Sandata Pem Bandinnam | සඳට පෙම් බඳින්නම් BOOK 01 ✓

31

"ඉන්න සුලෝ....." රදීෂ්ගේ හඬ ඇයගේ ලගින්ම නැවත ඇහෙද්දී ඇය පිටුපස හැරුනේ හත්වෙනි මහලේ කොරිඩෝවේ දී. ඔහු පිටුපසින් විත්, නැවත වතාවක් ඇයගේ අතින් ඇදගත්තේ ඇයව ඔහු වෙතට ඇදිලා යද්දී.

"ඇත්තටම සුලෝ... මම ඒක.." රදීෂ් හැදුවේ ඇයට පැහැදිලි කරන්න, ඔහුට තරහින් ඉද්දී කියන දේවල් ඒ තරම් මතකයේ නැති බව. ඒත් එක්වරම සාගර මහතාගේ කැබිනයේ දොරටුව විවරවුණේ කොරිඩෝව මත හිටිය ඔවුන් දෙදෙනාවම සාගර මහතාගේ තියුණු දෑසට අසුවෙද්දී. රදීෂ් තවමත් ඇයගේ අත අල්ලගෙන හිටියේ. නුරායා ගල්ගැසී වගේ සාගර මහතා දිහා බලාගෙන හිටියේ හොදටම බයවෙලා. මේ නම් තමාගේ අවසානය තමයි කියලා ඇය දැනගෙන හිටියේ. නුරායාගේ මූණ අඳුරුවෙලා ගියේ සාගර මහතා නිසා.

"නුරායා!!!! මගේ කැබින් එකට එන්න මේ දැන්ම!!!!!!!" මහා සද්දයෙන් එහෙම කියලා කැබින් එකේ දොරත් වහගෙන සාගර මහතා කැබින් එක ඇතුලට ගියේ නුරායාව වගේම රදීෂ්ව ගල්ගස්සන ගමන්. තවමත් රදීෂ් නුරායාගේ අත තදින් අල්ලගෙන හිටියේ ඒ කලින් හිටිය විදිහටමයි. ඔහුගේ දෑස් තවමත් යොමුවෙලා තිබුණේ සාගර මහතාගේ කැබිනය දිහාටමයි. "සර්..." නුරායා තමන්ගේ නිදහස් අත රදීෂ් තමන්ව අල්ලගෙන හිටිය අතින් තියලා, ඔහුගේ අතින් තමන්ගේ අත මුදවගත්තා.

ඇය ඔහු දිහා බලන් හිටියත්, ඔහු තවමත් බලාගෙන හිටියේ සාගර මහතාගේ කැබිනය දිහාමයි.

අන්න ඒ නිසයි නුරායා ඉක්මනින්ම එතනින් යන්න තීරණය කලේ. සාගර මහතාගෙන් අද නම් හොද බැනුමක් අහගන්න වෙනවා කියලා ඇයගේ හිත ඇයට තදින්ම කිව්වා.

"ඉන්න ඔහොම..." නැවත වතාවක් යන්න හදද්දීම වගේ නුරායාගේ අත රදීෂ් ආයෙත් අල්ලගත්තේ ඇයගේ හදවත මොහොතකට ගස්සන ගමන්. ඇයගේ අත මේ වතාවේ නම් ඔහු අල්ලගත්තේ තදින් නෙවේ. ඒ ස්පර්ශයේ තිබුණා අමුතුම සියුම් බවක්. හරිම ඉවසිලිවන්තබවක්. ඒ ස්පර්ශය නුරායාට දැනුනේ තමන්ගේ ග්ලවුස්වලට පිටතින් වුණත් ඇයට දැනුනා ඒ ස්පර්ශයේ තිබුණේ විශේෂ බව. ඇය ඔහු දිහා බැලුවේ ගැහෙන හදවතින්.

'ඇයි මේ නිකං මගේ හාට් එක ගැලවෙන්න වගේ ගැහෙන්නේ? රදීෂ් සර් ඇයි මේ... මගේ අත අල්ලගන්නේ කොයිවෙලෙත්? වෙන කෙනෙක් එහෙම නම් මම අත ගසලා දාලා බැනලත් එක්ක මෙතනින් යන්නේ.. ඒත් ඇයි මම මෙහෙම මෝඩයෙක් වගේ බලාගෙන ඉන්නේ රදීෂ් සර් දිහාම?' නුරායා තමන්ගේ හිතෙන් එහෙම ඇහුවත්, මේ සිද්ධවෙන දේවල් එක්ක කලබල වෙලා හිටිය හිතටත් හිතාගන්න බැරිවුණා මොනාද කියන්න ඕනේ කියලා.