Vaveyla | Hakan&Mine

KASIRGA YÜKLENİYOR

Herkese merhabalaaar. Yeni bölüme hoş geldiniiz. 🦋
Her bölümünde başka olay olan bu hikaye tarihe geçerek bu bölümüyle sıfır acı yaşatacak. Hazırsak geçelim. Yorumlarınızı bekliyoruum.. 🕊
....
......
.........
Uzun sürmüş gibiydi bu ayrılık. Sanki günler geçmişti üzerinden. Fakat sadece birkaç saat olmuştu onunla konuşmayalı. Böyle geliyordu herhalde ayrılığın acısı. Senelerce bakmamışlardı birbirlerine ama yine de işleri yüzünden konuşmak zorundalardı.
Şimdi ise farklıydı her şey. Yeniden onlar adına yanan ışıkları söndürmek istemiyordu Mine. Hakan'ın ellerini tutuyordu hala. Turgut içeri girip başka sandalyeyi yanlarına çekti. Arkadaşının yüzündeki yorgunluğu görebiliyordu. Sırtını sıvazladı destek vermek,ben burdayım demek adına.

"Korkuttu bizi. Aynı şeyleri yeniden yaşattı."

"Ameliyatta mı bir şey oldu?"

"Hayır. Sen..Sende aynısını yaptın bize. Kalbimiz ağzımızda bekledik."

Gülümsedi Mine. Ellerini Hakandan çekip Turgut'a sarıldı. İhtiyacı varmış gibiydi bu huzura. Dakikalarca öyle kaldılar. Leyla içeri girince elindeki tepsiyi masanın üzerine bırakıp onu izleyen Mineyi kolları arasına aldı.

"Beklediğimden sakinsin Mine abla. Şimdi biraz yemek yemen lazım."

"Evet Minecim. Yoksa çok güçsüz düşeceksin."

"Canım bir şey istemiyor. Gerçekten."

"O güzel canına söyle birazcık kendini zorlasın. Hakan uyanınca şikayet ederim sonrasını düşünürsün."

"Evet Mine abla. Zaten çok hafif bir çorba getirdim. Seni toparlasın biraz."

"İyi iyi tamam. Yoksa dilinizden kurtulamam."

Sandalyeden kalkıp koltuğa geçti. Tepsiyi üzerine koyup çorbasını yudumlarken Yalçından gelen mesaja takıldı gözü. Hakan'ın iyi olup olmadığını soruyordu. Sinirle gülüp bıraktı bir kenara. Yemeğini yedikten sonra Leylayla dışarı çıktılar biraz. Turgut zorlamasa yerinden bile kalkmayacaktı çünkü.

"İyisin değil mi?"

"İyiyim..İyiyim Leyla.."

"Çok korktuk. Hepimiz."

"Sen bir de bana sor."

"Artık İhsan beyi her an daha iyi anlamaya başladım."

"Kurşu döktürsün. Şöyle bir her katı da gezdirsin. Başka kurtuluşumuz yok."

Telefon çalınca Leyla telefona baktı. Turgut arıyordu.

"Efendim Turgut hocam. Ne? Tamam,tamam hemen geliyoruz."

Mine hemen ayaklandı. Leyla gülümsedi ona.

"Sanırım seni merak eden biri var."

"Uyanmış mı?"

"Evet.."

"Oh Allahım şükürler olsun.."

"Hadi gidelim."
........
Kapının önüne geldiklerinde derin bir nefes aldı Mine. İlk defa görücekmiş gibi heyecanlıydı. İçeri girdiğinde üzerinde yoğunlaşan bakışlara odaklandı. Yorgun elini kaldırıp selamladı onu Hakan. Dudaklarında beliren hafif tebessümüyle savaşçı ruhunu gösteriyordu.

"Hastamız kendine geldi. Durumu iyi. Bolca dinlenmesi gerekecek. Artık onu nasıl hallederiz bi fikrim yok ama bulacağız bir şeyler."

"Mine abla halleder."

Ömer'e döndü bakışları. Onun meraklı gözleri ikisi arasında gidip geliyordu. Mine kızardığını hissetti. Ne cevap vereceğini de bilemedi fakat Ömer ondan önce davranıp açıkladı.