهلوش زد بهش فهموند ساکت باشه.
رییس: پس کسی که از دستورات من سرپیچی کرده تویی؟
+ خیلی متاسفم فقط خیلی خسته شده بودیم
رییس: واقعا فکر کردی خستگی معنایی داره؟
+ ببخشید
رییس: حالا که داوطلبانه اشتباهت رو پذیرفتی تنبیهشم قبول میکنی؟؟
با این حرف هرسه با ترس سرشون رو بالا آوردن، توی این مدتی که وارد عمارت شده بودن بارها نتیجه سرپیجی از دستورات رییس رو دیده بودن.
ژان با وجود ترسی که داشت ولی یک قدم جلو رفت.
+ بله قبول میکنم.
رییس با بلند کردن دستش به فردی که همیشه کنارش بود اشاره کرد.
رییس: بهتره زانو بزنی
VOCÊ ESTÁ LENDO
ATHERIS (S1)
Açãoعنوان: اتــــریس کاپل: ییژان (ییبو تاپ) ژانر: پلیسی - اکشـن - مافیا - هیجانی نویسندگان: ꜰᴀᴛ و ꜱʜɪᴀ افسر جوانی که ماموریت داره با نفوذ به باند آتش سرخ، اون رو متلاشی کنه اما چی میشه اگه همه چیز اونطوری که فکر میکنه پیش نره؟ اگه درست لحظه ای که میت...
