TESLİMİYET

Bölüm 9 ❝ GİTMEYECEKSİN ❞

GİTMEYECEKSİN
━━━━━━━━━━━━━━━

⚓

Kapı kapanması gibi bir tıkırtı duyduğumda açmakta zorladığım gözlerimi yavaşça araladım. Etraf karanlıktı. Nerede olduğumu anlamak için başımı sağa sola çevirdiğimde enseme dokunan soğuk ile saç diplerime varana kadar terlediğimi fark ettim. Vücudumun sırılsıklam olduğunu hissediyordum. Ağzımda ekşimsi bir tat vardı ve yutkundukça midem bulanıyordu.

Gözlerim karanlığa alışırken pencereden sızan sokak lambalarının aydınlattığı kadar etrafa boş boş bakındım. Kafamın içindeki karmakarışık düşünceleri toparlamaya çalışırken her şey yavaş yavaş netlik kazanmaya başladı. Yaman'ın evindeydim. En son hatırladığımsa, istemediğim olayları yaşamaya maruz bırakıldığımdı.

Bileğimde kendini belli eden hafif bir sızı vardı. Parmaklarımı bileğimin üzerinde gezdirince yumuşak bir dokuyla karşılaştım. Sadece üzerine gelecek şekilde bir sargı beziyle kapatılmıştı.

Daha fazla oyalanmadan üzerimdeki yorganını açıp ayağa kalktığımda başımın dönmesiyle tekrar yatağın üzerine geri oturdum. Vücudum terin etkisiyle soğuğu mıknatıs gibi içine çekerken titreyerek tekrar ayağa kalktım.

Çok halsiz ve bitkin hissediyordum fakat öyle terlemiştim ki aşağı inip duş almam gerekiyordu. Pelte haline gelen ayaklarımı sürüyüp odadan dışarı çıktığımda dişlerim birbirine çarpıyor, ayağa kalkmanın etkisiyle kendini iyiden iyiye hissettiren başımın ağrısı da cabasıydı.

Merdivenlerin başına geldiğim de dış kapının yanında duran takım elbiseli bir adamın Yaman'a bir kağıt uzattığını gördüm. "Çok fena üşütmüş, yazdığım ilaçları al abi." dedi.

Yaman kağıdı alıp kot pantolonunun cebine soktu. "Saatlerce ıslak kıyafetin içinde kaldı." derken çenesini sıvazlıyordu. "Böyle olacağı belliydi."

Adam kapıyı açıp çıktığında Yaman arkasını dönünce göz göze geldik. Kaşları derinden çatılırken merdivenleri hızlı adımlarla çıkıp yanıma geldi. Elini alnıma koyduğunda yine o elektrik akımı alnımdan başlayıp tüm bedenimi titretti.

"Neden kalktın?" diye sorduğunda gözlerinde ki endişe afallamama sebep oldu. "Ne lazımsa bana söyle."

Karşımda farklı biri vardı sanki, hiddetini rafa kaldırdığında ne kadar muazzam bir görüntüye sahip olduğundan haberi var mıydı acaba?

Delici bakışları gözlerime kenetlendiğinde transa girmiş gibi, "Ben." diye geveledim tuttuğum nefesi dışarı verirken, "Benim duş almam lazım."

"İnme aşağı." dedi parmakları kolumu kavradığında "Benim odamda ki banyoya kullan."

"Hayır." diye konuşmaya çalıştım dişlerim birbine çarparken "Sorun değil inebilirim."

Kolumdan tutup odasına götürürken peşinden kukla gibi gidiyordum. İlk defa tehditi algılamadım. Sahiplenen ve güven veren baskıyla kavramıştı kolumu.

"Laf dinle biraz." diye homurdandı. "Titretip duruyorsun, yığılıp kalacaksın şimdi."

Banyonun kapısını açıp beni içeri soktuktan sonra kendi de girip kapıyı kapattı.