Courting The Short-Tempered Guy

Chapter 8: Stuck With Him

Lyka's POV

OMG we're stuck?!

Lumapit ako sa pinto at sinubukang buksan din iyon. "Oh no. It can't be!" I said panicking. Ikinalampag ko ng ikinalampag yung pinto. "HELLO! MAY TAO BA DIYAN?! WE'RE STUCK HERE! HELLO---" Napahinto ako sa pagsigaw nang hilain ako ni Leinard.

"Stop it Via. It's no use!" Mariin niyang sabi.

I sighed. "Paano tayo makakalabas nito Leinard ko?" Sumandal ako sa pinto at dahan-dahang umupo sa lapag.

"Makakalabas din tayo pero kailangan pa nating hintayin yung janitor or maybe yung guard na mag-checheck bawat room mamaya." He said calmly. Umupo siya sa upuan habang nakatingin saakin.

"Mga anong oras?" Naka-pout kong sabi. Sana wag masyadong gabi. Nakakatakot kaya dito.

Humakbang siya palapit saakin, kinuha niya yung wrist ko at tiningnan yung relo ko. But he frowned. "Tumayo ka nga! I can't fvcking see it. I need to check the time!" Sigaw niya kaya napatayo ako agad. I hissed. Makasigaw naman, halikan kita diyan eh. -__- Paano nga kaya kung halikan kita ngayon Leinard ko? Natatawang tanong ko sa isip ko.

Hinila niya yung kamay ko sa medyo maliwanag na part at tiningnan yung relo ko. Then he cursed. "What?" I asked.

"Time is too fvcking slow. Mag-se-seven palang we need to wait an hour!" Sabi niya bago bumalik sa inupuan niya kanina.

My eyes rounded when I realized what he said. "An hour? You mean.. gabi pa tayo... makakauwi?" I said stammering. Oh no.

"Unfortunately. Yes." Parang pinipigilan ang inis na sabi niya. "Dito pa kasi tayo pinag-room ng prof na yun sa pinakabulok na room dito sa building natin. Kaya malamang sira doorknob ng pinto dahilan para ma-stuck tayo ngayon. And even the lights won't work! T-ngna." Binato niya yung libro niya sa switch na nasa gilid ko kaya napabaling ako doon. Sira nga iyon.

"P-paano mo nalaman na around 8 tayo makakalabas." I manage to ask.

He sighed deeply. "Ganon nagchecheck ang mga guards dito sa Creston. Sa dami ba naman ng building at rooms sa tingin mo madalian lang yun?"

I just looked at him amusingly. Hindi dahil sa sinabi niya. Ngayon ko lang kasi siya narinig magtagalog ng marami. Yung as in buong sunod-sunod na sentence? Hihi. Maski yung curse niya kanina naging tagalog din. Dahil din doon kaya medyo nawala yung takot ko. Medyo lang.

"Hey. What are you staring at?"

I snapped and shook my head. I smiled sweetly at him. He never fails to amuse me. ^__^

"Even your smile annoys the hell out of me. Will you stop that?" He said irritatingly.

I bit my lower lip to suppress a smile. Kahit madilim I can see his face from here frowning.

"You know what? It's your damn fault why we stuck in here."

My brows went up. "And why is my fault?"

"Di mo ako ginising agad."

"Oh tapos kapag ginising kita? You will still be mad at me so why bother?" Nakacrossed arms kong sabi.

He hissed. "How could you say that if you didn't even tried it lately when I was asleep!"

"Oh. So you mean to say you won't get mad if I did that?" The side of my lips went up.

He looked at me hesitately. "AND WHAT IF YES?!" Malakas niyang sabi kaya napatawa ako. Napaka short tempered talaga.

I shrugged, trying to suppress my smile again. "Odi......... wow?" Natatawa kong sabi. Tinakpan ko pa yung bibig ko para pigilan yung tawa ko. Wala na kasi akong masabi kaya yun lumabas sa bibig ko.