TESLİMİYET

Bölüm 35 ❝BENİ SEVDİĞİNİ SÖYLE ❞

Bölüm Beni Sevdiğini Söyle
━━━━━━━━━━━━━━━

⚓

İnsan bazı şeylerin değerini ancak kaybedince anlıyordu. Bunu en iyi anlayanlardan biri olarak hatamın farkına varmış, bir şeyleri düzeltme çabasına girmiştim. Ama olmayınca olmuyordu işte, ne kadar çabalarsan çabala sonuç kalp kırıklığından başka bir şey değildi.

Peşimden gelen Yaman'a aldırmadan aceleyle koltuğa oturup kapıyı kapattığımda, "Lütfen hemen gidelim." dedim taksi şoförüne. Şoför ise paniklemiş hâlim karşısında ufak bir afallama yaşamış, peşinden gözleri bindiğim kapıya dönmüştü.

Tam da bu sırada Yaman, benim bulunduğum taraftaki kapıyı açtı ve aracın içine eğildi. "Şu aracı hareket ettirdiğin an başına bela olurum." dedi şoföre doğru ve ardından bana baktı. "İn aşağıya Cemre, konuşacağız."

"Konuşacak bir şey yok, gidiyorum." dedim kararlı bir ifadeyle. "Beni bir daha görmeyeceksin, kapat kapıyı."

Şoför ikilemde kalmış gibi dikiz aynasından bir ona bir bana bakarken, "Bu adam sizi rahatsız mı ediyor?" diye sordu Yaman'ı zerre kadar umursamadan.

Yaman'ın burnundan sert bir soluk çektiğini işittim. "Lan bana bak, bu kız benim sevgilim." Bakışlarını yeniden bana çevirdi. Gözleri, fırtına öncesi kararan göğü andırıyordu ve dişlerini sıktığını anlamamam imkânsızdı. "Akşam akşam başımı belaya sokma, in dedim sana!"

Ani ruh değişimleri öyle hızlı geçişler yapıyordu ki gözlerimi irice açıp Yaman'a baktım. Daha demin ardımdan kahkahalarla gülen adam gitmiş, yerine despot bir herif gelmişti sanki.

Şoför benden bir tepki beklerken parmakları vites kolunun oradaki çakıyı sıkıca kavramış, en ufak bir işaretimi bekliyor gibi duruyordu. Böyle insanların hâlâ var olduğunu bilmek bir nebze beni rahatlatsa da Yaman'ı az çok tanıdığım için bu riski göze alamadım. Belinde silah olduğunu ve her an bir delilik yapacağından adım kadar emindim. Bu beni önemsediği için değildi elbette, sadece öfkeli olduğunda gözünün ne kadar döndüğünü bilmemden kaynaklıydı.

Şoförün gözlerindeki tedirginlik veren ifadeyi silmek için, "Sorun yok." dedim düz tutmaya çalıştığım bir sesle. "Siz biraz bekleyin, konuşup geleceğim."

Taksiden aşağı indiğimde kollarımı göğsümün altında bağlayıp topuklu ayakkabımın ucunu yere vurmaya başladım. "Anlat derdini, gideceğim."

Yaman bir müddet gözlerime boş boş baktı ve sabır diler gibi başını sağa sola salladığında taksinin ön kapısını açıp şoföre sessizce bir şeyler söyledi. Aracın içindeki lambadan dolayı şoförün yüzünü net bir şekilde görebiliyordum. Adamın kaskatı yüzü yavaş yavaş gevşerken dudaklarını kıpırdatıp başını salladı ve Yaman bunun üzerine kapıyı kapattı. Ne konuştuklarını bilmiyordum fakat taksi hareket etmiş, şaşkın bakışlarımın arasında gidiyordu.

"Ya sen ne tür bir psikopatsın?" dedim, sinirle ayağımın birini yere vurarak. "Önce gitmemi istiyorsun, beni görmezden gelip başka kadınlarla tenha yerlere geçiyorsun, sonra da hiçbir şey olmamış gibi beni zorla alıkoyuyorsun!" Sabırsızca bir nefes çektim içime. "Bana bak ne diyeceksen çabuk ol yoksa mekândan çıkan herhangi birine beni götürmesini söyleyeceğim!"