Sandata Pem Bandinnam | සඳට පෙම් බඳින්නම් BOOK 01 ✓

14

"සුලෝ..." ඔහු ඇය ඇමතුවේ නිවුනු හඬක් එක්ක. ඔහුට වුවමනා වුණේ ඇයව සන්සුන් කරන්නයි. ඔහුගේ භාවනාවක් මෙන් වුණ ඒ මිහිරි කටහඬෙන් ඕනේම තරුණියක් සන්සුන් කරන්නට තමන්ට හැකියි යන විශ්වාසයෙනුයි ඔහු නුරායාවත් එසේ ඇමතුවේ. ඇයගේ දෙතොල් බයෙන් වෙව්ලද්දී, රදීෂ් තමන්ගේ අත් යවා ඒ කම්මුල් අල්ලගෙන, ඒ දෑස් තමන් වෙතටම හරවගත්තේ බයෙන් බයෙන් විට විට මහා වීදුරු ජනෙල් වලින් එලිය බලපු නිසයි.

"සුලෝ... මේ අහන්න..." ඔහු නැවත කතා කරන්න ගත්තා. නුරායා ඔහු දිහා බැලුවේ තවමත් ඇඬුම් එන්න දඟලන ඇස් එක්කම, කෙළපිඩක් ගිලලා හිත සන්සුන් කරගන්න ගමන්. "මේ... මේකයි.. විදුලි.. කොටනවට ගොඩක් බයවෙන්න ඕනේ නැහැ.. මෙහෙමයි නුරායා.. විදුලි කොටන්නේ වළාකුලු දෙකක ධන අන්තයයි, ඍන අන්තයයි එකට ගැටිලා ඇතිවෙන.." රදීෂ් තමන්ගේ විද්‍යාත්මක පැහැදිලි කිරීමක් කරන්න පටන්ගත්තේ, නුරායා විදුලි කෙටීම්වලට මේ තරම් බයවෙලා ඉන්නේ ඒ ගැන හරියට දන්නේ නැති නිසා කියලා හිතලා. "රදී.. ෂ් සර්.." නුරායා ඔහුව ඇමතුවේ තරමක් අදිමදි ගතියක් එක්ක. "මම.. දන්නවා.. විදුලි කොටන්නේ කොහොමද කියලා... අපිට අටේ පංතියේ විද්‍යාවට උගන්නලා තියෙනවා..." නුරායා කිව්වේ ඔහු දිහාම බලාගෙන. "අ... එහෙමද? මම හිතුවේ.." රදීෂ් කතා කරන්න ගියත් ඉක්මනින්ම ඒ කතාව නවත්තගත්තා. දෙදෙනා අතරම ඇතිවුණේ තරමක නිහඬතාවයක්. විටින් විට ඇතිවුණ විදුලි කෙටීම් එක්ක නුරායා නැවත වතාවක් වෙව්ලන්න ගත්තේ රදීෂ්වත් බයකරවන ගමන්. "අ... මම ජෙනරේටර් එක වැඩ කරන්නේ නැත්තේ ඇයි කියලා බලලා එන්නම්.. පහල පතිරණත් ඉන්නවානේ" රදීෂ් එහෙම කිව්වේ තවත් ඒ විදිහට නුරායාට ලංවෙලා ඉන්න එක ඒ තරම් හොඳ දෙයක් නෙවේ කියලා තේරුණ නිසා. ඔහු ඇය ලගට නැමිලා හිටිය ඉරියව්වෙන් නැගිට්ටේ ඒකයි.

"අනේ.. සර්..." එක්වරම නුරායාගේ ග්ලවුස් සහිත අත ඔහුගේ අතෙහි හිරවුණේ ඔහුට යන්න එපා කියන්න. "අ.. මමත් එන්නම්.." නුරායා එහෙම කිව්වේ බයටමයි. "හරි එහෙනම්" අන්තිමේ රදීෂ් එහෙම කිව්වේ ටිකක් වෙලා කල්පනා කලාට පස්සේ. නුරායා නැගිටින්න හැදුවත් ඇයට දැනුනේ තමන්ගේ වම් කකුලේ හිස් බවක්. "ආ...හ් මගේ හීල් එක කොහෙද?" රදීෂ්ගේ අත අතෑරපු නුරායා බිම එහෙ මෙහෙ බලන්න ගත්තේ, රදීෂ්ගේ දුරකතනයේ ආලෝකයෙන්. ඒත් ඇයට ඇයගේ පා පලදනාව නම් හොයාගන්න බැරිවුණා. "මම හිතන්නේ.. පඩිපෙලේ වැටිලා ඇති... මම ඔයාව උස්සගෙන එද්දී" රදීෂ් එහෙම කිව්වේ තමන්ගේ ගෙල පිටිපස්ස පිරිමදින ගමන් තරමක ලැජ්ජාවෙන්. මේ තරම් වෙලා සිද්ධවුණ දේවල් වලට තමන්ගේ අවධානය දෙන්න බැරුව හිටිය නුරායාත් ඔහු දිහා බැලුවේ ඔහු තමන්ව උස්සගෙන ආවේ කොයිවෙලාවෙද කියලා හරි හැටි මතකයක් නොතිබුන නිසයි. ඒත් ඇය ඒ ගැන අහන්න ගියේ නැත්තේ, කලින් මූණට වතුර ගහලා සිහිය ආව විදිහ මතක්වුණ නිසා. ඒ කියන්නේ තමන්ට සිහිය නැතිවෙන්න ඇති කියලා ඇය අනුමාන කලා.