Vaveyla | Hakan&Mine

SOĞUK SAVAŞ

Her bölüm bambaşka bir heyecan yaşamak çok kıymetli. Benimle heyecanlanmanız çok güzel. Satır aralarına o an hissettiklerinizi ve genel yorum yapmayı unutmayııın. Hadi başlayalım 💜
....
...
Hakan duyduğu sesle olduğu yerde kaldı. Bu acı dolu haykırış daha önce kulaklarında çınlamamıştı. Demek ki böyle hissettiriyor dedi kendine. Bu kadar acı veriyor..
Mine'nin yeniden attığı çığlıkla beraber önce birbirlerine baktılar. Nereden geldiğini anlamadıkları bu sesle şaşırdılar yönlerini. Nereye gitmeleri gerekiyordu? Kararsızlardı.

"Hocam depo depo depo!"

Ömer'in önerisiyle koşarak depoya girdiler. İlk tahminiyle doğru sonuca ulaşmıştı Ömer. Hakan Mine'nin yarasına baktı önce. Kanaması vardı.

"Mine,Mine bana bakar mısın?"

Yorgun bakışları birbirini buldu. Mine bayılmak üzereydi. Ama hala elinden geldiğince dik basıyordu zemine. Her zaman olduğu gibi gücünü konuşturuyordu.Ömer saldırgana görünmeden arkadan dolaşıyordu inanılmaz sessiz adımlarla. Yapılacak yanlış bir hamle bir daha geri dönüşü olmayan sonuçlara yol açardı.

"Kimse yaklaşmasın!"

"Tamam yaklaşmıyoruz."

"İşim yarım kaldı Mine. Bugün bitirmeden gitmeyeceğim!"

"Ne istiyorsun benden!"

"Mine sen sakin ol!"

Hakan'ı dinlemeden bağırmaya devam etti. İçindekileri dökmeden rahat edemezdi o.

"Kim yolladı seni kimsin sen!KİMSİN!"

"Mine abla yaran kanıyor sakin ol nolur. Nolur.."

Ömer ani bir hamleyle adamın eline vurunca tuttuğu bıçak yere düştü. Hakan hızlıca yanına koşup kollarına yığılan Mine'yi tuttu. Leyla orada bulunan pamuklardan getirip yaraya bastırıp elinden geldiğinde kanamaga engel olmaya çalışıyordu. Onur ve Ömer adamı etkisiz hale getirip dışarı çıkardılar.

"Mine sen ne yapıyorsun! Sana dinlenmen gerek demedik mi!"

"Bana bağırma!"

"Hocam. Hocam gitmemiz gerek."

Hakan,sedyeye gerek duymadan Mineyi dikkatlice kucakladı. Asansör üst kattaydı. Beklemek istemediğinden hızlıca merdivenlere yöneldi. Acile geldiklerinde hemen yatırdı Mineyi.

"Getirin eşyaları. Mine hanıma pansuman yapacağız."

"Minecim neden kalkıyorsun ki sen? Bak daha iyileşmedin bile. Ya dikişlerin açıldıysa?"

"Turgut bu konuyu konuşmayalım."

"Konuşalım. Sen neden habersiz o yataktan kalkıyorsun?"

Hakan'ın sesi istediğinden yüksek çıkıyordu. Mine dolan gözlerine lanet ederek dinledi karşısındaki adamı. O sözünü bitirdiğide çattığı kaşları ve cümleleriyle karşılık verdi ona.

"Sana bana bağırma dedim!"

"Mine abla dikişlerin iyi. Ani hareketten dolayı bir kanama olmuş. İyice temizledik. Merak etme."

"Teşekkürler Leyla."

Kapıdan giren Bahar'a takıldı gözü Mine'nin. Üstünü düzeltip dikleşti. Herkes şaşkınlıkla ona bakıyordu. Burada ne arıyordu? Ve en önemlisi neden iş üniformasıyla duruyordu? Herkes aklına gelen ilk ihtimali itmek istese de Ömer ve Leyla,Turgut ve Hakan'a bakınca anlamaları gerekeni anlamışlardı. Bahar samimi olmayan tavırlarıyla Mine'nin yanına gelip gülümsedi.

"Çok üzüldüm Minecim. Ama sen hiç merak etme. Burada beraber her şeyin üstesinden gelebiliriz."

"Anlayamadım?"