Suddenly having a Dragon Daughter

Chapter 2: What Comes After Another

"Today I have decided na to live with it nalang!" page-encourage ko sa sarili ko habang nakatingin sa salamin. Sinampal ko na rin ang sarili ko para naman may drama.

Charot lang- actually I have been cooped up here for 3 days now dahil sinong h-ngh-ng ang tatanggap agad sa sitwasyon nila diba?

I have been thrown into an unknown world with this body that has the same name and face as mine, wala akong ni isang memorya regarding sa pagkatao ko.

Wala din akong alam kung bakit ako andito at kung ano ang purpose ko. Hindi tulad sa mga binabasa ko sa mga libro about reincarnations na may memories sila.

Ang unfair lang ay, so di ko talaga alam kung saan magsisimula. Hays- ano na kaya ang nangyari sa body ko sa earth. Naga-alala na kaya sina mamang at papang sakin?

Jusko naman, di pa naman ako nagpaalam na gagala ako. Dapat magpaalam parin ako kahit college na ako! Baka lilipad agad ng maynila sina mamang. Tsaka nasa manila ako nag-aaral kaya dapat lang lagi silang updated sakin.

Pero this one-time nakalimutan kong magpaalam eh may nangyari agad sakin. karma ba to? Sana nalang pala di na ako sumama eeeeh!

Nabab-l-w na talaga ako dito pero thank the heavens at mabilis akong naka-adapt dito sa unknown world na to. Ready na akong lumabas at makihalubilo sa mga taong di ko kilala.

Not only that wala din akong kakilala, ang alam ko lang dito eh yung pangalan ko at super duper rich ako dahil sa dami ng gowns and jewelries.

Pero at least diba may pera ako? Ano nalang gagawin ko kung wala, kaka-reincarnate ko lang tas walang pera edi deds na ako agad?

Guessing my situation, I probably ran away from home? Hindi ako kilala ng mga tao dito and I have a huge baggage with me.

Tapos sabi nung matandang mama nung nakaraang araw na nakarating daw ako ditong may sakit whatsoever. Maybe I did come from far away?

Napakamot naman ako ng ulo at tiningnan ang paligid. Bahala na nga, I'd rather go out and live with it kesa ma-d-pr-ss dito at m-mat-y.

Mamang always reminded me na i-value ang buhay natin. It's either mabab-l-w ako dito or just go with the flow. Atsaka wala naman akong choice.

Kumusta na kaya sila? They're probably worried, tas yung mga kaibigan ko din. Sana ok din sila, hindi ko naman alam kung paano din ako napunta dito. I guess I'll just live here now.

Maybe if I live here longer I'd know more about myself or ma-discover man lang ang purpose ko dito? Should I go to where I ran away?

Pero baka wanted ako sa ibang country, kaya siguro ako lumayas ay para magtago? Hays ambot. Makalabas na nga lang kesa mabal-w pa sa kakaiisip.

I went out and walked around. Mukhang small town lang siya pero you will probably have everything you need here.

May mga vegetable/fruit crops and kapalayan sa paligid. May market din, I wonder where they get all this meat fro- "Ah Lady Candace!"

Napalingon naman ako don sa tumawag sakin, sino bang ibang Candace dito kundi ako lang? "Kamusta kana? You didn't go out again the last 3 days."

Ah! Siya yung babae na kasama nung matanda when they wanted me to pay for the house. "A-ano kasi, I'm not feeling well." Sagot ko nalang.

"Buti nalang at palagi kang binisita ni inang para bigyan ng pagkain." Nakangiting sabi niya. Oh yeah- I didn't go out for a few days pero palaging may naghahatid sakin ng pagkain sa bahay.

Nahihiya na nga ako sakanila eh. "P-pasensya kana ah? Salamat na din." Nahihiyang pasalamat ko, nginitian niya lang ako. "Ah ano nga pala ang pangalan mo?"

She chuckled and answered. "I figured di ka nakinig dahil sa sakit mo, I'm Noxia Pinton!" tumango nalang ako. "Oh you're not wearing that?"

Nagtaka naman ako kung anong 'that' yung tinutukoy niya. She then pointed my whole face at naintindihan ko naman agad.

"Yeah, makati kasi at pangit tingnan." Totoo naman ah? Atsaka di naman ako ang naglagay non, ang original na Candace kaya ang may gawa non.

"I hope it's not rude to say this pero totoo nga, ang p-ng-t ngang tingnan." Tatango tangong sabi nung Noxia. "When you arrived, I thought isa kang multo."

"Ahaha." Pekeng tawa ko, syempre na hurt din ako pero totoo naman. Ang p-ng-t kayang tingnan, I don't know why this body likes makeup pero jusko.

Mas maganda talaga pag natural beauty, atsaka obvious naman na walang talent ang owner nito sa pagme-make up. "By the way, are you ok? Sabi ni inang nawalan ka daw ng memorya."

Napatigil naman ako at napalunok. Oh I forgot I told the old lady I lost my memories, I think ang palusot ko eh natamaan yung ulo ko ng... libro.

Lame, I know pero naniwala naman ang matanda so pwede na yun. "Oo, makapal kapal din kasi ang libro. Kaya siguro di ako lumabas ng isang week." I answered.

"Are you here para mamsyal?" ako lang ba or ang conyo ng babaeng to? Ganito ba nagsasalita ang mga taga rito? Pero in fairness ang ganda ng accent niya kahit conyo.

Ang w-ird nga nung accent ko when I went to manila and tried bisaya-tagalog. Yung parang mix? Di tuloy ako naiintindihan ng mga tao don.

So ayon nag e-english nalang ako, pero nasanay naman ako eventually and became good with my tagalog and accent. Sabi nung mga kaibigan ko ang strong ko daw magsalita.

Yung parang galit? Natakot nga daw sila sakin dahil sa tono ko. Napa-shrug nalang ako at nagpatuloy sa pamamasyal. Sumama na nga si Noxia sakin eh.

"Oh! Lady Candace! Are you here to explore? Ok ka na ba?" napalingon naman ako don sa nagsalita and it was that old lady. I think she introduced herself na.

I think her name is Niel? "Ok na po ako Madame Niel." I was gonna call her 'Aling' as a sign of respect pero di niya naiintindihan yun.

I think walang "Aling" na word sa mundong to? So I just call her Madame. "Mabuti naman Lady Candace, by the way yung singsing na ginawa mong pambayad."

Napatigil naman ako't napatitig sakanya. "Someone bought it in a very high price kanina. So yung bahay mo Lady Candace ay saiyong saiyo na." dagdag niya.

"Eh? Sinong bumili non inang?" tanong ni Noxia sa ina. Nagshrug lang si Madame.

"Ewan ko ba, isang dayuhan ata? Umalis din naman agad. Hayaan mo na, ah Lady Candace dito kana kumain." Dahil gutom na ako- di ko na tinanggihan ang alok.

Grasya na yan. we went inside their house, "Wala pa yung itang mo kaya mauna na tayong kumain." Sabi ni madame kay Noxia.

At dahil gutom na gutom ako for unknown reason, I helped myself with many food. Despite iba siya sa mundo ko masarap naman siya.

I kept getting the dessert, di ko alam kung ano ang tawag. Basta't kinain ko nalang ito, halos ata lahat ng nakain ko eh puro matatamis. Hindi naman ako mahilig sa matatamis pero right now I really liked it.

Noxia and Madame looked at me worriedly. "Lady, are you ok-" hindi ko narinig ang mga sumusunod na salita ni Madame Niel dahil my vision started to go blurry and I blacked out.