This story both won the Wattys2022 and the Biggest Twist Award.
Destiny took a college entrance exam to pursue her dreams as an artist. Her works are always one of the best masterpieces that are bid on by those wealthy business owners. She's a casua...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DESTINY
Remaining weeks have passed, our foundation day ended and the pageant has come to start. Ngayong gabi na 'to magsisimula ang patimpalak. Ilang minuto na lang at isasagawa ko na maging ang mga kasama ko ang lahat ng aming mga sinanay at hinasa. Though excited ako ngayon, mas nananaig pa rin ang pagka-pressure ko't kaba.
Kasalukuyan kaming nasa dressing room sa likod ng stage dito sa annex building. Itong kuwarto na 'to ay nahahati sa walo base rin sa apat na grupo kung saan kami napapabilang. Kasama ko ngayon sa tabi ko si Cam na panay lang ang pagtingin sa maliit na salamin niyang hawak na paulit-ulit tinitingnan ang kaniyang buhok na nakahawi pataas habang ako nama'y nakahalukipkip lang matapos maayusan. Nasa tabi lang namin isang metro ang layo ng isa pang pares na mga kalahok mula sa senior high department. Walang humpay sa pagkabog ang puso ko ngunit pasalamat na lang akong kasama ko si Lauren kaya naman kahit papaano ay naiibsan ang hindi komportable kong nararamdaman.
Nakasuot ang mga kalalakihan ng shorts na puti habang ang kanilang pang-itaas ay depende kung ano'ng kulay ang kanilang grupo samantalang kaming mga kababaihan naman ay nakasuot ng buckle shorts na puti rin at ganundin ang kulay ng pang-itaas namin kung saan kaming grupo nakapabilang.
"Ilang minuto na lang at magsisimula na, Cuz," sabi niya kasabay ng paglapat ng kaniyang kamay sa 'king balikat at bahagya itong tinapik para pakalmahin ako. "'Wag ka masyadong kabahan. Okay lang 'yan. Normal lang 'yan, Cuz. Galingan n'yo ni Cam," dugtong niya pa.
Suminghap ako ng hangin bago magsalita. "Grabe. Kinakabahan na talaga ako," ani ko't kinalabit si Cam. "Geez, Cam, gabayan mo 'ko."
"Pa'no kita gagabayan?" kaswal niyang tanong.
"Baka kasi magkamali ako, eh."
"'Wag mo kasing isipin na magkakamali ka. Gawin natin pareho 'yung mgatinuro sa 'tin. Focus then just inhale and exhale. 'Wag ka magpalamon sa kaba kasi masisira talaga ang lahat. Enjoy-in na lang natin kasi saglit lang naman 'to," bilin niya sa 'kin.
"Sabi mo 'yan, ha?"
"Yup."
Mula rito pa lang sa kinauupuan namin sa dressing room sa likod ng stage ay rinig na ang mga halu-halong ingay ng mga tao sa labas which is actually UOL's students who both their tickets yesterday for tonight. Alam kong maganda ang production ngayong gabi dahil saksi ako kung paano nagtulong-tulong ang mga teachers at staffs para mag-ayos sa mismong venue ng pageant. Talagang pinaghahandaan nila every year ang ganitong klaseng event.
"Ilang minuto na lang?" tanong ko kay Cam.
Tumingin naman siya sa kaniyang phone na hawak. "Six minutes."
Lumipas pa ang ilang mga minuto ay narinig na naming nagsalita ang emcee bilang hudyat. Dahil dito ay mas lalong lumakas ang hiyawan ng mga tao sa labas maging ang pagtibok ng puso ko. Bukod p ro'n ay doble-doble na ang panlalamig ng dulo ng mga daliri ko.
