TESLİMİYET

Bölüm 12 ❝ TAKINTI ❞

TAKINTI
━━━━━━━━━━━━━━━

⚓

İçeriden gelen gürültüyle tokat yemiş gibi irkilen Yaman, tüm gücüyle kapıya yüklendi ve kendine savurduğu küfürlerin eşliğinde birkaç kez daha uyguladığı güçle kapıyı kırdı. Kapı menteşelerinden ayrılıp ardına kadar büyük bir gürültüyle yaslanmıştı.

Karşısında baygın yatan genç kızı gördüğü anda ise içinin deşildiğini sanmış, yeri titreten adımları Cemre'nin yanında son bulmuştu. Ne yapıyordu Allah aşkına?

Hangi ara işler bu denli çığırından çıkmıştı?

Ne ara bu kıza bu kadar kafayı takmış, böyle biri olmuştu?

O her zaman kendisini isteyen kadınlarla vakit geçirirdi. Yaman şimdiye kadar asla ne yapacağını bilmeyen bir adam olmamıştı. Her zaman bir sonraki adımının ne olduğunu bilirdi. Şimdi ise bilmiyordu.

Dizinin birini yere dayayıp, kızın başını yasladığında narin bileğini tutup nabzını yokladı. Sadece bayıldığının farkındaydı ancak uzun süredir içini yoklamayan panik tüm bedenini birden ele geçirdi. İnsanların canına kıyacak kadar soğuk kanlı bir adamdı ancak bu kız ezberini bozuyordu ve ona nasıl davranacağını bilmeyen bir adama dönüyordu.

Kendine sıkı küfürler ederek bir elini sırtından diğerini bacaklarının altından geçirerek bayılan kızı kucağına alıp yatağa yatırdı. Sesli bir küfür daha savurdu kendine, bunların hepsi kendi eseriydi.

Nasıl bu kadar kontrolsüz davranabilmişti?

Sadece kafası yerine gelsin diye o tozdan çekmişti. Eve gelirken böyle bir düşüncesi yoktu, ondan etkileniyordu fakat açılmayı düşünmüyordu. Fakat Cemre'yi sanki ilk kez görüyormuş gibi sonra derinden uyarılmış, ipler kopmuş, kızı istediğini söylemişti. Her şey birden bire olmuştu. O an Yaman kendinde değildi. Sanki içinden daha önce keşfetmediği vahşi bir yırtıcı çıkmış Cemre'yi hedef almıştı.

Allah aşkına o sırada aklı nereye gitmişti? Muhtemelen pantolonun içine sıkışıp kalmıştı. Kahretsin!

En büyük sorunu öfkelendiğinde kontrol altına alamadığı öfkesiydi. Öfkesi kontrolünü ele geçirmiş iş işten geçmişti. Cihan denilen adamı güvenlik kamerasından gördüğü an şalterleri atmış, buda yetmezmiş gibi Cemre'nin ona sarılmasıyla engelleyemediği öfkesi gözlerini kör etmişti.

Yaman, Cihan'a vurduğu da Cemre tüm cesaretiyle önüne dikilmiş Cihan'ı bırakması için ısrar etmiş, bunlar yetmezmiş gibi sırf o adam zarar görmesin diye kendini feda etmişti. Dişlerini kıracak kadar sıktığında iri elleri yumruk halini aldı. Cemre'yi o adamın kollarında hayal ettikçe kıskançlıktan deliye dönmüş, kanı damarlarında çalkalanmıştı.

Yaptığının normal olmadığının onda farkındaydı fakat Cemreyi kendi içinde resmen dava haline getirmişti. Baştan çıkarıcı güzelliğinin farkında bile olmayan kendi halinde bir kız nasıl bu kadar etkileyici olabiliyordu? Birkaç haftadır tanıdığı bir kız için beyni onunla fazla meşgul oluyordu. Bu histen hiç hoşlanmıyordu ancak kendine de hakim olamıyordu.

Yaman, elinin kemikli sırtını Cemre'nin kızarmış yanağında gezdirdi. Nasıl da korkmuştu ondan, hele duyduklarından sonra dişi bir kaplana dönüşsede, Yaman kendisinden deli gibi ürktüğünü biliyordu.