TESLİMİYET

Bölüm 7 ❝ KUMARHANE ❞

KUMARHANE
━━━━━━━━━━━━━━━

⚓

Rüya ile gerçeği ayırt edemediğim uzaktan gelen bir sesle, bilincimi zorlamaya çalışırken yorganın uçlarını gözüm kapalı bulup omuzlarıma kadar çektim. Yorulmak için fiziksel çaba harcamadığım hâlde kendimi garip bir şekilde güçsüz hissediyordum ve uyuma isteği ağır basıyordu.

"Kime diyorum?" Üzerimdeki yorgan kaldırılınca kirpiklerimi aralamaya çalıştım ama geri kapandı. "Ne kadar ağır bir uykun var öyle?"

Rüya olmadığını haykıran Yaman'ın sesiyle puslu bilincim açıklamamakta ısrarcıydı fakat dışarıdan gelen etki daha baskındı. Ağır ağır yerine gelmeye başlayan şuurumu zorlayarak, açılmaya çalışan gözlerimi araladım fakat geri kapandı.

Sabahın köründe benden ne istiyordu bu ayı?

"Bebek bakıcısına döndüm, vay anasını avradını." Omuzumda parmaklarının hafif baskısını hissetti. "Kalksana kızım."

Hafifçe esneyip mırıldandıktan sonra yatakta tekrar ona döndüm. Gözlerim odağını bulmaya çalışırken zar zor açıldı. Kararmaya yüz tutan odada bakışlarım pencereye yöneldiğinde ise akşama kadar uyuduğumu ancak o an idrak edebildim.

Bakışlarımı pencereden ayırıp baş ucuma dikilmiş Yaman'la birleştirdim. Damağımı saran kekremsi tat yeni uyandığım içinde değildi, onu gördüğüm için bozuktu ağzımın tadı. Suratımı astım ve dirseklerimi yatağa bastırarak yerimde usulca doğrulup sırtımı yatak başlığına verdim.

Beyaz gömleğinin kol kısmını hafifçe çekiştirip saatine baktı. Gömleğin kumaşı kalın kollarını gizleyememiş, güçlü bileğini saran damarlar kısa bir an ortaya çıkıp, gömleğin kol ağzını çekmesiyle ortadan kaybolmuştu. Sabrının son demlerindeymiş gibi derin bir nefes aldı. "Bugün işim uzun sürecek benimle geliyorsun."

Gece ki davranışı zihnime hücum ederken hâlâ ne hakla bana böyle davrandığını aklım almıyordu.

"Benim ne işim var?" diye sorduğumda, sesimi düz tutmaya çalıştım. Fakat yüzüm asıktı. "Kaçmayacağım bir yere merak etme."

Ciddi görünen ifadesine karşın yüzünde anlık bir alay ifadesi belirip kayboldu. "Tavır mı yapıyorsun sen bana?"

"Ona da mı karışıyorsun?" Çatlayan sesimi temizleyip gözlerimi gözlerine diktim. "Gardiyandan farkın yok."

Kesik izi olan kaşı ahenkle yukarı kalkarken, "Bak sen." diye mırıldandı. "Bizim kedi tırnaklarını çıkarmaya başladı yine."

Sinirle soludum. "Az kaldı o tırnaklarla yüzünü parçalamama!"

Bacaklarımı yataktan sarkıttım. Lavaboya gideceğim sırada dişlerimi sıkıp yanından geçerken, nasıl ve hangi cesaretle yaptığımı anlamadığım bir hareketle omuzumu Yaman'ın koluna sertçe çarptım. Yüzüm acıyla buruşurken elimi omuzuma götürüp ovmaya başladığımda ise başımı çevirip ifadesiz suratına baka kaldım.

"Sen insan olduğuna emin misin?" diye sızlandım omuzumu hâlâ ovarken.

Yaman, ondan beklediğim tepkinin aksine bana kızmadı. Hatta beni daha da şaşırtan bir şey yapıp dudakları yukarı doğru kıvrılırken ben çıkmadan o, odadan çıktı.