This story both won the Wattys2022 and the Biggest Twist Award.
Destiny took a college entrance exam to pursue her dreams as an artist. Her works are always one of the best masterpieces that are bid on by those wealthy business owners. She's a casua...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DESTINY
My jaw just dropped out of control and so Lorenz.
"A-Ano po?" nahihiyang tanong ni Lorenz.
"Nagbibiro lang ako, Hijo," bawi naman agad ni Daddy sa kaniyang sinabi.
Napatawa rin sila maging sina Yaya Cha at Pia na abala sa kusina.
Napabuga naman ako ng hangin sa pagluwag ng pakiramdam ko. Geez ko Lord lang talaga kapag nagkataon.
***
Mag-isa kong tinahak papaakyat ang attic pagkatapos kong tulungan si Ate Dani'ng magligpit ng mga pinagkainan namin. Iniwan ko na rin muna si Lorenz at Dad na seryosong naglalaro ng chess. Mukhang nagkamabutihan naman na siguro sila which is good.
Umupo ako ngayon malapit sa bintana ng attic kung saan direkta kong natatanaw ang buwan. Nakadekuwatro ako ng upo habang ang siko ay nakapatong sa lamesa at salo-salo naman ng palad ko ang pisngi ko.
Napabuntonghininga ako. Pagkuwa'y napunta ang tingin ko sa ibang direksyon. Sakto namang tumama ang paningin ko sa maliit kong speaker na nakatabi lang sa may gilid ng lamesa ko ngayon kaya naman akin itong kinuha at paikot-ikot itong pinagmasdan sa kamay.
Matagal na rin pala no'ng huli ko 'tong ginamit. Makapagpatugtog nga.
Hinila ko ang drawer sa ilalim ng lamesa ko at kinalkal ang mga abubot nito sa loob. Agad ko namang nakita ang USB na ilang buwan ko nang hindi nagagamit. Sana naman ay gumagana pa ito.
Kinabit ko ito sa speaker. Dahil alam kong bagong palit lang ang battery ay ito'y akin nang in-on. Sunod ko nang pinindot ang switch button nito para makapili ako ng maayos na kanta. Sa kalagitnaan naman ng pamimili ko ay napalingon naman ako sa hagdan ng attic nang may marinig na mga yabag na papaakyat. Unti-unting sumilay ang katawan ni Lorenz.
Oh? Akala ko umuwi na si Lorenz.
"Oh, Lorenz?" gulat kong tanong.
"Yup?" Tumaas ang dalawa niyang mga kilay sa 'kin habang nakatiim ang kaniyang mga labi.
"Akala ko umuwi ka na. Wala ka bang night shift?"
Inilibot niya ang kaniyang mga mata sa paligid ng attic bago sumagot. "Meron."
"Meron pala, eh. So ano pang ginagawa mo rito?" Nagpatuloy pa rin ako sa pagpindot sa speaker. Ang tagal mahanap ng aesthetic na kantang gusto kong marinig pampa-relax.
"Ba't parang pinapaalis mo naman ako? Ayaw mo ba akong nandito?" tanong niya pabalik sa 'kin.
Kaagad ko namang napagtanto ang kaniyang sinabi. "Hindi naman sa gano'n ang thought. Nagtatanong lang naman ako. S'yempre naman, gusto kitang nandito, 'no."
