Sandata Pem Bandinnam | සඳට පෙම් බඳින්නම් BOOK 01 ✓

⭐Special⭐

I thought I should give you guys a gift!
So why not?
Enjoy...
A special dedication to the guys, who loves Nimesh and Madhumitha)

💚🥀❤🥀💚🥀❤🥀💚🥀❤🥀💚

"නිමේෂ්....." මධුමිතා කුඩා දැරියක මෙන් නිමේෂ් වෙතට දිවගෙන ගියේ, කයිසරයේ ප්‍රධාන දොරටුව අසල සිටයි. දුවගෙන දුවගෙන ගියපු මධුමිතා නිමේෂ්ගේ ඇඟට පැනලා ගෙලවටා දෑත් යවලා එකපාරටම නිමේෂ් ව වැළඳගනිද්දී, නිමේෂ් පුදුමයෙන්ම ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන වටපිට බැලූ නමුත් ඇයගේ ඉණ වටා දෑත් යවා ඇයවත් තදින්ම වැළඳගත්තා.

"මොකද මේ මධූ?" මධුමිතාව තමාගෙන් ඈත් කර, ඇයගේ කෙටි කෙහෙරැලි වැටී තිබුණු කොපුලකට තම අතක් තියමින්ම යි නිමේෂ් විමසුවේ.

"සතුටට.. වෙන මොකටද? මේ දවස් ටිකේම ඉතිං හරියට ගෙදර හිටියෙත් නෑ.. ඊයේත් මහ රෑනේ ආවේ අර ප්‍රදීප්ගේ ගෙදර ගිහින්.." මධුමිතා පැවසුවේ, නිමේෂ්ගෙන් ඈත්වීමටවත් ගාණක්වත් නැතිවයි.

"හරි ඉතිං.. වැඩනේ බබා.. ඒකනේ ඉතිං අද ඩේට් එකකට එක්කන් යන්නේ.. හැබැයි ඉතිං ඊයේට නම් සොරි.. ඒත් ඉතිං ප්‍රදීපයා හම්බෙන්න ගියෙත් වැඩකටනේ බබා.. දන්නෝනේ මිනිහා එක්ක හරියට කතාවක් පටන්ගන්න ඉතිං ඩ්‍රින්ක් එකක් ගන්නම ඕනේ කියලා... ඒත් මම හිතුවේ නැහැ එච්චර රෑ වෙයි කියලා. එහෙම දන්නවා නම් ඔයාට රදීෂ්ලාගේ ගෙදර යන්න කියනවා. ඔන්න ඒකට නම් සොරි" නිමේෂ් නිදහසට කරුණු බැන්දේ තමාගෙන් මධුමිතාව ඉවත්කිරීමට උත්සාහ දරමින්.

"අනේ... ඔහොම ඉන්නකෝ ටිකක්... ගොඩ දවසකින්නේ.." මධුමිතාට තමා සිටින්නේ කයිසරයේ ඉදිරිපස කියන එකවත්, නිමේෂ්ගේ තුරුළේ සිටීමට බාධාවක් වූයේ නැත.

"මධූ... අපි ඉන්නේ එලියේ... ගෙදර නෙවෙයි.. ගෙදර ගියාම නම් ඕනේ එකක් ඉතිං..." මධුමිතාගේ ඉණ වටා එතී තිබුණු අතින් ඇයගේ ඉණ මිරිකලා, ඇහැකුත් ඉඟිමරමින්ම නිමේෂ් එහෙම කියද්දී මොහොතකට මධුමිතාව ලැජ්ජාවෙන් රතුවුණේ නැහැ කියන්න බැහැ.

"කමක් නෑ.. තව චුට්ටක් ඉමුකෝ... ගොඩක් කාලෙකින්නේ" නැවත වතාවක් මධුමිතා එසේ පවසමින්ම නිමේෂ්ගේ පපුවට හිස තියාගනිද්දීම වගේ, කයිසරයේ මුරකරුවෙකුගේ සහ නිමේෂ්ගේ දෑස් එකට ගැටුනෙන් මුරකරු යාන්තමට නිමේෂ්ට සිනාවකින් සංග්‍රහ කරද්දී ඔහුට දැනුනේ ලැජ්ජාවකි.