Sandata Pem Bandinnam | සඳට පෙම් බඳින්නම් BOOK 01 ✓

58

"....ඒකට ඉතිං උඹම තමයි තීරණය කරන්න ඕනේ... උගේ තරහා තෝරගෙන උඹ උගෙන් අයින්වෙනවද? නැත්නම් ඔන්න ඔහේ... ආදරේ කොරන් ඌ එක්කම ඉන්නවද කියන එක.. ඒක මට කියන්න බැහැ.. උඹමයි තෝරගන්න ඕනේ..." ජනිත්ගේ වදන් එක්ක ඈ තරමක් නිහඬවූයේ කල්පනා කරමිනි. නමුත් ඒ ඉකි ගැසීම ඉබේම වාගේ ඇයගේ මුවින් පිටවුනේ ඒ උරහිස් සෙමෙන් සොලවමිනි.

"අනේ.. ජනිත්... මට ටිකක් තනියම ඉන්න ඕනේ..." නුරායා අවසානයේ එසේ පැවසුවේ ජනිත් දිහාට හැරෙන ගමන්.

"තනියෙන්? මෙතන? මේ විකාර නොකර හිටහන්.. මං ඕන්නම් ටිකක් එහට්ට වෙන්න ඉන්නම්... එකටම යමු.."

"මධූ අක්කාට එන්න කියන්නද බං?"

"එපා ජනිත්..."

"හරි එහෙනම්.." ජනිත් එසේ පවසා ඈට තරමක් හුදෙකලාව හිඳීමට ඉඩ සලසා ඈව පේන තෙක් මානයේ තිබුණ පහන් කණුවකට හේත්තු වී ඈ දිහා බලාගෙන හිටියේ කල්පනා කරමිනි. "තනියෙන් ඉන්න ඕනේලු.. අරූ මාවත් එක්ක මරයි මෙතන තනියෙන් ඉදලා මොනාහරි වුණොත්.." ජනිත් තනිවම තමන්ටම මුමුණාගත්තේ ඈ දිහා අවධානයෙන් බලාගෙනයි.

ඈ විටෙක හඬමින්, විටෙක කල්පනා කරමින් සුසුම් හෙලද්දී, ඒ සිතට පැමිණියේ ඔහුගේ රුවමයි.

๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑_๑

උත්සවයේ වැඩ කටයුතු ඉදිරියටම සිදුවද්දී, නැවත වතාවක් උත්සව ශාලාවේ දොරෙන් ඇතුලුවූයේ හුරුපුරුදු රුවකි. ඒ රුව දෙසට ජනිත් ඉක්මනින්ම ඇවිදගෙන ගියේ තරමක් තරහින්.

"ජනිත් මොකෝ මේ?" ජනිත් දිහා තමන්ගේ කඩවසම් හිනාවත් එක්කම බලන ගමන් රදීෂ් අහද්දී, තවත් ඉවසා නොසිටී ජනිත් අත මිට මොලවලා පාරක් ගැහුවේ රදීෂ්ගේ බඩට. "මොකද තමයි! මොනාද බං උඹ කලේ අර...? අර කෙල්ල කොච්චර ඇඬුවද කියලා දන්නවද?" ජනිත් තරහින්ම රදීෂ්ගෙන් විමසුවේ කිසිම බුරුලක් නොදී. සුසුමක් හෙලූ රදීෂ් තම අතින් කොන්ඩේ පෙරළුවේ ජනිත් දිහා බලන ගමන්. "තරහා ගියා බං... පොඩ්ඩක් රිලැක්ස් වෙන්න තමයි ගියේ ඉතිං පාටි එකෙන්.." රදීෂ් මෙවර එසේ පැවසුවේ කිසිදු කලබලයකින් තොරව නමුත් පසුතැවිලිමත් හඬකින්. "අනේ උඹේ රිලැක්ස්විල්ල... නුරායා අක්කා කොච්චර ඇඬුවද දන්නවද? ඔහොම බනින්න එපා බං.... පවුනේ.. මම කවදාවත් නුරායා අක්කා ඔහොම අඬනවා දැකලා නැහැ.. හොඳටම ඇඬුවා බං..." ජනිත් පැවසුවේ හැඟීම්බර හඬකිනි.