Bogini wśród bohaterów

Rozdział 59

Pov Momo

Kilka dni po odkryciu szokującej prawdy... Podczas gdy bohaterowie sprzymierzeni z Sunshine próbowali namierzyć przywódcę Shie Hassaikai, Chisakiego i Eri, my trenowaliśmy w oczekiwaniu. Zabronili nam też rozmawiać o stażu, co jest jak najbardziej zrozumiałe. W końcu nie możemy dopuścić do wycieku informacji. Kirishma, Izuku, Uraraka, Asui, Aoi, Mina, Matsuri, Akira i ja. Wszyscy, którzy byli na spotkaniu wezmą udział w operacji odbicia Eri-chan. Ze względu na drastyczną różnicę w sile, ja, Matsuri i Akira odegramy kluczowe role w akcji odbicia Eri-chan i zniszczenia Shie Hassaikai.

Usiadłam przy swoim stoliku na stołówce. Cały stolik liczy zajmuje moja paczka przyjaciół, więc nikt inny nie może się dosiąść, bo po prostu więcej miejsca nie ma.

Mina: Wow... Dużo mięsa jesz, Akira-kun. Ale czemu na twoim talerzu nie ma warzyw?

Akira: Nienawidzę warzyw, mięso lepsze. Warzywa są paskudne, w szczególności brukleska i szpinak. Na samą myśl o tym paskudztwie zbiera mi się na wymioty.

Mina: Więc jakim cudem pająk ci smakował? Przecież zjedzenie żywego pająka jest obrzydliwe.

Aoi: Wynika to z tego, że układ pokarmowy Czcigodnego Akiry różni się od twojego. Czcigodny Akira w większej części jest Demonem, a dieta Demonów jest głównie oparta na produktach mięsnych, raczej rzadko kiedy Demony jedzą posiłki składające się z warzy i owoców. Zjedzenie żywego pająka, karalucha, szerszenia lub czegoś innego nie jest dla Czcigodnego w żaden sposób obrzydliwe.

Akira: Doskonale to wyjaśniłaś, Aoi-chan! Co prawda moja anatomia nie jest taka sama jak u innych Demonów, ponieważ jestem hybrydą dwóch ras, ale jest bardzo zbliżona, ponieważ bliżej mi do demona niż bóstwa.

Mina: Bliżej ci do Demona niż bóstwa? Cały czas myślałam, że w pięćdziesięciu procentach jesteś Bogiem oraz w pięćdziesięciu procentach jesteś Demonem.

Matsuri: Akira w sześćdziesięciu procentach jest Demonem i w czterdziestu procentach jest Bogiem. Dlatego właśnie bliżej mu do Demona.

Akira: Dokładnie tak. Zdecydowanie bliżej mi jest do Demona.

Akira zjadł już praktycznie całe mięso z talerza. Ja wiem, że on ma cztery żołądki i ciężko jest go nasycić, ale mógłby jeść trochę wolniej.

Mina: Akira-kun, jakie jest twoje ulubione mięso? Wiem już, że mięso to główny składnik twojej diety, ale z pewnością masz jakieś ulubione mięso.

Akira: Ulubione mięso?

Aoi: Czcigodny Akiro, powinieneś połknąć jedzenie przed odezwaniem się.

Chłopak połknął jedzenie w ustach. On czasami naprawdę zachowuje się jak dziecko, ale przynajmniej jest sobą i nie wstydzi się tego.

Akira: Moje ulubione mięso? Cóż, jest ich sporo, ale tak najbardziej lubię ludzkie mięso, chociaż elfy też są smaczne. Najlepsze w polowaniu na ludzi są te emocje podczas polowania, są jedyne w swoim rodzaju. Czasami nawet nie staram się dogonić ofiary, by odniosła wrażenie, że zdoła mi uciec, po czym pojawiam się obok niej i zaczyna się uczta. Ludzi pożeram żywych, a po posiłku delektuję się ich jeszcze ciepłą krwią. Jeśli mam ochotę na większą ucztę to łapię ludzi, łamię im nogi by nie mogli uciec, a następnie zaczyna się wielka uczta, jeśli mam ochotę na bardziej różnorodne smaki to wrzucam ludzi do wrzątku lub w inny sposób przyrządzam. Oczywiście najlepszym kucharzem nie jestem, więc z reguły proszę o pomoc osoby lepiej radzące sobie w kuchni.

Matsuri: Nie najlepszym? Jesteś okrpnym kucharzem. Raz po zjedzeniu twojej potrawy myślałam że umrę, a jestem nieśmiertelna. Ciężko jest znaleźć kucharza gorszego od ciebie.