Chapter 60

119 10 0
                                        


My smirk grew wider when I heard Rachel's car horns.

She horns her car repeatedly na para bang naiinis na siya saakin. I shook my head looking at her car sa rear-view mirror ko. I saw it when she raised her middle finger at me. I show her my smirk before returning my eyes to the road.

Gulat kong inapakan yung break nong may nakita akong babaeng tatawid na sana. Napa upo din siya sa sahig sa gulat. Grabe yung kabog ng dibdib ko nong makita ko yung babaeng naka upo na sa gitna ng kalsada ngayon.

I shook my head before exiting my car. Nakita ko rin yung kotse ni Rachel na huminto sa likod lang ng sasakyan ko. Gulat din niya ako tinignan pero umirap lang ako bago pinuntahan yung babae na hanggang ngayon ay nakaupo pa rin sa kalsada.

Hindi ko masyadong maaninag yung mukha niya dahil sa araw. Nakayuko din siya, siguro sinusuri yung sarili niya kung nasugatan ba siya. She's wearing a cream color polo croptop partnered with loose jeans and sneakers.

"Hey miss, I'm sorry." God, bakit ba ako nanghihingi ng paumanhin sa babae na to?

Yeah right, kasalanan ko din pala. Pero may kasalanan din siya diba? Hindi kasi siya tumitingin pag tumatawid e.

"Shit!" She hissed.

I froze from where I was standing when I heard that familiar voice. Hindi pa rin niya tinataas yung paningin niya pero kahit hindi niya gawin yun ay kilala ko na siya. I felt a presence sa likod ko, knowing its Rachel I didn't bother to look. I keep staring at this girl infront of me.

"Miss anong nangyari?" Rachel asked me. Nakatingin na rin siya sa babaeng nasa harapan namin ng biglang mag-angat ito ng tingin

Hindi ko pa rin maiwasan maramdaman ng pagkagulat nong magtama yung paningin namin. Gulat din siyang tumingin saakin. Naramdaman ko naman yung paghawak ni Rachel si siko ko. Siguro pati siya ay nagulat nong makilala niya kung sino yung babaeng nasa harapan ko.

"I-ikaw po pala Ma'am Amaia. Tulungan ko na po kayo." She said after she recovered from the shock.

Rachel offered her hand so Amaia could take it to help her stand up. Nakatingin lang ako sakanila wearing my stoic face. Tinulongan din Rachel pagpagan yung pants ni Amaia na medyo nadumihan dahil sa pagka-upo niya sa kalsada.

"Sorry po." Rachel keeps apologizing habang hindi pa rin tumitigil sa pagpagpag ng pants ni Amaia.

Amaia chuckled shooking her head. I just felt weird inside my stomach when I heard her chuckle again.

"It's okay, Rachel. I'm okay, nothing to worry about. Besides, it's not your fault." She said turning her gaze to me.

Hindi ko mapigilang magulat when she faced me wearing her bored look. Hindi ko naman pinahalata yun at umiwas nalang ng tingin sakanya. Hindi ko kayang makipagtitigan sakanya ngayon.

"A-ah" Rachel said stuttering. Tinignan din niya ako wearing a nervous look.

I shook my head before turning my heels to get inside my car again.

I stopped on my track when I heard her voice calls my name.

"Hindi ka ba hihingi ng paumanhin, Miss Nicki?" She said with a seriousness in her voice.

Nilingon ko ulit siya still wearing my stoic face. "I apologized a while ago, right? Don't tell me you didn't hear it?" I asked raising my brow at her.

Her mouth was agape after she heard what I had just said. She's looking at me with rage in her eyes. It didn't bother me one bit. Sanay na ako makakita ng ganyang mata lalo na sa mundo na kinabibilangan ko. I won't deny that I felt a little scared from the way she was looking at me right now.

Ethereal (gxg)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon