Vaveyla | Hakan&Mine

ANNE & BABA

Artık başka bir boyuttayız.. Mine ve Hakan yıllar sonra aynı heyecanı yine yaşıyor. Sanki başrol benmişim gibi duygusallık var üzerimde. Sizlerin de duygusal olduğunuzu biliyorum.Anne ve babamızın maceraları için yeni bölüme buyrunuz..Yorumlarınızı yapmayın unutmayın.Hadddii geçeliimm... 🦋💙

......
Mine'nin onlara söylediklerinden sonra birkaç dakika sadece bakakaldılar.Leyla fotoğrafı alıp baktı.Daha çok küçüktü.Yaşanan onca olaya karşılık bir mucize,onlara verilmiş bir hediyeydi.Hayatlarını değiştirecek bambaşka bir can Mine'nin içinde büyürken verecekleri tepkileri bilemediler.Hakan sandalyesini itip kalktı.Bacakları titriyordu,ayakları onu taşımamaya yemin etmiş gibiydi.Bir iki adım geriledi.Anlamaz gözlerle hala çevresini izlerken Mine de kalktı oturduğu yerden.Onun mutsuz olduğunu düşünmüştü bu tepkisinden.Hakan dışarı çıkmak için adımlarını kapıya çevirdi.Herkesin gülümsemesi silinirken Mine gözyaşlarını silerek arkasından yürüyordu.Hakan durakladı.Daha fazla ilerleyemeden olduğu yere yığıldı.

"Hakan!"

Mine dizlerinin üzerine çöküp Hakan'ın başını dizine koydu.Diğerleri de koşarak yanlarına geldi.Mine yavaşça Hakan'ın yüzüne vururken Hakan kendi kendine sessizce bir şeyler söylüyordu.Pek kendinde sayılmazdı.

"Babayım ben..Baba olmak zor.."

Biraz daha durup yine bir şeyler söyledi.

"Hakan hoca baba oluyor..Evet ben..

Ömer bir kahkaha atınca Turgutta ona katıldı.Mine gülerek gözyaşları akıyordu.Tüm duyguları karmakarışık olurken dizlerinde yatan adamında küçük çaplı bir şok yaşadığını anlamıştı.Haklıydı kendince.Bir anda söyleyince ne yapacağını şaşırmıştı o da.Biraz daha beklediler kendine gelmesini.Gözlerini tamamen açıp çevreye baktığında hızlıca doğruldu.Mineye dikti bakışlarını.

"Daha demin rüya gördüm herhalde.Bayılınca."

"Ne rüyası gördün?"

"Sen..Sen hamileydin.'

Turgut'un yardımıyla ayağa kalkıp üstünü düzeltti. Başını sallayıp güldü. Hala idrak aşamasına geçememişti.

"Hala kendinde değil bu."

"Hakan hocam. Şu an ve öncesinde yaşanan her şey yüzde yüz,tam anlamıyla gerçek. Baba oluyorsunuz. Mine abla hamile."

Ömer'in ciddiyetle tekrar ettiği cümlelerle beraber duraksadı. Yavaş yavaş idrak ediyordu şimdi her şeyi. Gözlerini kapatıp açtı ve Mine o an onunda herkes gibi bu haberi sindirdiğini anladı. Bu anı kimsenin görmesini istemese de Mineyle alınlarını yaslarken gözünden yaşlar akmıştı bile..

"Baba oluyorum.."

"Baba oluyorsun.."

"Prestijim çizildi. Ağlak Hakan hoca diye dalga geçecekler benimle."

Mine gülerek onları izleyen insanlara döndü. Her ne kadar durmaya ve ciddi olmaya çalışsa da başaramamıştı. Küçük kahkahaları arasında tamamladı cümlesini.

"Bu ağlamaları falan yarın aklınızdan silmezseniz elinden çekeceğiniz var."

"Unuttuk bile."

"E madem öyle bayram başlasın!"

"Asıl bayram sanırım şimdi."

Yeniden masaya döndüler. Bu sefer bambaşkaydı sohbetlerinin konusu. Hastalar ya da ihtiyaçlar,yaptıkları listeler değildi. Bir bebekti...Ve bu bebek daha gelmeden tek bir haberiyle herkesin havasını değiştirmişti bile. Hepsi heyecanla cinsiyetini,ne zaman öğrendiğini konuşuyordu.
İlerleyen saatlerde Mine esneyince ona döndüler. Gülümsemeleri yüzlerindeydi onca saattir. Göz göze geldiği kim varsa,destek olmak adına bir bakış atıyor veya bir söz söylüyordu. Şanslıydı Mine. Çok şanslıydı..