SİPER

36.BÖLÜM

300bin olmuşuz teşekkür ederim. İyi ki varsınız ❤️

Bora'nın Anlatımı

Öfkeli Koalam: Günaydın Yüzbaşım

Uyanalı çok olmuştu. Didem'den mesaj bekliyordum.

Mesajı görür görmez ayaklandım ve evden çıktım. Günümün ayması için Didem'i görmem gerekiyordu.

Evimin ziline bastım ve çok geçmeden kapı açıldı. Beni görünce hızlıca sarıldı.

"Şimdi günüm aydı" dedim.

Her gün bu şekilde karşılanmak artık dünyada en çok istediğim durumdu.

Didem hazırlanmıştı. Dün gece konuşmuştuk ve sabah dışarı çıkacağımızı söylemiştim.

"Çok güzel olmuşsun" dedim bir saniye bile gözümü senden ayırmak istemiyorum kısmını şimdilik eklemedim.

"Her zamanki halim" dedi neşeli ve tatlı çıkan sesiyle.

"Keşke her zaman görebilsem" bugün gidecek olacağı gerçeği yüzüme tekrar çarpmıştı.

"Sizde üniformanın içinde çok yakışıklıydınız Yüzbaşım" dedi. Dün Erdinç aramış ve Didem'in beklediğini söylemişti. İşimi bitirir bitirmez acele ile çıkmış eve gelmiştim. Özlem duygusu aklımı başımdan almıştı.

"Yani şimdi değilim" dedim onun bana yaptığını yaparak. Didem ile uğraşmayı seviyordum.

"Hayır Bora öyle demek istemedim" dedi hemen açıklamak istercesine.

"Yani beni geçiştiriyorsun" dediğimde bakışları şaşkınlıkla bana çevrilmişti ve hafifçe koluma vurdu.

"Benim söylediklerimi bana geri satıyorsun" dedi küskünce.

"Küsme sevgilim biraz benimle empati kur istedim" dedim daha çok sinirleneceğine adım kadar emindim.

"Sen bana anlayışsız mı demek istiyorsun? Şimdi sana bazı konuları tekrar hatırlatır empati kurmanı isterim sonra zararlı çıkarsın Yüzbaşım"

"Oldu o zaman konuyu kapatalım gidelim" dedim

"Mantıklı bir karar" diye onayladığında evden çıktık. Apartmandan da çıkmıştık ve fazla uzaklaşmamışken telefonum çaldı. Emre arıyordu.

Telefonu açtığımda hızlıca "Abi gitmedik de lütfen " dedi.

"Hayır, ne oldu?"

"Eve ineceğim anahtar yok"

"Sehpanın orada anahtar "

"Baktım yok"

"Emre sehpanın orada dikkatli bak"

"Abi yok diyorum" diye sitem ediyordu.

"O zaman aşağıya inmek zorundasın. Didem sendeki anahtarı verir misin? Emre anahtarı bulamıyormuş" dedim.

"Ay Bora özür dilerim. Ben çıkarken anahtarı almayı unuttum"

"Tamam güzelim sorun değil" dedim ve ardından Emre ile olan konuşmama döndüm. "Geliyorum ama dediğim yerde bulursam bozuşucaz biliyorsun dimi?"

"Bulamazsan ne olacak abi?" diye her zamanki gibi laf yetiştirmeye başladı.

"Abiye laf yetiştirilmez kapat hadi" dedim. Didem'e döndüm ve arabanın anahtarını uzattım "Güzelim sen arabaya geç. Anahtarı bulup geliyorum" dedim.

Anahtarı aldı ama "Burada beklerim sen git " dedi.

Apartmana geri döndüm. Anahtarın sehpanın orada olduğuna emindim. Emre'nin yine sorumsuzluğu üzerindeydi.