Sandata Pem Bandinnam | සඳට පෙම් බඳින්නම් BOOK 01 ✓

34

"අරවින්දයා නැතුව පාලුයි අප්පා.... කමක් නැහැ ඉතිං මධුවා ඉන්නවානේ අපේ...." උදේ පාන්දරම ජනිත් මධූව බදාගත්තේ ඇයව පොඩි කරලා දාන්න වගේ.

"ඇයි මම දැන් දවස් ගාණක් හිටියේ නැහැ පාලු නැද්ද? අරවින්ද දවසක් හිටියේ නැති වුණාම නටන්නේ මොකද?" මධු ඇහුවේ ජනිත්ට රවලා ඔහුව තමන්ගේ ඇඟෙන් ඉවත්කරන ගමන්.

"අපෝ.. වැඩේමයි පාලුවෙන්න මෙයා නැති වුණාම" ජනිත් කිව්වේ මුසාවක්. ඇත්තටම ජනිත් කියලා කියන්නේ තමන්ගේ නිවසේ වැඩිමහලු දරුවා නිසා, ඔහුව මේ විදිහට වෙන කවුරුවත් හුරතල් කලේ නැහැ. ඉතිං මධූ, අරවින්ද, නුරායා, සමාධි කියන මිතුරන් අතරේ බාලයා වුණ ඔහුව මොවුන් සිව්දෙනාම හුරතල් කරද්දී ඔහුට දැනුනේ සතුටක්. ඒ අතරිනුත් ඔහු වැඩියෙන්ම ආදරේ කලේ මධූටයි.

"එන්න එපා එහෙනම් මං ගාවට.. අද මම කඩෙන් බත් එකක් ගෙනාවේ.. ඉන්ටවල් එකේදී එනවකෝ ඉල්ලගෙන" මධූ තර්ජනය කලේ ජනිත් දිහා ඇස් හීනි කරලා බලන ගමන්. "අපෝ.. වැඩේමයි.. අපි කඩෙන් ගේන බත් දැකලා නැහැනේ.." ජනිත් නැවත වතාවක් එහෙම කිව්වේ මධූව අවුස්සන අරමුණින්. "එහෙම නැහැ මේක රස එකක්.. නිමේෂුයි, මමයි හැමදාම ගන්නේ මේ කඩෙන්.. ඒකේ රසයි ගොඩක්" මධූ එහෙම කියද්දී ජනිත් ඇස් කැරකෙව්වා.

"අපෝ..... ඔන්න උදේ පාන්දරම මෙයාගෙ බෝධි සත්වයා ගැන කියෝනවා... අර නුරායා අක්කාත් මේ ටිකේම කියවන්නේ එයා ගැන. මහ වදයක් ඒක අහගෙන ඉන්න එක නම්" ජනිත් එහෙම කියද්දී මධූ හිනාවුණේ නිමේෂ් ව මතක්වෙලා. "මගේ නිමේෂ් ට මොනාහරි කියලා ඔයා හැබැයි ගුටි කනවා හොදේ.." මධූ එහෙම කියද්දී ජනිත් "ඔව් ඔව් වැඩේමයි" කියන ගමන් ඇස් කරකවන ගමන්ම තමන්ගේ අසුනට ගියේ මේසය මත තිබුණු ලිපිගොනුවක් අතට ගන්න ගමන්මයි.

ඒ තමයි පෙරදිනයේදී සාගර මහතාට කියලා තමන්ට අනුමත කරගන්න ට තිබුණු ලිපිගොනුව. "මම උඩට යනවා...! නුරායා කෙල්ලට මොනාහරි කියන්න එකක් තියෙනවා නම් මට කියන්න...." මධූගෙයි, සමාධිගෙයි ආසන මැද්දට ඇවිල්ලා ඔවුන්ගේ උරහිස්වටා දෑත් දාලා ජනිත් එහෙම කිව්වේ හරිම උද්‍යෝගයෙන්.

"ජනිත්... නුරායාට අක්කා කියලා කතා කරන්න... එයා ඔයාට වඩා වැඩිමල්නේ.." මධූ එහෙම කිව්වේ හරිම කරුණාවන්ත විදිහට.