Suddenly having a Dragon Daughter

Chapter 6: As Years Passed

(Fastforward: 8 years later) -Fastforward tayo dear readers, wala akong maisip pag nagstay pa tayo don Queen A.M-

"Mama, wake up."

"Mhmmm- mamaya na." mahinang sabi ko.

"I cooked breakfast." Agad naman akong napamulat at bumangon sabay tingin don sa batang nagsalita.

"What!?" gulat na tanong ko. She just smiled at me sweetly naman. "Cara inday, ok ka lang ba?!" nag-alalang tanong ko sakanya sabay hawak sa pisngi niya. "Napaso ka ba?"

"Mama, I didn't burn na kitchen this time." Masayang sabi niya, pero tinaasan ko naman siya ng kilay. Buti nalang at walang nangyari sakanya.

I sighed and napaupo ulit, "Cara, ba't mo naman ginawa yun? You're still young, pano kung napaso ka tulad nung nakaraan?" tanong ko sakanya.

Ngumuso naman siya. "Pero mama, gusto ko lang tumulong. You look pagod pag umuwi ka from work." Napangiti nalang ako dahil sa sinabi ng anak ko.

Sus kung di lang siya kyutie tulad ko, kinurot ko nalang ang pisngi niya. She then laughed and hinawakan ang kamay ko para pumunta na sa kusina.

Tulad nga ng sinabi niya, hindi nasunog ang kitchen and not to mention mukhang masarap ang niluto niya.

8 years has passed and my Caramel is already 7 years old, her nickname is Cara! Pero minsan I call her inday, mama used to call me that nickname when I was young kaya I applied it to my own daughter.

Of course, we have the same color of hair. Pero minsan may napansin akong ibang kulay sa edge ng buhok niya, or maybe namalikmata lang ako.

Hindi naman mahirap palakihin si Cara. She was really silent as a baby, hindi siya palaiyak at maingay. She's just calm and just staring... basta yun ang naalala ko.

She'd just cry if may kailangan siya at tatahan din naman pagkatapos once nakuha na niya ang kailangan niya. Did I mention na fast learner ang batang to?

She'd just learn by observing, pagkatapos ay gagawin niya ito. Of course hindi siya nagsu-succeed at first pero the second time na, she'd do it perfectly.

Tulad ngayon sa niluto niya, she said na natutunan niya ang pagluluto dahil sa kakanuod sakin. tapos nagluto din siya and it was a fail.

Napaso nga siya non so I told her not to cook anymore since super bata niya pa. pero ginawa niya padin and she did it again... perfectly.

I'm sure di sakin to nagmana, dzuuh? Mukha ba akong matalino tapos fast learner? She probably got it from her dad.

Hays- grabe 7 years old pa ha? Can you imagine? She learned how to cook- to plant vegetables, do house chores.

Apparently dahil sa personality ni Cara, I think my experience as a mother is smooth. Ibang iba siya sa pagiging titang ina ko nung nasa own mundo pa ako. I'm 28 years old yet I still look young...

But I think dahil ito sa mundong to. Seriously wala man lang nagbago sa mukha ko whatsoever. I'm still the same me pero with anak na.

Bet ko din ang mundong to dahil dito. Forever young ata ako dito, charoot. di din naman ako masyadong na stress sa pag-alaga kay Cara.

Napaka-masunurin at super bait pa ng anak ko grabe, ang gifted ko naman sa anak. Oy grabe dasurv ko to no, dasurv ko tooooo charot.

Also my life has been doing good for the past 8 years. Ewan ko ba pero blessing and lucky charm ko ata ang anak ko.

Wala ako masyadong problema and I still work as a helper don sa inn nina madame. Basta balance ang life ko, well there are other problems too... "mama, pwede po ba akong sumama?"

Tanong niya sakin. I sighed naman kasi bawal talaga ang mga bata don sa inn lalo na't maraming lasing don.

"I'm sorry Cara, naalala mo naman yung last time diba? Muntik ka ng madamay non." She pouted at my reply.

"Pero mama, wala na po yung lalakeng nanggulo saiyo non. he died from an accident remember?" she replied naman.

"Cara, hindi mo dapat tinutulungan si mama sa ganito. Bata ka pa, you should enjoy your life as a child ok? Si mama na ang bahala sa mga works." I encouraged her.

"I don't like playing." Hindi na ako sumagot. Cara has always been like this, mahilig tumulong sakin. she'd help me work and doesn't like playing.

Parang ang bilis niyang nag mature and this isn't good. Parang nag skip siya ng childhood niya diba? Paano niya mae-enjoy ang childhood niya niyan?

"Cara inday, makinig ka kay mama ok? I don't want you to mature so fast, enjoy your life muna as a child ok? Don't do work, si mama na ang bahala sayo." I said and patted her head.

"Pero the children here are mean. Ayaw ko sakanila, they make fun of you and me." Napabuntong hininga naman ako.

For some reason, hindi nagkakasundo si Cara sa mga ka-edad niya dito. Bakit kaya? She seems quite and super bait pa, bakit ayaw nila kay Cara?

Maybe they are just b-llies. "Wag ka nalang makinig sakanila oy. Hindi sila worth it, pero I hope you make friends inday ha?"

(I'm trying so hard na magkaroon si Candy ng bisaya mixed with tagalog accent. Mahirap dzae HAHAHA kahit bisaya ako di ko alam kung papaano chaarr- Q.A.M)

"Yes mama." Sagot nalang ni Cara kaya pinisil ko ang pisngi niya, she then smiled afterwards. Nagmana talaga sakin ang smile.

Sadly wala nga lang akong dimple. Tas siya ay meron, baka ma-dimple din yung ama? Psh- even though hindi ko na meet ang ama ni Cara.

I'm still somewhat happy dahil nabuhay kami ng matiwasay sa mundong to. I hope this will last long... "Ayan, smile ka lang. ah- aalis na si mama ah?"

Sasagot sana siya kaso nagsalita ulit ako. "At wag kang makulit, I know marunong ka ng magluto pero you're stll young. Antayin mo lang si tita Noxia mo."

Tumango nalang siya. pagkatapos kong kumain ay nagpaalam na ako sa anak ko, sanay na din siya maiwan mag-isa sa bahay. Actually against akong magstay sya sa bahay noon.

It's because natakot ako na baka may mangyari. Pero the inn is more dangerous than my home, marami kasing lasing doon and some incident happened kaya natakot akong isama siya ulit.

When I arrived at the inn ay ingay agad ang bumungad sakin. which is surprising kasi di naman ganito ka ingay dati, especially ganito pa kaaga.

"ANong meron madame?" tanong ko kay Madame. She seems annoyed.

"A royalty came sa village natin." Napatigil naman ako sa sinagot ni madame sakin. "It's inspecting the land..."

Bago pa ako makapagtanong ulit ay biglang bumukas ang entrance na pinto at lahat kami ay napatingin doon. It was a lady and a guy with horns... HORNS?!