Vaveyla | Hakan&Mine

IŞIK

Önceki bölümde herkes artık geçmişe dair o tozlu sayfaları okudu.Bundan sonrası için hastanede en azından bir süre gizlilik yok.8k okumaya ulaştığımız için ayrı mutluyum.Bu hepimizin başarısı.Destekleriniz için çok teşekkür ederim sizleri seviyorum.Yorumlarınızı bırakmayı unutmayın.🫂💙🦋

Haddi geçeellliiimm.!

...........

Uzun masanın etrafında otururlarken aynı zamanda sohbet ediyorlardı birlikte.Oldukça havadan sudandı fakat tek bir amaca hizmet ediyordu bu cümleler.Mine'nin modunu yükseltmek adınaydı her şey.Çok katılmasa da sürekli sohbetin içinde kalmaya çalışıyordu.Kimse belli etmese de onun için çok üzüldüklerini ve belli etmemek için zorlandıklarını anlyacak kadar tanıyordu onları.Çayından bir yudum almaya çalıştı.Dünden beri midesine tek lokma yemek girmemişti.Hakan ondan tarafa dönüp çatalı eline aldı.

"Bir şeyler yemen lazım.Yeterince yorgunsun."

"Canım bir şey istemiyor.Gerçekten."

"Şimdi yemek zorundasın ama.Bak Acile geçeceğiz.Çalışacağız.Gücünün yerinde olması lazım.Biliyorsun."

"Biliyorum.Ama-"

"Aması yok Mine abla.Bak bir sürü şey var burada."

Mine eğilip Onur'u göz hizasına soktu.Onun gözlerinden duygularını okuyabiliyordu.Annesinin yerine koyduğunu da biliyordu.Gülümsedi.İlk kez.Ona karşı.Eline önündeki simitten bir parça alıp kaldırdı. Herkesin gözüne sokarcasına gösterdi.

"Yiyorum."

"İşte böyle."

Zorda olsa tıka basa yedirmişlerdi Mineyi kahvaltının sonunda.Masayı toplayıp içeri geçtiklerinde Arzu ve Yalçın'ı gördüler.Danışmanın yanına koydurdukları sandalyede oturuyorlardı.Mine tüm vücudunun öfkeyle yanıp tutuştuğunu hissediyordu.Leyla onun ellerini yumruk yaptığını fark edince Hakan'ın koluna dokunup eliyle işaret etti. Hakanda odağını ellerine çevirmişti ve Mine'nin ona yanlışlıkla yumruk attığı günü hatırlayınca Yalçın'a da aynısını yaparsa kırılacak burnunu düşündü.Mine'nin yanına gitti.

"Sakin."

"Mine başhemşire. Gelmişsiniz."

"Kaçacağımı mı düşünmüştün?"

"Pek senin tarzın değil o. Yanındaki daha iyi bilir onu. Geri geleceğini biliyordum."

Mine alayla güldü.

"Senin bilmen neyi değiştirir ben kararlarımı verdikten sonra."

"Gerçeklerden kaçamazdınız bende size yardım ettim.İyi etmemiş miyim?"

Mine kimsenin beklemediği o anda attığı tokatla herkesi şoka sokmuştu.İhsan gözleri büyüyerek baktı Mineye.Hakan onu kolundan tutup geri çekti.Yalçın'ın savrulan başı onlara döndüğünde dudağının kenarından akan kana gitti bakışlar.Fazlasıyla sert ve şok edici olan bu hamle ortamdaki tüm sesi alıp götürmüştü.Arzu bir iki adım geriledi olaylardan uzaklaşmak ister gibi.

"Bu böyle kalmayacak.."

Yalçın işaret parmağıyla dudağındaki kanı silip parmağını salladı.Mine'nin yanından rüzgar gibi esip geçerken Mine yerinden kımıldamadı.Arzu da alelacele topladığı dosyalarla Yalçın'ın arkasından hızlı adımlarla çıktı hastaneden.

"O neydi öyle?"

"Mine naptın.."

"Bu zamana kadar sustuklarımıza,ezmeye çalıştıklarına saysın.Şimdi işimizin başına."