VEDA

Şefkat Tokatı

   İkinci bir şansı Veda da bende hak ediyorduk. "Pişmanım ''konuşma hakkını vermediğim için mantıklı açıklaması mutlaka vardı. Şimdi bana kalan pişmanlığım  . Seda'ya gelince her hareketini Veda'ya benzettiğim için ilgi duyduğumu düşünüyorum. Yoksa sevdiğimden değil.
 
KALBE SADECE  BİR AŞK SIĞAR. EĞER İKİNCİ BİR  İHTİMALİ DÜŞÜNÜYORSA İNSAN İLKİNİ SORGULAMALI. GÖNÜL BU  YAZI TAHTASI DEĞİLYA ÜZERİNE YAZIP YAZIP SİLİNSİN. İNSAN YA SEVİYORDUR YADA SEVMİYORDUR. BAŞI SONU YOKTUR ORTASI OLAMAZ.

   Baba yadigarına en son Veda ile birlikte gelmiştik. Yarıca kurumuş ağaçlar, dikenli  kuru otlar  vardı. Hatta şu bahçe kapısı elimde kalmıştı. Pencerenin önünde kurumuş çiçeklerin saksıları, kırık dökük bir salıncak...
Uzun sözün kısası bahçeyi adam etmek kolay değildi. Evlendiğimiz de Veda bu evde yaşamak istediğini söylediğinde ben kahkahalarla karşılık vermiştim. Öyle bakış atmıştı ki kahkaha mı yarıda kesmiş ne kadar ciddi olduğunu anlamıştım. İnanması güç bir o kadar da gerçekti. Benim büyümüş olduğum evde çocuklarım büyüyecekti . Sevdiğim kadından doğacak olan çocuklarım.

   Kulağıma nota gibi geliyor, dilime şiir mısraları dökülüyordu. Bilemezdim bir gün mutluluğuma gölge düşeceğini. Bilemezdim taptığım kadının yokluğu ile savaşacağımı. Bom boş hayale tutunup yaşayacağımı...
Bütün varlığa gerektiğinde hüküm veriyor insan da yalnız kendine söz  geçiremiyor. Biliyor musun bahçe kapısından içeriye girdiğimizde biraz  yürüdükten sonra sağ ayağına dikenli otlar sarılmış canını yakmıştı . İlk şefkat tokadını dikenli otlardan yemişti. Ben gülerek "Baba ocağında  yaşamak istiyor musun?"
Soruma karşılık:
"Evet ben baba  evinde seninle yaşlanmak istiyorum."
Cümlesi gelmişti. Beni her defasında mutlu etmeyi nasıl başarıyordu bilmiyordum. Hissedilen duygular karşılıklı ve güzeldi. Aşkımız ömürlük olacaktı öyle yaşıyor ve yaşatıyorduk.
 
   En azından ben öyle  düşünüyordum. Zamanla öğreniyormuş insan gerçek sandığı hayatının yalandan ibaret olduğunu. "Peki düşünceleriniz sizi yanıltıyorsa hissiyatınız, duygular gerçekse kendiniz söylüyorsunuz hem yaşamış hem yaşatmışsınız."
"Her neyse ne ben unutmayı tercih ettim. Biliyorum zor olacak ama unutacağım şimdilik karmakarışık duygular barınıyor bende çatıma yuva yapmışlar. Güneş  yeniden doğacak dünyama güzel olan her şey yeniden gün yüzüne çıkacak. Sen boş ver benim duygularımı, bana çevreyi  anlatır mısın?
Hiç bir detayı atlamadan anlat. Cennet kokan bahçeyi tanımak istiyorum. "
" Tamam anlatayım oturarak olmaz. Birlikte yürüyelim. "
" Yürümek mi nasıl yani? "
"İşte böyle... "

   Elimden tutup koluma girdi. Birlikte yürümeye başlamıştık.
" Bak bahçe kapısına doğru yürüyoruz. Bu  gün gelmiş, hayata yeniden başlayacaksın  düşüncesi oluşsun. İlk önce bahçemizin sağ tarafından ilerleyelim."
İçimden adımları saymaya başlamıştım.

"MADEM HAYATA YENİDEN BAŞLAYACAKTIM O ZAMAN SİL BAŞTAN BAŞLAMAK GEREKLİYDİ."

🌸Niye unutur ki insan  gerçekleri kabullenmek en doğrusu. Güzel olan her şey  hatırlanmalı. Bir tatlı gülüş değil miydi seni senden alan. Bahaneler bulup arayıp veya buluşmak için kırk takla atan. Sen değil miydin geceleri uykuları bölük bölük olan, sen değil miydin bir tek kelimesine dağları önüne seren. Unutmak da neyin nesi oluyor!

Bırak seninle yaşasın her güzel hatıralar...
Kalbin  acıyor belki de bırak acısın. Sen unutmak istedikçe kanayan yaranın şiddeti artacak. Bizleri acılar olgunlaştırır, mutluluk ise yaşatır.

   Mutluluğu kendinizden eksik etmeyin. Unutmayın yaşadığınız hayattaki hiç bir şey sizden değerli ve kıymetli değildir.... 🌸