Vaveyla | Hakan&Mine

ACI

Geçen bölümün son sahnelerini gerçekten gülerek yazdım ve görüyorum ki çok tatlı bulanlar olmuş.Farklı bir hava katmak istedim hikayeye çünkü Minemiz kaç bölümdür gergindi ama bu bölüm olmayacağı anlamına da gelmiyor sonuçta. ;) Yorumlarınızı bekliyor,hepinizi kucaklıyorum. Hadddiii geçeliiim. 🦋💙
.
.
.
Gün bitiminde herkes yavaş yavaş dinlenmeye çekiliyordu. Günün o ağır yorgunluğunu üzerlerinden atmak,biraz da olsun seslerden uzaklaşmak istiyorlardı. Mine de Yalçın'ın annesine baktıktan sonra odasına geçip koltuğa oturdu. Erol Bey,Arzu ve pekçok etken onun üzerinde koca bir yük ve yorgunluk demekti. Esnedi birkaç kere. Ardından dayanamayıp başını yastığa koydu. Çok geçmeden uyku onu kolları altına aldı.
Hakan,Mine'nin odasına girdiğinde onu uyurken görünce sandalyeye oturup izledi bir süre.

"Mine.."

Mine'nin dudaklarında bir tebessüm görünce uyanık olduğunu düşündü fakat rüya görüyordu. Hakan elini onun saçlarına götürüp düzeltti. Mine onun elini alıp kalbine götürdü. Bir rüyada bile Hakan onunlaydı.

"Üzgünüm.."

Bir anda ağlamaya başladı Mine titreyerek. Hakan ne olduğunu anlamadı ama biraz daha yaklaşıp dinledi Mineyi.

"Özür dilerim.Hakan..Hakan lütfen.."

Ağlaması şiddetlenince Hakan yavaşça dürttü onu. Uyanmadı. Yeniden denedi. Mine irkilerek kalktı,çevreye baktı hemen. Hakan'ı görünce dayanamayıp sımsıkı sarıldı. Uzun zamanın ardından gelen bir etkileşim ikisine de iyi gelmişti. Mine sakinleşmiş Hakan ise gözlerini kapamıştı.

"Tamam geçti. Ben yanındayım."

"İyiyim. İyiyim tamam."

"Ne oldu?"

"Kabus gördüm. Yalçın'ın annesi nasıl? Kontrol ettiniz mi?"

"Ettik. Serum iyi geldi. Uyuyor şu an."

"Tamam güzel. Kalkayım ben. Lojmana geçiyim."

"Gel beraber çıkalım."

Başını sallayarak onayladı. Çantasını alıp montunu da giydikten sonra Hakanla beraber çıktı hastaneden. Gecenin soğuğu tenine değince ürperdi.

"Üşüdün mü?"

"Biraz ama geldik zaten."

"İyi geceler. Yarın görüşürüz."

"Görüşürüz."

Birbirlerinden ayrıldıklarında aynı anda arkalarını dönüp kendi yollarına gittiler. Mine lojmanın kapısına gittiğinde Hakan'ı izledi. Ardından odasına gidip yatağa bıraktı kendini. İyi bir uyku şu an ona en büyük hediyeydi.
.........
Ertesi sabah diğer günlerden bir tık daha gergin başlamıştı herkes güne. Acilde malzemeler sertçe yerlerine konuluyor,aranan doktorlara bir türlü ulaşılamıyor ve hastalar asla memnun kalmıyordu.

"Ay Leyla hocam bakar mısınız!"

"Geldim Mine abla!"

Leyla,Mine'ye yardım ederken Turgut ultrasonla Ömer'in yanına koşuyordu. Mine gözleriyle içeriyi tarayıp Hakan'ı aradı.

"Hakan hoca nerede?"

"Bilmiyoruz Mine abla."

"Ne demek bilmiyoruz. Sabah gelmedi mi buraya Onur?"

"Hayır."

"Ay Mehmet bey bir sakin olur musunuz! Serumu takamıyorum!"

"Mine abla sen bize bırak. Hakan hocayı ararsan çok sevinirim."