TESLİMİYET

Bölüm 18 ❝ DEĞİŞİM ❞

DEĞİŞİM
━━━━━━━━━━━━━━━

⚓

Beynim bir anda gerçekleşen bu anı idrak edememiş, bilinci yeni açılmaya başlamış bir hasta gibi olanları yeni kavrıyordum sanki. Yaşanılan onca olaydan sonra böyle bir karar aldığıma ve sonucuna hâlâ inanamıyordum. Kişiliğimin tam aksine bir görüntü sergilemiş, hayatımın en keskin manevrasını yapmıştım. Bu günden sonra olacakları düşündükçe, kendimi boğazıma kadar bataklığın dibine doğru çekiliyormuşum gibi hissediyordum.

Plansızca, bir anda gerçekleşen bu kararımda, hayatımın dönüm noktasında, artık benim de adım kazılıydı.

Hem de büyük harflerle!

Kendime biraz olsun gelmeye çalışarak geri çekilmeyi istediğimde, Yaman bu isteğime karşı koymadan beni serbest bıraktı. Az öncekine nazaran aramıza mesafe girmişti fakat Yaman bu mesafeyi tekrar en aza indirerek  yanaklarımı iri avuçlarının arasına aldı ve ben uzaklaşmaktan nasibimi bir türlü alamadığımdan dolayı, sessizliğin içinde kalp atışlarımın uğultusuna maruz kaldım.

"Korkma benden." diye fısıldadı. Nefesi hâlâ düzensiz, kesik kesikti. "Bu kararı aldığına seni asla pişman etmeyeceğim."

Siyah gözlerini sarmalayan alevlerin tek hedefi gözlerim iken nasıl davranacağımı kestiremiyor, tedirginliğimi üzerimden atamıyordum. Aslında ne hissettiğimin farkında bile değildim, ürkmekten öte tuhaf hissediyordum.

Kalbim son vuruşlarını yapıyormuş gibi ritmini bozmuştu. Sesimi temizlediğimde gözlerimi kaçırarak "Senetler." diye mırıldandım kısık ve alçak bir sesle.

Düşüncelerim onun şiddetli rüzgarıyla yerle bir olmuş, dizlerimde bu fırtınadan nasibini almış gibi direncini kaybetmek üzereydi. Biraz daha bu konumda kalmak ise kalp sağlığımı tehdit ediyordu.

Sıcak nefesi tenimi yalarken, kısa bir süre daha gözlerini yüzümde hissettim. Ardından benden zorlukla ayrılıyormuş gibi ellerini yüzümden ayırdı ve kapıya doğru heybetli adımlarla ilerleyerek kapıyı araladı. "Sadece sen gel!" diye emretti. Yine o sert tavırlarına bürünmüştü. "Siz gidebilirsiniz."

İçeriye giren Samet abinin gerginliği, korkusu darmadağın olan yüzünden okunuyor, ister istemez üzülmeme sebep oluyordu.

"Şimdi!" diyerek sert bir tavırla söze girdiğinde, Yaman masanın yanına yaklaşarak senetleri eline aldı. "Sadece Cemre için bu seferlik tüm borcunu siliyorum." dedi tükürür gibi, ardından elinin içinde duran kağıt parçalarını, Samet abinin gözlerinin içine bakarak ağır ağır yırtmaya başladı. "Ama olur da yolun bir daha buraya düşerse, elimden asla kurtulmazsın, bunu aklına iyi kazı!" diye bitirdi cümlesini.

Samet abinin yüzü bir an afallasa da gözleri anında ışıldadı. Ne diyeceğini bilemez bir hâlde yüzünde bir gülümseme belirdiğinde, "S-sağ ol abi, ben gerçekten nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum." dedi. Sesi ağlamaklı bir hal almış resmen titriyordu. Yaman'ın insanların üzerindeki etkisi bir kez daha tüylerimi diken diken etti.

Yaman parçaladığı kağıtları masanın üzerine bıraktığında elini çırptı. "Bana değil ona teşekkür et." dedi düz bir sesle. Ardından ellerini göğsünün altında toparlayıp, kollarını bağladığında, kalın kollarındaki kas boğumları dalgalandı. Her açıdan ne kadar güçlü ve yenilmez olduğunun sinyallerini veriyor gibiydi.