Vaveyla | Hakan&Mine

SONDAN ÖNCEKİ

Diğer bölüm finalimiz.Çok duygusalım..Diğer bölüm konuşmamı zaten yapacağım.O yüzden uzatmadan bölüme geçmek istiyorum.Yorum yapmayı unutmayın..Hadii gideliiim..

.....

Yaprak çıtırtıları eşliğinde el ele yürüdükleri ormanın havasını soludular.Uzun süredir gelmedikleri bu yerde bıraktıkları anılara sarılıyorlardı şimdi aynı zamanda yenilerini eklerken.Hakan,Mine'nin titrediğini görünce üzerindeki montu çıkarıp onun omuzlarına bıraktı.Eskiden oturdukları bankı görünce gülümsediler.Yıllar geçse de onların izlerini silememişti.Hakan'ın ağaca kazıdığı "HakMin" yazısı hala oradaydı.Mine tekme atan kızını hissetmek için elini karnına getirdi.Burada ettikleri kavgaları,kahkahaları yankılandı kulaklarında.Boşandıktan sonra da bir kere gelmişlerdi buraya.Nur yüzünden ettikleri o kavgayı asla unutmamıştı Mine.O kadar ağır laflar söylemişlerdi ki birbirlerine ikiside o günden sonra hastanede birbirlerinin yüzüne bile bakamamıştı.

Mine omzundaki çantayı bankın üstüne fırlatmıştı hışımla.Hakan da o sinirle peşinden gelmişti.Mine kahverengiye boyadığı saçlarının arasından geçirdi ellerini hzılıca.Bu onun sabır dileme şekliydi.

"Ne diye peşimden geldin ki!Sen gitsene onun yanına!"

"Mine!Onunla aramda bir şey yok!"

"BENİ İLGİLENDİRMEZ!"

"O ZAMAN NE BU SİNİRİN!"

"SİNİRLİ FALAN DEĞİLİM BEN!GİT ŞURADAN!"

"BİZ BOŞANDIK!"

"E YANİ? BU İLK FIRSATTA BİR ŞEYLER YAPMAN ANLAMINA MI GELİYOR!SENİN SADIKLIĞIN BU MU!"

"BİR ŞEY YAPMADIM BEN DİYORUM SANA!ANLAMIYOR MUSUN BENİ!"

"BEN SENİ HİÇ ANLAMAMIŞIM Kİ!"

"BENDE SENİ TANIYAMAMIŞIM!"

"PARDON?"

"MİNE.."

Hakan bir iç çekip ona yaklaşmak isterken Mine elini kaldırıp durdurdu onu.İlerden gelen bir çift onların yanında durunca Mine başını çevirdi.Adam onları süzüp en çok bilgi sahibi oymuş gibi konuştu.

"Böyle yerlerde kavga edilmez.Hatta kavga edilmez çocuklar.Ne bu öfke? Böyle kin kusmalar doğru mu?"

"Hayatım seni ilgilendirmez ki! Hadi gidelim."

Seneleri devirmiş bu çiftin gidişini izledikten sonra Mine zor tuttuğu gözyaşlarını geri itmek istercesine başını göğe kaldırdı.Hakan'ın bakışları yerdeki yapraklarda dolanıyordu.Çantasını alıp gitmeden önce Hakan'ın yanında durarak fısıldadı Mine.Bir kılıç gibi keskindi sözleri.

"Senden nefret ediyorum.."

"Benden nefret ediyor musun?"

"Anlamadım?"

"Tam şurada bana öyle bir fısıldamıştın ki o anı senelerdir aklımdan silemiyorum."

"Senden nefret edemediğim için kendimden nefret ettiğim çok gün oldu yalan söyleyemem.Aynı hastaneyi paylaşmak,sürekli koridorlarda karşılaşmak,her şeyi herkesten saklamak o kadar ağırdı ki her gece uyumadan omuzlarımdan bir yük alınıyor  o acil kapısında geri yükleniyor gibiydi sanki."

"Çok zor günler geçti Mine.Bunların üstesinden en iyi şekilde geldik biliyorsun değil mi?"

"Hani bir gün çok yağmur yağmıştı.Uluçınar'ın bahçesindeydik.Beni öpmekten neden vazgeçmiştin ve ben yağmurun altındayken bir kere bile kontrol etmedin?"