Vaveyla | Hakan&Mine

GERÇEKLER

Herkese selaaamm. 🫂 Umarım iyisinizdir. Yeni bölüm hoş geldiniz. Her zamanki gibi yorumlarımızı yapmayı unutmuyoruz. Bu bölüm birbirimize destek olma ve bol yorum atma bölümüdür. Hadi geçelim canlar.
.........
Hayat siz kendi planlarınızı yaparken çoktan sizinle alakalı planlarını yapmış olur. Buna engel olmaya çalışsanızda çoğu zaman engel olamaz bunu kabullenmek zorunda kalırsınız. Ama daima içinizde büyüttüğünüz umut hiç ummadığınız bir anda sizin yol gösterici ışığınız olabilir. Hayat kurtarmakta bir yerde daima umudu diriltmektir.
Her zaman olduğu gibi masada yatan hastanın hayatı adına verdikleri emekler onlar için en güzel hediyeydi. Çünkü hiçbir zaman yapamadık demez her zaman elimizden geleni yaptık derler. Hakan da aynen şu an olduğu gibi hastanın yakınına durumu açıklarken söylüyordu bunu. "İnanın ki arkadaşlarım ve ben elimizden geleni yaptık."
Ailenin haykırışlarını geride bırakırlarken tek tek değişti yönleri. Hala yaşamayı isteyen kişilere gittiler..

"Tüpü hazırlayın! ACELE EDİN ARKADAŞLAR!"

"Hocam!"

Leyla uzattıktan sonra geri çekildi. Mine serumu takarken Onur da serumu yerine yeeleştiriyordu. Senkronize ve hızlı hareketlerle beraber hallediyorlardı işlerini. Acilin kapısında onları bekleyen Erol beyi görmemişlerdi. Ta ki onlara seslenene kadar.

"Hakan!"

"Erol bey? Hoş geldiniz."

"Hiç hoş gelmedim. Seninle konuşmak istediğim konular var. Odana geçsek iyi olur."

Tam sandalyesini döndürecekti ki vazgeçti. Gözleri Mineyle buluştu.

"Geçmiş olsun Mine."

Alaycı söyleyişi kimsenin dikkatinden kaçmamıştı. Neden böyle yaptığına dair bir fikirleri yoktu.

"Sağolun."

Hakan'ın odasına geçerlerken Mine arkalarından onları izledi.

"Mine abla neydi şimdi bu? Kinayeli tavırlar falan?"

"Bilmiyorum Onurcum. Ama öğreniriz. Biliyorsun Uluçınar ve Gümüşok arasındaki dedikodular hızlı yayılır."

Onur gülerek destekledi onu. İşlerinin başıma geri döndüklerinde Mine'nin aklı hala o kinayeli bakışlardaydı.
........
Mine kapının kenarına geldiğinde açık olmasını fırsat bilerek dinledi. Hep eleştirdiği şeyi yapmak istemese de adını duyunca bekledi.

"Mineye ne oldu? Kim yapmış?"

"Bıçaklandı Erol Bey. Zanlının bıçaklama nedenini bulmaya çalışıyoruz."

"Ben biliyorum."

Mine dikkat kesildi bu cümlelere. Kimin yaptığını bilmek istiyordu. Ellerinin titrediğini fark edince tutundu kapının girişine.

"Sen yaptırmışsın Hakan."

Mine nefesi kesilince sırtını duvara yasladı. Ne demek Hakan yaptırmıştı? Karşısında Turgut'u görünce bir iki adım geriledi.

"Mine!"

Sesleri duyunca kalktılar içeridekiler de. Turgut koşarak tuttu Mineyi. Hakan Mine'yi o halde görünce anladı neden öyle baktığını da durduğunu da..

"Noldu! İyi misin Mine?"

"İyiyim. İyiyim bırak!"

Turgut'un kollarından çıkıp koşarak odasına gitti. Kapısını kilitleyip koltuğa çöktü. Ağlamaya başladığında yarasının da sızladığını hissettiğini Mine. Midesi de bulanıyordu. Yıllardır ne zaman üzülse midesine vururdu öfkesi,nefreti,hüznü..Turgut kapısına vururken sadece sesleri dinledi. Hakan da gelmişti arkasından.Mine yarayı umursamadan ağır dolabı kapının arkasına itti. Şimdi yerde öylece otururken hissettiği kırgınlığı atlatmaya  çalışıyordu.