Sandata Pem Bandinnam | සඳට පෙම් බඳින්නම් BOOK 01 ✓

04

"ඇතුලට එන්න"

ඔහුගේ මිහිරි කටහඬ දොරටුවට එපිටින් ඇහෙද්දී ඇය ලද අවසරයෙන් හිමින් හිමින් දොරටුව විවෘත කලා. ඔහු හිටියේ තමන්ගේ මේසය උඩ රැදුනු ලිපිගොනුවකට අවධානය යොමුකරගෙන. ඔහුගේ අතෙහි රැදුනු පෑන රටාවකට ඔහුගේ අතැඟිලි අතර එහෙ මෙහෙ කරකැවෙද්දී, ඇය හෙමින් ඉදිරියට පියවර තැබුවේ ඔහු දිහා බලාගෙනමයි. එහෙත් ඔහුගෙන් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් ඇයට ලැබුණේ නැහැ. තමන්ගේ ග්ලවුස් දාපු අත් එකට පිරිමදින ගමන්ම නුරායා ඔහු දිහා තරමක් විශේෂ අවධානයක් දෙන්න ඒ මොහොත තෝරගත්තා.

තදින් පියවෙලා තිබුණ ඔහුගේ තොල්පෙති මොනාහරි දෙයකට උත්තරයක් හොයන්න මහන්සිවෙනවා කියලා පෙනුනා. ඒ වගේම ඇහි බැමි එකට තද වී නළල මත ඉලිප්පී තිබුණු විදිහෙන්, ඔහු යම්කිසි දෙයක් උවමනාවට වඩා කල්පනා කරන බව හොදින්ම දර්ශනය වුණා. ඒ අතැඟිලි අතර රැදුනු පෑන කරකැවෙන වේගය තව තවත් නොඉවසිලිමත් වුණා. රෝස පැහැයට හුරු පැහැපත් සමක් තිබුණ රදීෂ්, ගොඩක් කඩවසම් තරුණයෙක් කියලා කිව්වොත් හරි. හරියට නළුවෙක් වගේ.. අන්න එහෙමයි රදීෂ් දිහා බලන හැමෝම ඔහු ගැන හිතුවේ. යන්තටමට ඔහුගේ මුහුණේ වැවිලා තිබුණ රැවුල, ඔහුගේ පෙනුම තවත් කඩවසම් කලා කිව්වොත් හරි. ඝනව වැවී තිබුණ ඒ කොන්ඩය කලු පාටටත් වඩා තරමක් තද දුඹුරු පාටට ලංවුණා. නිතරම සිනාවක් ඇදුනු ඒ තොල්පෙති තරුණියන්ව පිස්සු වට්ටන්න සමත්වුණා කිව්වොත් හරි. ඔහුගේ පෙනුම ඒ තරම්ම මායාකාරී වුණා. "කියන්න.. මොකටද ආවේ?" තවමත් ඇය දෙස නොබලාම ඔහු එහෙම ඇහුවේ තමන්ගේ ලිපිගොනුවේ ඊලග පිටුව පෙරලන ගමන්.

"කියන්න කිව්වා නේද මොකටද ආවේ කියලා??" ඇයගෙන් පිලිතුරක් නොලද නිසා ඇතිවුණ නොඉවසිල්ලත් එක්කම තරමක් තරහින් එහෙම අහන ගමන් ඔහු ඇය දිහා බැලුවේ ඒ නළල මත තරහාවේ සේයාවන් අදින ගමන්. ඒත් ඇය දුටු ගමන්ම ඔහු අතිශයින්ම සාමාන්‍ය බවට පත්වුණා.

"සර්... මම මේ..." ඇය ඉක්මනින්ම කතා කරන්න උත්සාහ කලේ, සාගර මහතාට වගේම රදීෂ්ටත් ඉක්මනින්ම තරහා යෑමට පුලුවන් බව වැටහුණු නිසා.

"සුලෝ....." ඔහුගේ තොල් අතරින් එහෙම පිටවෙද්දී ඇයගේ කතාව ඉබේම නතරවුණා.